We staan zelden stil bij het idee dat het leven op een dag over kan zijn. We leven met ons hoofd in de toekomst of in het verleden, zijn zelden stil in het moment, zijn voornamelijk gefocust op korte of middellange termijn doelen. Maar wat nou als die gevreesde dag opeens voor de deur staat? Hoe wil je dan terugkijken op je leven?
Ik heb de afgelopen jaren veel gesproken over het stellen en bereiken van je doelen; succes. Daar draaide het om. En met name in de materiële, persoonlijke en emotionele zin. Maar zelden heb ik het gehad over de spirituele kant van het leven. Iets wat me nu erg na aan het hart staat.
Spiritualiteit en Succes
Je rationele mind, je ego, je bewustzijn – Allen zijn ze er opgericht om het leven hier en nu zo aangenaam mogelijk te maken. Pijn minimaliseren en plezier maximaliseren. Hoe de meeste mensen dit opvatten echter, is dat ze pijn zien als iets negatiefs.
Maar wanneer we open kunnen staan voor alle ervaringen in het leven, zowel de “positieve “als ook de “negatieve “, dan kunnen we werkelijk het meeste halen uit elk moment.
Ik pretendeer niet dat we ons slecht moeten voelen wanneer we ons goed voelen. Noch pretendeer ik dat we ons goed moeten voelen wanneer we ons slecht voelen. Wat ik hierin benadruk, is dat elk moment, hoe fijn of hoe pijnlijk ook, er één is dat doorleefd mag worden. Dat in mijn optiek, is de kern van de zin van het leven.
Connect en onthecht
In staat zijn om in het moment te kunnen verbinden met wat er is, het volledig toe te staan en ervan te onthechten wanneer het moment voorbij is – zelfs als dat na één, vijf of twintig jaar is, is het geheim van een werkelijk volledig en vervuld leven. Het is niet makkelijk, dat onderbouw ik zeker, en wanneer je ervoor open kunt staan om elk moment als een kans te zien om beter en sterker van te worden, dan herkader je situaties op een dusdanige manier dat zowel de verdrietige alsook vreugdevolle momenten genoeg voeding bieden om krachtiger van te worden.
Het is vaak een gevecht tegen het ego, dat gedachten oprakelt die je vertellen dat je je koste wat kost altijd staande moet houden, of dat je niet mag laten zien wat er werkelijk in je leeft. Of zelfs dat je vertelt dat je het slachtoffer bent van de omstandigheden en dat je er nu niets meer aan kunt doen om de gevoelens te doorleven en los te laten. Immers, ook het ego houdt niet van pijnlijke gevoelens en zal er alles aan doen om deze te onderdrukken, negeren of te bagatelliseren.
Focus op jezelf
Het klinkt wellicht egoïstisch of egocentrisch, maar wanneer je de focus legt op jezelf en jezelf kan toestaan dat jij de eerste en enige persoon bent die de verantwoordelijkheid draagt voor je eigen leven, dan is deze statement lang niet zo gek.
Je kunt natuurlijk heel veel behoeftes en verlangens buiten jezelf plaatsen. Maar zolang je deze behoeftes en verlangens niet voor jezelf kunt vervullen, zal geen enkele externe factor je hierin werkelijk gelukkig kunnen maken, in ieder geval niet op de lange termijn. Dat maakt je uiteindelijk tot een of andere vorm van een junk; een afhankelijke man of vrouw die zijn of haar heil zoekt in de korte termijn bevrediging, die enkel destructief is op de lange termijn.
Door je op je passie(s) te focussen en te werken vanuit je kracht, stelt je dat niet alleen in staat om de verbinding met jezelf te versterken, maar blijf je jezelf tegelijkertijd verbeteren op elk vlak in je leven; iets wat zijn echo’s heeft op eveneens alle vlakken in je leven.
Kijk je bijvoorbeeld naar je relatie met je partner, dan is het belangrijk om te beseffen dat wanneer jij in je kracht staat, de ander meer aan jou heeft, dan wanneer je dat niet bent. Omgekeerd is dat hetzelfde; heb jij het zwaar of moeilijk, dan is het fijn om tijdelijk op de ander te kunnen vertrouwen, wetende dat je opgevangen wordt en de ondersteuning kan krijgen die je nodig hebt.
Eén manier om dit in relaties te kunnen bewerkstelligen, is door elkaar te vragen wat de #1 behoefte is die ze hebben. In mijn boek “Onbegrensd” leg ik je uit dat we allemaal dezelfde zes basisbehoeftes hebben, en dat voor eenieder een specifieke volgorde geldt waarin we deze behoefte voorzien willen hebben.
Zodra je weet wat de #1 behoefte is van de ander, kun je je hier meer op richten om ervoor te zorgen dat zij de ondersteuning krijgen om ook vanuit hun kracht te leven. Dit werkt synergetisch; hoe meer samenspel je kunt creëren, des te groter en sterker het veld waarin je je met elkaar kan verbinden.
Ga voor je doelen
Doelen zijn zeker belangrijk. Ze zijn een stip aan de horizon die je de push of juist de pull geven om stappen voorwaarts te zetten. Zet daarom korte en lange termijndoelen voor jezelf, en werk er elke dag aan om je te blijven ontwikkelen.
Alleen zo kun je straks terugkijken op je leven, wanneer het einde nadert, en zeggen dat je werkelijk alles hebt gegeven en uit het leven hebt gehaald, ondanks het verdriet en de vreugde die je onderweg hebt ervaren – of misschien wel dankzij…
We hebben niet alles voor het kiezen. Hoe de kaarten gedeeld worden is iets wat nog steeds een groot mysterie is. Maar feit is dat we het vandaag de dag moeten doen met wat we hebben en wie we zijn. De hoeveelheid aan werkelijke controle die we hebben kunnen we daarom het beste inzetten om toe te blijven werken naar een volledig en zinvol leven van voldoening.
In mijn nieuwe jaarprogramma Choicepoints leer je hoe je structureel belangrijke aspecten kunt aanpakken en inzetten om meer grip op alle facetten in je leven te krijgen, zodat je werkelijk het maximale uit het leven blijft halen.
Als je nog niet hebt aangemeld voor dit programma, klik dan hier en ontdek wat Choicepoints voor jou kan betekenen. Met de speciale zomeractie krijg je zelfs 50% korting op het hele pakket.
Sta open voor ervaring – dat betekent ALLES toelaten wat er is. Ga door je pijn én je plezier heen. In staat kunnen zijn om zowel het verdriet alsook de vreugde toe te kunnen laten, ermee te verbinden en ervan te onthechten stelt je in staat om zowel op persoonlijk vlak grote stappen te maken, alsook in deze materiële wereld het succes te behalen dat je voor ogen hebt.
Neem je levensfacetten eens onder de loep en stel jezelf de vraag: wat is het wat ik werkelijk bereikt wil hebben als ik straks op mijn leven terugkijk? Welke ervaringen wil je gehad hebben? Welke mijlpalen wil je bereikt hebben? Welke mensen wil je in je leven verzameld hebben? Schrijf je antwoorden in een notitieboek of vel papier op en houdt deze dichtbij je, zodat je elke dag weet waarvoor je leeft.
Hier is mijn vraag voor jou vandaag: Hoe wil jij terugkijken op je leven? Stel je voor dat vandaag je laatste dag is, en dat je een rijk en bijzonder leven achter de rug hebt. Wat zou je gedaan en ervaren willen hebben op de levensfacetten zoals je persoonlijke groei, je relaties, je financiën, je werk en bijdrage aan de wereld?
Ik ben erg benieuwd naar je antwoord. Laat daarom hieronder je reactie achter en ik kom er zeker bij je op terug.
Op jouw succes,
Robert
Beste Ben,
Dank je wel voor je reactie.
Ik kan je situatie me goed voorstellen. Het is een enorme uitdaging om dikwijls klaar te staan voor anderen, en jezelf daarin meer naar de achtergrond te zetten, gelovende dat je de juiste beslissingen maakt en anderen helpt.
Hoewel anderen vaak ook wel geholpen worden door je support, gaat het soms ten koster van jezelf. Wanneer je dan zelf om hulp vraagt en merkt dat deze schoorvoetend of zelfs helemaal niet gegeven wordt, dan is de teleurstelling vaak erg groot.
Hoewel we uit empathie onze eigen acties bepalen, ligt er vaak een onuitgesproken verwachting aan ten grondslag; dat wat we zelf doen ook vanuit anderen gedaan mag of zelfs moet worden. Dit is helaas een aanname, dat zelden op de werkelijkheid berust.
Een goede manier om jezelf hierin te beschermen, is door jezelf eerst op de eerster plaats te zetten, hoe moeilijk dat soms ook is.
Tegelijkertijd is lief zijn voor jezelf hier ook in zo ontzettend belangrijk; we vergeten vaak zacht en lief te zijn voor onszelf – iets wat we wel naar anderen kunnen doen, maar zelden naar onszelf. We zijn daarmee onze eigen grootste vijand en verwachten dat we almaar meer moeten kunnen doen, zelfs tot het punt dat we verwachten van onszelf dat we een vaardigheid machtig moeten zijn welke we zelden of zelfs nooit hebben ontwikkeld of versterkt.
Het is een feit: we zijn de enigen in ons leven die ons leven kunnen vormgeven zoals we dat zelf willen. Natuurlijk kunnen we daarin ondersteuning vragen wanneer at nodig is; maar het blijft een onzekere factor of we het krijgen.
Zet jezelf daarom op de eerste plaats; vul je eigen kopje metaforisch gesproken. Enkel wanneer je zelf overstroomt van dat wat je nodig hebt, kun je het ook aan anderen geven. Vanuit een lege kop blijf je te allen tijde afhankelijk van anderen en zul je nooit in staat zijn om je werkelijk gelukkig te voelen.
Nogmaals dank voor je reactie Ben.
Robert
Ik heb in mijn leven veel voor anderen gezorgd.
Dat begon met mijn ouders en dat heeft mij wel een aantal relaties gekost .
Want de vraag was voor wie kies je voor je ouders of voor mij.
Ik heb elke keer voor mijn ouders gekozen .
En daar heb ik in drie gevallen erg veel spijt van gehad.maar op dat moment sta je er niet bij stil dat het gebeurd.ook veel voor andere fammilie klaar gestaan zowel financieel als materieel met hulp naar ze toe.
Daarnaast heb ook voor een aantal tantes gezorgd en nu nog voor eentje die aan het revalideren is.
Van mijn zusters en een paar anderen die ik heb geholpen hoef ik nu niet hulp te verwachten ondanks het fijt dat ik ze als er iets was of gedaan moest worden klaar stond voor ze laten ze nu duidelijk zien wat het is als je alsnog alles zelf moet doen of voor elkaar te krijgen.
In dat opzicht ben ik vrij/ erg naïef geweest.
Op het moment van daadkracht gaf het voldoening.
Maar toen ik een keer de vraag stelde een tijd terug van wat als ik hulp nodig heb wie helpt mij dan het was alsof er een bom was ontploft.
Eerst reageerde er niemand dat heeft zeker een uur geduurd voordat er een antwoord kwam .aar niet het geen wat ik verwachte .ze zijden gewoon jij hebt toch geen hulp nodig je kan en weet toch veel meer dan gemiddeld dus dan kan je ook anderen vragen hoeven wij dat niet te doen.
Dus ja ik heb me in veel opzichten me laten gebruiken en misbruiken maar ondanks alles probeer ik steeds het goede te zien en probeer ik goed te blijven doen .
Als ik voor dit moment terug kijk op mijn leven ben ik er maar wijnig mee op ge schoten en heb wellis waar mijn kennis verrijkt in de zin van je word altijd wijzer van alle tegenslagen maar het is wel een harde leerschool op deze mannier.
Hoe het verder zal lopen weet ik niet ondanks dat ik hard patiënt ben en versleten gewrichten in heel mijn lichaam heb probeer ik er nog steeds positief in het leven te staan en wat ik nog kan te doen al is het eennorm stuk minder geworden wat ik kan ik blijf me er voor inzetten.
Maar dat valt niet mee