We zitten er vol mee: triggers en ankers. Termen die synoniem staan voor de onzichtbare knoppen die, al dan niet door anderen, bij ons afgaan en ingedrukt worden zodra we te maken krijgen met een herinnering die ogenschijnlijk ‘zomaar’ uit het niets uit het onderbewuste naar boven komt.
Een trigger is net als een trekker van een pistool (dat dan weer wel): het is een gebeurtenis, opmerking, visuele, auditieve, kinesthetische of zelfs olfactorische prikkel (die laatste twee staan beter bekend als je tast en je reuk).
Misschien herken je het wel – je loopt door de winkelstraat, en plots hoor je een liedje dat je doet herinneren aan een gebeurtenis dat je ooit beleefd hebt.. Of er loopt een dame of heer voorbij en in een fractie van een seconde pikt je reukvermogen zijn of haar geurtje op, dat je doet herinneren aan iemand. De snelheid waarmee die gedachte of herinnering naar boven komt, en het proces wat er in je mind gebeurt, dat heet een trigger.
Een anker is eigenlijk ook een trigger: Stel, je hebt jarenlang van je vader of moeder spruitjes moeten eten, en ondanks dat je ze smerig vond, moest je ze toch opeten. Nu, jaren later, kom je op visite bij iemand, en nodigt hij of zij je uit om mee te blijven eten. En wat serveren ze? Juist; spruitjes. Direct denk je terug aan één of meerdere momenten waarbij je, toen je nog klein was, van je vader of moeder de tot het laatste overgebleven vieze spruitjes moest opeten.
Een anker is, net als een trigger, een situatie, object, geur, (reeks) woord(en) of geuren, die in je verleden een indruk op je gemaakt hebben. Zo diep, dat je ze vandaag de dag, zodra je ermee in aanraking komt – ook al is het een totaal andere gebeurtenis, nog doet terugdenken aan dat moment. Als een anker van een boot ligt die gedachte, en het daarbij behorende gevoel vast in je onderbewustzijn.
We zitten vol met ankers en triggers. Van de kleinste dingetjes als muizenkeutels tot de meest omvangrijke, zoals jumbo-jets. Zelfs ongrijpbare zaken zoals woorden, gebaren en luchtjes kunnen je doen terugdenken aan een situatie waarin je ooit een indrukwekkende ervaring had.
Doorgaans letten we niet zo op die triggers en ankers. Voor een moment of twee komt de gedachte en/of het bijbehorende beeld naar boven, dat meestal verdrukt wordt door iets wat er in het hier en nu gebeurt; de conversatie vervolgt zijn koers, de dame of heer in kwestie loopt door en het geurtje raakt zoek in het luchtledige en het liefje speelt zijn laatste noot.
Toch merken we haarfijn op, wanneer een trigger hoofdzakelijk niet zulke mooie ervaring met zich meebrengt. Een opmerking waarmee je vroeger gepest was wordt door iemand uitgesproken, en in een ogenblik voel je je weer die kleine meid of dat weerloze jongetje. De bijbehorende gevoelens als machteloosheid, angst, boosheid en verdriet schieten door je heen en voor je het weet sta je met gebalde vuisten en tranen in je ogen, zonder dat je zelf nog het besef hebt waarom.
We krijgen dagelijks te maken met ankers en triggers. Eén van de beste voorbeelden is, wanneer je iemand ontmoet of met iemand bent met wie je relateert (jaja, relateren is het werkwoord van het zelfstandig naamwoord relatie; er mag wat mij betreft altijd beweging in blijven zitten).
Een conversatie lijkt in een discussie te vallen, bijvoorbeeld omdat de betekenis van je woorden anders wordt geïnterpreteerd door de ander, en de ander dus een andere invulling geeft aan je bedoelde woorden), en een opmerking zweeft door de lucht. “Ik wil graag dat je hier op let.” – “Oh, dus je vind dat ik geen aandacht heb daarvoor?!”, reageert de ander op verwerende toon. “Nee, dat zei ik niet. Ik wil graag dat je er meer aandacht aan geeft; meer is niet niets.” Wat de één bedoelt als goedbedoelde opmerking, kan door de ander opgevat worden als verwijt, bijvoorbeeld door de woordkeus of de tonaliteit en intonatie van de woorden. Deze laatste zijn dan de trigger waar de ander op reageer.
De grote 64.000 gulden-vraag (bedankt Jos Brink) is dan: Hoe verander je een trigger?
Eerst hoe het niet moet. Het is gemakkelijk om de ander te verwijten dat hij fout zit, excuses moet maken naar jou en jij als overwinnaar uit de verbale strijd mag komen. Maar dit betekent dat jullie tegenover elkaar staan. En laten we eerlijk zijn, in de meeste gevallen wil niemand tegenover zijn of haar geliefde staan, zeker niet als het om iets triviaals gaat (wat in de meeste discussies en ruzies wel het geval is).
Wat je wel kunt doen: Onderzoek goed of jullie dezelfde taal spreken. Het kan goed zijn dat jouw woorden (of die van de ander als jij degene bent die daarop triggert) onderweg anders worden opgevangen dan dat ze zijn verstuurd; de betekenis van je woorden is anders begrepen. In dat geval raad ik je aan je bericht nog eens te versturen, maar dit keer wel met andere woorden. De kans is groot dat een interpretatieverschil daarmee snel is opgelost, en daarmee ook de discussie of ruzie.
De betekenis van communicatie, immers, is het resultaat van je woorden bij de ander.
Mocht er geen sprake zijn van een spraakverwarring, maar een trigger die inmiddels zijn wortels heeft verspreid in je onderbewuste, dan kun je die negatieve trigger neutraliseren door ze te overlappen met een serie positieve triggers. Ik raad je aan om hierbij wel een coach te nemen die weet hoe zo’n proces werkt. Daarmee heb je op de snelste manier het resultaat dat je zoekt.
Wees je ervan bewust dat we allemaal vol zitten met triggers en ankers, positive en negatieve. Dat wat een ander kan zeggen, ook al is dat met de beste intenties, kan bij jou een gevoel in je losmaken waardoor je reageert op een oude herinnering die zelden nog representatief is voor de huidige situatie.
Wees, wanneer een ander triggert op jouw woorden of gedrag – en dat weet je snel genoeg; als je vindt dat je partner vreemd reageert op dat wat jij zegt of doet – nieuwsgierig naar de ander, en vraag naar wat er in hem of haar gebeurt. Hoewel je niet direct een prachtig antwoord hoeft te verwachten – het blijft lastig om gevoelens te vertalen naar woorden – kun je door je open en nieuwsgierige houding en met wat geduld er vaak toch wel achter komen wat de trigger is. En daarmee heb je zojuist een ruzie voorkomen.
Mocht het toch uitmonden op een ruzie, dan kun je hier een manier vinden om in 10 seconden die ruzie op te lossen.
Wat is jouw sterkste trigger? Like deze post en Deel je ervaring hieronder en waar het je aan herinnert. Je maakt hierdoor kans op een gratis deelnameticket (ter waarde van 97 euro) voor het Volg Je Hart Event van 22 maart aanstaande.
Op jouw succes,
Robert
[…] Anker geluk. Gelukkig zijn is een staat waarin we verkeren, een emotie in het moment. Elke emotie is als een energie dat door je lichaam stroomt, en deze emotie kun je toewijzen aan een bepaalde plek op je lijf. Net als veel Nederlandse spreekwoorden – iets ligt je zwaar op de maag, je hebt iets op je lever of je hebt een brok in je keel – is dat ‘iets’ een emotie dat je gekoppeld hebt aan een bepaalde plek. Gelukkig kun je ook positieve emoties zoals geluk, dankbaarheid, kracht en liefde ankeren. […]
[…] kan. Om dit kunnen, is het handig te achterhalen waarom je dit überhaupt jezelf aandoet. Hoe triggert ‘ie? Ontmasker ‘m, wat is de verborgen […]
Interessant artikel Robert. Ik merk bij mezelf dat ik een aantal triggers/ankers heb die ooit nuttig waren maar me nu belemmeren. Ik heb een stressvol leven gehad met veel narigheid en onveiligheid. Dat is nu anders, maar ik merk dat ik nog wel eens in die oude reactie modus schiet terwijl dat niet meer nodig is. Erg vervelend vind ik dat. Wat betreft de beschermende gevoelens naar mijn gezin; die mogen best blijven.
Groet, Andreas
In grote lijnen ben ik het met jeens, Barry. Doorgaans hebben we er weinig tot geen invloed op wanneer en of er überhaupt een trieer afgaat. Er gebeurt iets, dat in een fractie van een seconde het onderbewuste doet herinneren aan een situatie uit het verleden.
Dit staat in mijn optiek los van je opmerking dat mensen niet over zich heen moeten laten lopen. In geen enkel opzicht vind ik het verantwoord dat mensen over zich heen mogen laten lopen; dit getuigt van onzekerheid, angst gebrek aan zelfvertrouwen of eigenwaarde (om er een paar te noemen.
Er is eveneens een groot verschil tussen ‘boos doen’ en boos zijn’. Boos zijn is vrijwel altijd een reactie op iets wat er gebeurt – een opmerking of een situatie die zich ontvouwt, waarbij degene die de boosheid ervaart, met boosheid reageert, omdat er een grens van hem of haar wordt overschreden; dit is de boodschap van boosheid.
Boos doen daarentegen kan zeer effectief werken om een grens aan te geven, zondag dat je daadwerkelijk meegesleurd wordt door de emotie zelf (en daarmee de controle over jezelf verliest).
Een negatieve trieer kan, wanneer je daar met een coach aan werkt, in relatief korte tijd geneutraliseerd worden, zodat het niet meer een obstakel hoeft te zijn voor je. Heeft een frons bijvoorbeeld een negatief anker, en trieert dit een emotie die je liever niet hebt, dan is het handig om dit anker te neutraliseren, zodat de frons niet meer gekoppeld blijft aan de desbetreffende emotie.
Ik begrijp dat wanneer iemand doelbewust je vrouw en kinderen iets wil aandoen, je dan direct in de aanvalsmodus schiet. Dit is inderdaad een trieer, die je amygdala, je reptielenbrein, activeert en je in de vechtstand brengt.
Soms is het nodig om juist wel je triggers af te laten gaan, mensen moeten niet onnodig over zich heen laten lopen. Zonder juiste reactie op triggers mis je een hoop leermomenten in je leven. Natuurlijk kan je wel je hele leven rekening houden met anderen, rekening houden met jezelf en dan bouw je een hoop vergif op in je lichaam. Soms is het gewoon nodig om goed kwaad te worden, (giftig worden dus), goed heet douchen en het vergif van je lijf afspoelen. Wat ik nu schrijf is 100% letterlijk, krijg maar eens een driftbui, (dit kan ook met sport, maak je maar goed kwaad en stamp tegen een boksbal op totdat je uitgeput bent) kruip onder de douche en duw de douchebakstop in de afgoot. Je zal zien dat het water grijs wordt. Zoals ik het zie is het pas nodig om na te denken over je triggers als diezelfde triggers erg vaak naar voren komen en je omgeving hieronder te lijden heeft.
Als anderen expres je triggers activeren, treiteren dus, mag je best eens goed van je afstampen. Als je nooit ruzie maakt leren mensen of jijzelf nooit je grenzen kennen en zonder die grenzen kan je niet eens werken aan die triggers. Ik heb een hoop lieve goedaardige mensen in mijn leven gekend en een groot deel daarvan heeft zich nooit kunnen wapenen tegen de grote boze buitenwereld. Het is gewoon een feit dat hoe beschermder mensen leven hoe harder de klappen zijn die ze krijgen door tegenslagen.
Om antwoord te geven op wat mijn grootste trigger is van dit moment: Laat ik het zo zeggen,…als mensen mijn vrouw en kind doelbewust iets willen aandoen zijn ze overduidelijk levensmoe en dan zal ik ze met alle plezier van hun vermoeidheid afhelpen. Mijn eenna grootste trigger is onrecht, als iemand in mijn omgeving onrechtvaardig behandeld wordt zal ik daar geweldloos actie tegen ondernemen. Hierin volg ik mijn hart.