Stop and Smell the Roses

Waarom Je Meer Mag Genieten Van Elk Moment

Afgelopen week overleed een dierbare vriend van me. 51 jaar. In the prime of his life. Bij het horen van dit nieuws werd ik overvallen door verdriet; het besef van verlies, en eigenlijk ook ongeloof. Maar wat me vooral lange tijd is bijgebleven was de vraag: how often do I stop and smell the roses?

Vergeef me voor mijn mix van Nederlandse en Engelse woorden door elkaar. Wat ik duidelijk wil maken met deze vraag is hoe druk we normaliter zijn met allerlei activiteiten, die in vogelvlucht vaak eerder triviaal lijken dan fundamenteel.

Acties als kinderen van school halen, business gesprekken voeren, meetings afgaan, je begraven in emails, Facebook en Twitter zonder enig doel afstruinen, je ergeren over files waar je in staat, mensen die je tekort hebben gedaan of zelfs het politieke debat of Sinterklaas al dan niet moet worden afgeschaft.

Begrijp me niet verkeerd, je kunt zingeving vinden in een aantal of misschien wel alle bovengenoemde zaken. De vraag die ik stel echter is bedoeld om niet de nadruk te leggen op dat wat gedaan moet worden of prettig is om te doen.

Nee, de gedachte achter deze vraag is om je bewust te maken van dat wat er al ls in plaats van te focussen op dat wat er mist.

We zijn als natie zo geënt op vooruitgang en verbetering, dat we vaak vergeten te kijken naar datgene wat we reeds behaald hebben en waar we van kunnen genieten. Wij, als maatschappij (net zo’n woord als ‘de economie’; onpersoonlijk en onduidelijk gedefinieerd) leven de komende decennia of zelfs eeuwen, nog wel voort, althans, zo mag ik hopen.

Maar jij en ik als individu zijn veel gevoeliger om te worden opgeslokt door de overtuiging dat wij als individuen, als onderdelen van de maatschappij nét zo hard moeten blijven doordraven als de maatschappij zelf.

Het resultaat is desastreus. Hoewel Nederland zich in rap tempo ontwikkelt( en steeds verder komt, lopen mensen zichzelf voorbij, werken zich tot aan hun nek in de stress en voelen zich vervolgens ongemakkelijk omdat ze een burnout hebben en niet meer meedraaien in de maatschappij.

Work Hard, Play Hard, schreef ik ooit. De balans tussen inspanning en ontspanning is soms ver te zoeken, maar ook wanneer die balans er is, ontbreekt de dankbaarheid ervoor vaak nog.

Bij het overlijden van mijn vriend betrapte ik mezelf erop hoe hard ik de afgelopen maanden aan het doordraven was. Een pitstop, (logischerwijs een slimme actie, resulteerde nu in een verkoudheid), dat me ook niet de bevrediging gaf die ik zocht.

Wat me wel meer interne en externe rust gaf, was een simpele oefening. Deze oefening heb ik lange tijd laten liggen, want wanneer het goed gaat, vergeten we vaak die dingen te doen die ons daar hebben gebracht.

Elke dag neem ik 7 minuten de tijd om op te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Dat kunnnen belangrijk dingen zijn die ik nu in mijn leven gemanifesteerd heb, maar het kunnen ook kleine dingen zijn die ik die dag heb meegemaakt.

Het noteren van deze momenten waarop ik dankbaarheid voel, brengt me steeds meer en meer tot de realisatie dat ik in overvloed leef. Het geeft me voldoening en doorzettingsvermogen om ook andere taken die in de toekomst liggen te bereiken. Het geeft me gevoelens van voldoening en zingeving in mijn leven; gevoelens van significance en fulfillment.

Ik werk graag. Maar ik werk mezelf liever niet het graf in. En hoewel taken als beweging, gezonde voeding, constructieve relaties met anderen en groei onmisbaar zijn om een mooi leven te leiden, vergeten we vaak dat we enkel in het Hier en Nu leven, en niet in het Daar en Straks.

De ironie is, dat wanneer je goed voor jezelf kunt zijn, tevredenheid genoegdoening en dankbaarheid ervaart in het Hier en Nu, je ook met die energie en instelling of attitude je volgende uur, dag week of maand ingaat.

Ik ben dankbaar voor het leven dat ik nu leidt. Met de ups en downs. Waar ben jij dankbaar voor?

Like deze post en laat je reactie hieronder achter. Ik ben benieuwd naar je antwoorden.

Op jouw succes,

Robert