Werk Hard, Speel Hard

Het is inderdaad hard werken geweest. De afgelopen tijd heb ik mijn focus gelegd op een aantal projecten waar ik niet alleen mijn zakelijke werkzaamheden, maar tegelijkertijd ook mijn persoonlijke ervaringen buiten het werk om moest verwerken. Want dat zijn het feitelijk; projecten.

Ik wordt geconsumeerd door hoe de zaken ervoor staan in mijn werk en in mijn persoonlijke leven. Niet dat slechts één onderwerp mij in zijn volledigheid bezig houdt, zoals bijvoorbeeld uitbreidingsmogelijkheden voor Choicepoint. Natuurlijk zijn er ook stukjes van andere projecten van mij die ik, door mijn ervaringen en interpretaties, geserveerd krijg.

Hoe het ook zij, er ging veel door me heen. Totdat de vakantie kwam. Althans, dat had het moeten zijn; een vakantie.

Op weg naar Frankrijk. Heerlijk! Ontspannend liggen in de hangmat tussen de Franse bergen met een stralende zon – ja dat had het moeten worden. En dat was het ook, moet ik toegeven. Voor één dag.

De tweede, derde, vierde dag en alle dagen daarna van mijn verblijf sloeg het weer om. Zowel buiten mij als binnen in mij begon het te stormen. Voor mij persoonlijk betekende dit dat ik ziek werd. Alle stress van de voorgaande maanden manifesteerden zich op de meest ongewenste manieren en momenten.

Hoewel ik met alle fysieke moeilijkheden moest kampen, slaagde ik er toch in – dat moet ik dan wel zeggen – om ‘een donkey’ te halen in persoonlijke records in afgelegde afstanden van hardlopen. Een donkey is een term uit de bowlingwereld, wat aangeeft dat je drie strikes achter elkaar gooit (bedankt Nintendo). Evenwel nog een klein beetje kunnen werken, genoeg om ook de laatste hand te leggen aan mijn nieuwe ebook.

Ik ben geen dokter. Maar ik ben ervan overtuigd dat mijn ziek zijn te maken had met de hoeveelheid mentale, fysieke en emotionele stress. Een sneltrein in volle vaart. Een gigantische massa die blijft doordenderen zolang de vaart er in zit. En dan., op het moment dat je met vakantie gaat, is het net alsof je midden in de nacht wakker wordt en weet dat je het niet gaat halen. Het begin van de noodzakelijke herstelperiode is begonnen, en dat begint altijd met een hoop “kabaal”.

Het kostte mijn hele vakantie voor ik weer terug kon komen in mijn reguliere ritme. En grappig genoeg was dat precies de dag van mijn aankomst in Haarlem. Gedurende mijn bankgehang werd ik herinnerd aan vergeten inzichten.

Één daarvan is dat hard werk nodig is om te komen waar je wilt zijn. Natuurlijk er is energie voor nodig om een bepaald resultaat te bereiken, en die energie moet dan wel voorradig zijn. Dat bracht me tot mijn tweede inzicht. Wanneer er geen energie voorradig is, dan kun je energie lenen. Koffie, chocola en andere stimuli zijn goede middelen die je kunt inzetten om de beschikbare energie van morgen vandaag al te gebruiken.

En deze vorm van roofbouw kun je heel lang blijven doen, soms zelfs jaren. De trigger echter, is wanneer je de routine van je harde werk verandert. Bijvoorbeeld met een vakantie, of een kort weekendje in een rustgevende omgeving. Pas dan kan je lichaam beginnen met ontgiften. De stress die het opgebouwd heeft en de verwerking van de uitgeputte hulpbronnen worden dan in werking gesteld, en dat betekent dat de rest van je lijf op de noodvoorziening komt te staan – je wordt ziek.

Ziek zijn is een manier van het lichaam om te ontgiften. Hoofdpijn, misselijkheid, braken, diarree, krampen; het zijn allemaal signalen dat je lichaam bezig is om de afvalstoffen die nog in je rondzwerven bij elkaar te rapen en uit je systeem te gooien.

Hoe je dit voorkomt? Simpel: zoek meer balans tussen werk, of beter gezegd, inspanning, en ontspanning. Psychologen noemen het stress en disstress, en de metafoor die ze vaak aanhalen is dat ze het vergelijken met een boog die gespannen is (klaar voor actie) en ontspannen is.

Ik weet nog dat mijn docent Psychologie de woorden uit zijn mond liet rollen alsof ze direct uit het Heilige Boek kwamen. “We kunnen niet continu de boog gespannen houden. Doen we dat wel, dan bouwen we op naar overspanning. Wanneer hier geen verandering in komt, dan zal het uitmonden in een burnout.”

Oké, dus hard werken is goed, maar te lang hard werken niet. Nee, zeker niet als er geen balans is tussen het werk en het spelen.

Tegenover hard werken staat hard spelen. Ik hoorde het ooit Les Brown zeggen. Ik zat op de eerste rij en had maar liefst 4000 mensen achter me in de zaal zitten; een waanzinnig indrukwekkende ervaring. Van deze hele happening heb ik het meest genoten van de manier waarop hij me vertelde dat “You gotta be HUNGRY!”. Ik wist dat ik honger had. Honger naar meer, naar succes, naar groei en ontwikkeling. Brown vertelde me ook hoe je ‘hungry ‘blijft: work hard, play hard.

Hard spelen betekent in mijn optiek ten volste kunnen genieten van de ontspanning en het plezier dat je hebt van andere activiteiten naast je werk. ‘Play hard’ is mezelf kunnen toestaan om de tijd te nemen lief te zijn voor mezelf. En dat doet wonderen.

Na de stress van de regenachtige week in Frankrijk, ben ik opnieuw begonnen met lief te zijn voor mezelf. Ik heb afgesproken met vrienden die ik al te lang niet gezien had (sommige zelfs al jaren niet). Ik ben voor het eerst in tijden weer eens naar een concert gegaan, en ik heb mezelf getrakteerd op een paar nieuwe hardloopschoenen. Ik kan het wel…

Terwijl ik in de lucht boven Scandinavië vlieg, schrijf ik dit bericht. Ik ben onderweg naar Moskou, alwaar ik na een korte stop doorvlieg naar Armenië. Daar zal ik werken aan mijn eigen ontwikkeling, hoofdzakelijk in professioneel opzicht, maar ongetwijfeld ook in persoonlijk opzicht. Soms zijn het de zaken, die we al weten, maar tijdelijk vergeten zijn, die ons op deze momenten eraan herinneren dat het nodig is, weer bij de les te blijven.

Met de vakantietijd in volle gang is er geen beter moment dan jezelf toe te staan om te ontspannen, en te beginnen met het genieten. Misschien dat je eerst nog een korte tijd uit de running bent, maar laat het dan zeker een waarschuwingssignaal zijn dat doorgaan met hetzelfde patroon na je vakantie, niet bevorderlijk is voor je gezondheid.

Ik heb mijn les wel geleerd. Work hard, play hard.

Vanuit de cabine van een 737 sluit ik af. Ik ga genieten van een welverdiende ontspannen reis.

Op jouw succes,

Robert