Mocht het nou zo zijn dat je mensen in je omgeving kent die door hun eigen problemen jou (hoogstwaarschijnlijk onbewust) als kliko gebruiken om hun ergernissen en misère af te schuiven op jou (gegrond of niet), dan heb ik nog wel een tool voor je die je hiervoor kunt gebruiken. Bedenk wel voor jezelf in wat voor situaties en bij wat voor mensen je deze tool gebruikt – de kans is namelijk aanwezig dat het niet bij iedereen werkt (niemand werkt hetzelfde namelijk).
Gisteren legde ik je uit dat je door middel van visualisatie een denkbeeldige muur om je heen kunt bouwen die negatieve energie van anderen buiten houdt. Overigens is het handig om hierbij te zeggen dat je die muur beter alleen voor negatieve energie kunt gebruiken, en dat je voor de rest over het algemeen geen muur nodig hebt. Afsluiting van de buitenwereld is namelijk geen goed idee.
Er is nog een andere manier om mensen die met zware energieën bij je komen duidelijk te maken dat je hun problemen niet wilt hebben. En dat is eigenlijk zo simpel, dat het bijna lachwekkend is!
De eerste keer dat ik van deze techniek hoorde, kon ik haast niet geloven dat het zou werken. Maar vaak zijn het de simpelste dingen die het meest effectief zijn. En daarom was het voor mij in ieder geval de moeite waard om het te proberen.
Ik stond in een ruimte waarin ik werd uitgenodigd om opnieuw binnen te komen. Toen ik de deur opendeed stormde mijn buddy uit de training stampvoetend op me af en schreeuwde dat ik weer de afwas was vergeten, dat ik geen boodschappen had gedaan en dat ik weer die verdomde sokken had laten rondslingeren.
Mijn eerste natuurlijke reactie was om terug te deinzen en mezelf te verdedigen door terug te schreeuwen en de blaam bij haar neer te leggen – dat doen we over het algemeen namelijk; wanneer we ons aangevallen voelen, bijvoorbeeld verbaal, dan werpen we een verdediging op door fouten te zoeken in de ander, zodat de aandacht, en dus de aanval, van ons afgaat. Maar dat is nou precies wat ik niet moest doen. Nee, een andere aanpak:
In een flits van nog geen seconde deed ik in plaats van een stap naar achteren een stap naar voren, zodat ik met mijn lichaamstaal de confrontatie opzocht. En in plaats van luidkeels de verwijten van de ander te benoemen, schreeuwde ik luidkeels dat ik inderdaad was vergeten de afwas te doen, geen boodschappen had gedaan en alweer die verdomde sokken had laten rondslingeren. “Wat een idioot ben ik toch! Hoe haal ik het in mijn hoofd om dit te doen!” – gevolg: directe verwarring.
Na een korte pauze legde ik mijn hand op haar schouder en zei op kalme toon: ‘Het is inderdaad stom van me dat ik hier geen gehoor aan gegeven heb. Ik weet dat dit belangrijk voor je is en ik heb het niet gedaan. Wat kan ik er aan doen om het probleem nu op te lossen?’
Grappig genoeg was dit slechts een oefening, maar het werkte wel. Later zou blijken dat deze techniek zelfs mijn relatie zou redden.
Hoewel het een techniek is, neem ik hem zeker erg serieus. Ik gebruik hem niet als trucje om de ander om mijn vinger te winden. Hij is namelijk bedoeld om de angel uit een ruzie te trekken in slechts een paar seconden. Met name in liefdesrelaties werkt dit, maar dan wel als je dit op een serieuze wijze gebruikt, en daarnaast ook je partner serieus neemt in zijn of haar boosheid.
Want die boosheid is voor de ander gegrond. Jij bent over een grens heen gegaan, en dat veroorzaakte die boosheid. Of het nu ging om een afspraak, een norm of een waarde of iets anders, boosheid is bijna altijd gegrond, ook al weet je soms niet wat dat is. Boosheid zegt namelijk: Zie mij! En de beste manier om daar gehoor aan te geven is om de ander ook daadwerkelijk te zien.
Dat doe je door op hetzelfde niveau contact te maken met de ander: zelfde volume (hard/zacht), zelfde tonaliteit, zelfde woorden.
Door de boosheid van de ander in je voordeel te gebruiken, ben je beter in staat om je eigen energie te reguleren en te bewaren. Aan het einde van de ruzie heb je dan niet het gevoel dat je leeggelopen bent, en daarnaast heb je de goede relatie of verstandhouding met je geliefde in stand gehouden.
Jij bewaakt je grenzen, biedt ruimte voor de ander om zijn of haar emotie te uiten, en je voorkomt een vlam in de pan.
En daarom vind ik het zo’n geweldige techniek, want ik hoef over het algemeen niet langer dan een paar seconden een ruzie te hebben (als ik hem al heb) 🙂
Op jouw succes!
Robert
Niet dus, ik visualiseer niet.
Beste Paul,
Het staat je natuurlijk vrij om te zeggen dat dit onzin is. Die discussie zal ik dan ook verder niet met je aangaan.
Wat me wel intrigeert en waar ik graag op wil inhaken is je reactie over visualisaties, en in specifieke zin het bouwen van een muur om je heen.
Ik heb aardig wat jaren als “Muur-expert” geleefd door anderen en hun (negatieve) emoties niet toe te laten. Dit werkte prachtig! Het enige nadeel wat ik hieraan ondervond, is dat door deze muur ik ook niet instaat was om contact te maken met alle andere mensen om me heen.
Een muur werkt twee kanten op: het houdt anderen buiten, en tegelijkertijd ook jezelf binnen. Geen pijn van negatieve opmerkingen, maar ook geen plezier van positieve ervaringen.
Ik heb deze muur na flink wat jaren afgebouwd en afgebroken en heb de keuze gemaakt om me open te stellen voor alle emoties die ik ervaar, en alle reacties van anderen.
Hoewel eng in het begin, ben ik blij dat ik deze keuze gemaakt heb – het heeft me betere contact opgeleverd alsook betere vaardigheden en tools om met negativiteit om te gaan.
Hoe doe jij dit met je visualisatie?
Ik zie nu pas dit later toegevoegde commentaar bij mijn tekst, weer zeg ik dat dit onzin is, groeten Paul
Gisteren legde ik je uit dat je door middel van visualisatie een denkbeeldige muur om je heen kunt bouwen die negatieve energie van anderen buiten houdt. Overigens is het handig om hierbij te zeggen dat je die muur beter alleen voor negatieve energie kunt gebruiken, en dat je voor de rest over het algemeen geen muur nodig hebt. Afsluiting van de buitenwereld is namelijk geen goed idee.
Hi Paul,
Dank je wel. Je weet in ieder geval dat dit niet voor je werkt.
Heb je misschien andere manieren die succesvoller zijn welke je wilt delen?
Dit is jezelf voor de gek houden, mn zus raakt steeds overstuur omdat ze de hele dag zelfverzonnen negatieve energieën op zich af voelt komen waarvoor ze zich op deze manier meent te moeten ‘afsluiten’ zei doet het niet met een denkbeeldige muur maar met een denkbeeldige glazen bol die haar daarvoor ‘beschermd’ wat grote onzin is, dit is zó jaren 70, dat dit nog bestaat..
Gisteren legde ik je uit dat je door middel van visualisatie een denkbeeldige muur om je heen kunt bouwen die negatieve energie van anderen buiten houdt. Overigens is het handig om hierbij te zeggen dat je die muur beter alleen voor negatieve energie kunt gebruiken, en dat je voor de rest over het algemeen geen muur nodig hebt. Afsluiting van de buitenwereld is namelijk geen goed idee.
Beste Angela,
Er lijkt een hoop gebeurd te zijn in je vriendschap met je vriendin. Wat je oorspronkelijk bedoeld, is uitgelopen op een groot misverstand waarin jij je verontschuldigd hebt voor jouw aandeel, en zij, zoals je aangeeft, haar aandeel niet bij zichzelf houdt, maar ook bij jou neerlegt.
hoewel het makkelijk is om te concluderen dat jij jouw deel hebt gedaan, en zij haar verantwoordelijkheid moet neen voor haar stuk – wat ik ook zeker zou aankaarten als ik haar zou coachen – kun je in essentie elk gedrag zien in één van twee categorieën.
Iemands gedrag is ofwel een uiting van liefde, of het is een vraag om hulp.
De manier waarop jouw vriendin reageert zou ik plaatsen in de categorie van hulpvraag, zij het misschien niet in de meest voor de hand liggende emotie die duidt op een vraag of verzoek.
Je kunt natuurlijk zelf met alternatieven en oplossingen aankomen, en ik betwijfel of je dit helpt je vriendschap weer te verstevigen; je hebt immers al meer dan eens je verontschuldigingen aangeboden, en dit heeft niet de gewenste reactie. Excuses = meer verwijten.
Andere aanpak dus.
zonder je eigen grenzen op te rekken op plekken waar je dat nmeit wilt, is onderzoeken wat er bij haar gebeurt en gebeurde . De kans is groot dat haar reactie op jou helemaal niets met jou te maken heeft, maar dat het eerder een oude trigger is die deze reactie heeft teweeggebracht.
Het gaat er niet zozeer omdat at je haar overal gelijk in geeft in hoe zij de gebeurtenis heeft ervaren, of jullie vriendschap nu ervaart, maar eerder dat je meer inzicht hebt en beter kan begrijpen waarom ze reageert zoals ze doet.
Verwijten betekenen met je vinger naar een andere wijzen en de verantwoordelijkheid en de bijbehorende (emotionele) pijn niet willen of kunnen aanvaarden.
Tegelijkertijd, wanneer iemand met haar vinger naar jou wijst, wijzer er drie vingers naar haarzelf. Met andere woorden; een verwijt houdt iemand in de slachtofferrol, totdat zij zich bewust wordt dat zij degene is die haar eigen gevoel kan veranderen, en dus jullie relatie met elkaar kan verbeteren – vanuit haarzelf.
Dus, wat kun je doen of had je beter kunnen oden?
Ik denk dat bereidwilligheid om het contact aan te houden, op te zoeken, en verder te helpen ontwikkelen de eerste keuze moet zijn. Is die er niet, dan van beide kanten, dan maakt het niet uit wie wat verder nog doet.
Is het er echter wel, dan kun je de boel tot in de eeuwigheid blijven analyseren – wat is er fout gegaan, wie heeft wat gezegd, en had het beter kunnen doen of anders kunnen doen – of kijken naar de toekomst die jullie voor ogen hebben.
Wat voor een vriendschap werkt wel, en wat niet?Blijve luisteren en houd je nieuwsgierigheid. Vraag om opheldering bij een uitleg van haar als je de indruk hebt dat je haar uitleg, beredenering of verhaal niet helemaal meer volgt; en vraag ook of zij die bereidwilligheid en je nieuwsgierigheid.
Werken vanuit een open mind werkt echt goed. Je hoeft geen oplossing voor iemand anders te verzinnen. Je kunt ook vragen at de ander nodig heeft, en vervolgens bij jezelf nagaan of dit iets is wat je kunt bieden of niet.
Onthoud: ruzies zijn ijkpunten die een tegenstrijdigheid van waarden, normen, overtuigingen en zienswijzen inhoudt. Je kunt hierin vast blijven houden aan je ‘gelijk’, of onderzoeken hoe je zelf of jullie samen gelukkig kunnen zijn.
Im hoop dat je wat met mijn antwoord kunt.
Beste Robert,
Onlangs heb ik een conflict met een vriendin gehad waar over en weer harde woorden zijn gevallen en zij de vriendschap per app op mijn verjaardag heeft beëindigd.
Ik heb het even de tijd gegeven en haar gebeld om te vragen wat haar zo geraakt heeft. Ze gaf aan dat ze het gevoel had dat ik van haar af wilde, terwijl ik even wat ruimte wilde omdat we wel erg veel contact hadden. Ik heb haar uitgelegd dat ik zeker niet van haar af wil en dat ik haar niet wilde kwétsen en dat ik het verkeerd heb aangepakt.
Diverse keren heb ik gezegd dat het me spijt en dat ik haar begrijp. Ik krijg echter steevast de reactie dat zij niets fout doet en dat alles aan mij ligt en vervolgens volgen er dan nog meer verwijten.
In ons gesprek heb ik wel 7 keer mijn excuses aangeboden maar het lijkt wel alsof ze het aangrijpt om nog meer schuld op mij te schuiven. In het verleden was ik niet zo assertief en bood altijd mijn excuses aan, maar ik wil graag dat we beiden naar ons aandeel kijken en dat lijkt niet te lukken.
Zelfs kwetsende woorden zou ik over me af hebben geroepen en ik zou een waardeloze vriendin zijn. Als ik dan aangeef dat ik hier een naar gevoel van krijg, (ik houd het bewust in de ik-boodschap) reageert ze met de mededeling dat ik te gevoelig ben, het fout zie en me aanstel.
Hoe had ik dit beter aan kunnen pakken?
Groet Angela.
[…] Mocht het toch uitmonden op een ruzie, dan kun je hier een manier vinden om in 10 seconden die ruzie op te lossen. […]
Beste Liz,
Er zijn altijd omstandigheden te vinden die je ervan kunnen weerhouden om vn de kleine dingen te kunnen genieten. Voornaamste reden daarvoor, waarschijnlijk, omdat die kleine dingen overtroefd worden door de zorgen van de problemen. Hoe meer je focust op wat er niet werkt, des te groter ervaar je de problemen, en des te moeilijker wordt het om van die kleine dingen te genieten.
Als daar bovenop ook nog een partner komt met wie je niet tot een oplossing kunt komen om die problemen het hoofd te bieden, dan resulteert dat in een gevoel van hopeloosheid waarin je niet weet hoe je eruit moet komen.
Gelukkig is hoe je je voelt niet congruent aan de realiteit, en dus is er verandering mogelijk.
Wat belangrijk is om te weten, en wellicht om mee te beginnen, is om de kracht bij jezelf te hervinden om vanuit je eigen centrum en stabiliteit stappen te nemen in de richting van je beoogde resultaten. Op dit moment klinkt het alsof die stabiliteit en evenwicht ontbreekt in je leven.
Daarnaast is het belangrijk om weer een team te worden met je partner. Eens waren julie een geweldig team, en door afleidingen en andere prioriteiten buiten jullie relatie, is de kwaliteit en kracht van jullie relatie omlaag gegaan, met als gevolg dat je baker bikkelharde discussies hebt, dan constructieve conversaties die leiden tot het aanpakken en oplossen van een probleem.
Wat belangrijk is om te weten, is dat jullie beiden komen vanuit een plek die pijnlijk aanvoelt. Het gaat er niet om wie er gelijk heeft, of wie er fout zat, maar juist hoe je, als team, als koppel, als echtpaar, verder kunt: wie met één vinger naar de ander wijst, wijst met drie vingers naar zichzelf – en dus is het, wederom, goed om bij jezelf te beginnen en te zien wat je zelf kunt veranderen voor je de (gedeeltelijke) verantwoordelijkheid (of blaam) bij de ander legt.
Ik zou nog een heel boek kunnen schrijven over dit onderwerp, maar ik zal je concreet aangeven wat je direct kunt doen:
1. Bepaal wat je WEL wilt, en wees hierin concreet en specifiek. Er zijn ongetwijfeld honderd dingen die je niet (meer) wilt, maar weten wat je wel wilt, helpt je om meer focus te krijgen om hoe je dit kunt bereiken. Bednek ook voor jezelf waarom je dit resultaat wilt; dit helpt je later om door te zetten wanneer het even tegenzit.
2. Kom met minstens drie actiestappen die je kunt nemen om dichterbij je doel te komen: 1 optie is geen optie. 2 opties levert je een dilemma op, en 3 opties bieden je werkelijk een keuze.
3. Onthoud dat je niemand kunt veranderen, alleen jezelf, jouw gedachten en emoties en zienswijze. Wanneer je botst met je partner, omdat hij bijvoorbeeld kortaf of geagiteerd reageert, vraag jezelf dan af wat zijn reactie nog meer kan betekenen (bijvoorbeeld: hij is moe, hij heeft een hoop aan zijn hoofd, hij maakt zich zorgen om ons, hij weet niet hoe hij XYZ moet oplossen). Dit biedt je het inzicht op dat zijn emoties niets of nauwelijks iets met jou et maken hebben, maar eerder met de mindset en staat waarin hij verkeert. In dergelijke situaties kun je beter je 1 van 2 dingen doen: of je verandert je perceptie (wat kan dit nog meer betekenen) of je verandert je aanpak/actie (kom bijvoorbeeld niet direct met een probleem als hij net thuiskomt, maar wacht tot je meer rust hebt, en vertel hem what’s on your mind vanuit een betere gemoedstoestand).
4. Er zijn feitelijk maar 2 redenen hoe we contact hebben met anderen: ofwel vanuit een teken van liefde, ofwel vanuit een verzoek om hulp. Als je partner boos, verdrietig, geïrriteerd, gestresst of zelfs depressief is, dan is dat een verzoek om hulp. Reageer je zelf vervolgens ook met boosheid, verdriet, pijn, of irritatie, dan heb je twee mensen die beiden om hulp vragen, maar is er niemand die dat krijgt.
5. Zoek hulp van buitenaf. Neem bijvoorbeeld een coach in de armen. Dit levert je ontzettend veel op. Niet alleen werk je aan je eigen stuk aar creëer je ook een manier om ene situatie van een andere kant te kunnen bekijken, heb je ruggespraak, feedback en ene klankbord in je eigen gedrag en acties. Je bent zeker niet de eerste persoon die met dit probleem kampt, en je zult ook niet de laatste zijn. Iemand die weet waarom iemand doet wat hij doet, en hoe dit om te zetten is naar een constructieve manier van leven en relateren helpt je sneller om back on track te komen en weer koers te zetten naar het leven dat je beoogt.
Ik hoop
Beste Robert,
Wij zijn al inmiddels al 12 jaar getrouwd, tamelijk snel en jong getrouwd. Nu zijn we al vlotte 30’ers. Maar in tussentijd zijn er al serieus wat dingen veranderd. Huisje, tuintje, beestje, 1 kindje, financiële problemen ondanks dat we ruim verdienen, maar hoge hypotheek, lening voor een grote renovaties.
Nu we wat verder zijn in ons leven, heb ik het gevoel dat ik geen grip meer heb op mijn leven. Ik word snel geagiteerd, kan amper van de kleine dingen genieten, schoonouders/ouders die altijd het beste willen voor jou. Ik word geleefd, geen eerbied, geen respect, geen….
Je denkt steeds, er komt steeds een nieuwe dag, maar die nieuwe dag mag zeer snel gaan volgen. Praten gaat moeilijk met mijn partner, telkens draait het iedere keer uit op een bikkelharde discussie, waardoor ik steeds met tranen in mijn ogen sta. Ik weet het niet meer, ik voel me hopeloos.
Hi Tessa,
Ik begrijp uit je worden dat je vriend triggerde op de woorden die jij als antwoord gaf op zijn vraag. Vanaf daar escaleerde de boel. Begrijp goed dat jullie hier beiden een aandeel in hebben: de manier waarop jij reageert, en de manier waarop hij reageert. Communicatie, en dus miscommunicatie is altijd een tweerichtingsverkeer, en zo is dat ook met miscommunicatie.
Voordat ik je antwoord geef op jouw vraag wat je het beste kunt doen, wil ik je erst dit meegeven:
Hoe jij communiceert, hoe jij over jezelf denkt, en hoe jij in het leven staat in het algemeen is bepalend voor de kwaliteit van je relaties – zowel met jezelf alsook met anderen. Je antwoord die je gaf aan je vriend kan opgevat worden als nonchalant, als een “don’t-care-attitude” en hoewel ik niet bij jouw vriend kan nagaan of dit ook zo door hem opgevat is, wil ik je toch meegeven dat jij de grootste controle kunt uitoefenen op jouw communicatie, en in veel mindere mate in dat van de ander.
Dit betekent dat je eest echt helder moet hebben wat het is dat je wilt overbrengen. Met andere woorden: wat is je doel van je communicatie? Het lijkt simpel, en in principe is het dat ook. En toch zijn er zo veel mensen die niet van te voren bedenken welk doel ze willen bereiken met hun communicatie.Het is daarom echt belangrijk dat je eerst bedenkt wat je wilt, en het dan pas zegt.
Ook in deze tweede stap raad ik je aan om zo goed als je kunt je hele communicatie – dat wil zeggen, je woorden, je stem en je lichaamstaal – in te zetten om dat doel te bereiken. Welke woorden kies je? Welke intonatie gebruik je? Hoe is je lichaamstaal?
Dit zijn allemaal stappen om een ruzie te voorkomen. Helaas betekent dat niet dat j nooit ruzie zult hebben. Wanneer de spreekwoordelijke vlam toch in de pan slaat, dan zijn twee punten belangrijk:
1. Gebruik de tips die ik je in het artikel hierboven heb gegeven om de ander te erkennen en de angel uit de situatie te halen
2. Houd je focus op wat je wilt bereiken en zet daarin stappen, blijf nieuwsgierig naar de ander door oprecht vragen te stellen wat er bij de ander gebeurt en zorg voor helderheid en duidelijkheid (de “dus als ik het goed begrijp-vragen”).
En bovenal,blij zo goed mogelijk in je eigen vel zitten. Denk niet alleen positief, maar wees het ook. toe je in je eigen zelfvertrouwen.
Dag Robert,
Ik las net je artikel i.v.m. mij en mijn vriend. We hebben ruzie (logisch als ik op dit artikel reageer) om iets enorm stoms. Hij vroeg om zaterdag namiddag te gaan voetballen en ik heb hem gezegd dat hij ermee mocht doen wat hij wil, maar dat ik alleen vraag om elkaar nog te zien.
Vroeger (en ja, ik haal oude koeien uit de sloot) verbood hij me altijd om in het weekend iets te doen omdat dat ONZE tijd samen was (we mogen elkaar enkel woensdagnamiddag en in het weekend zien van mijn ouders).
Nu vrees ik dat hij dit verkeerd heeft opgenomen en nu is de ruzie dus nog erger geworden. Hij is gisterenmorgen begonnen en we hebben na heel wat geruzie (via sms spijtig genoeg), erna de hele dag niets meer tegen elkaar gezegd.
Vanmorgen heb ik een berichtje gestuurd, zoals ik er normaal eentje zou sturen en dat is weer uitgedraaid op ruzie omdat hij me de vinger wees.
Ik heb me al geexcuseerd omdat ik ben uitgevlogen tegen hem (dat is het enige wat ik heb misdaan) maar zelfs dat helpt niet. Hem met de vinger wijzen doe ik niet want dan ben ik enorm slecht bezig.
Nu had ik dus gevraagd om vandaag af te spreken en het uit te praten maar dat wil hij niet. Hij wil enkel morgen afspreken. Ik ben enkel maar bang dat wanneer het ‘morgen’ is dat hij dan nog niet wil afspreken.
Wat moet ik nu doen?
Ik ben zo neutraal mogelijk en herhaal altijd hetzelfde: dat hij de keuze heeft of hij gaat voetballen of niet, dat als hij dat wil dat hij dat moet doen. Ik wijs dus inderdaad ook absoluut niet met de vinger (haal ik toch niets mee) en ik geef mijn eigen fouten toe.
Want ik heb daarstraks een smsje gestuurd om me te excuseren dat ik ben uitgevlogen.
Ik heb aan mijn moeder gevraagd om de berichten eens te lezen in de hoop zo nog fouten te vinden die ik heb gemaakt (voor het geval dat ik ze over het hoofd had gezien) maar inderdaad niet dus.
Dus alsjeblieft, wat moet ik nu doen?
Alles lijkt negatief, maar ik probeer toch alles naar het positieve om te zetten want anders gaat deze ruzie nooit goedkomen.
Alvast bedankt!
Pedro,
Ik begrijp uit je woorden dat jij en je lief op dit moment niet met elkaar spreken, als gevolg van een ogenschijnlijk klein voorval. De kan sis groot dat er al eerder iets heeft plaatsgevonden dat een diepere impact heeft gehad op jullie relatie met elkaar, of dat de hoeveelheid kleine irritaties zich gebben opgestapeld en uiteindelijk zijn ontploft in een, naar wat ijkt, ongerelateerde gebeurtenis.
Ik wil je graag attenderen op dit artikel; mogelijk haal je daar meer understanding uit waarom iemand boos wordt en wat daaronder zit.
Het is eveneens begrijpelijk dat je graag in contact met haar wilt zijn; niet bij elkaar zijn levert immers pijn op. Waarom zij op dit moment niet met je wilt praten over wat er gebeurd is kan verschillende oorzaken hebben en ik raad je aan om voor jezelf te beslissen of je wilt accepteren dat er deze stilte is (misschien kun je het zelfs zien als tijd om te reflecteren) of dat je toch wilt doorduwen en wilt aandringen op een gesprek.
Bedenk in ieder geval, dat je niet een ruzie oplost met het wijzen van je vinger naar de ander en benadrukt wat de ander fout heeft gedaan. Kijk of je jezelf in haar schoenen kunt verplaatsen en kunt inzien wat belangrijk voor haar lijkt.
Je kunt gelijk hebben, of gelukkig zijn. Met deze gedachte bedoel ik dat je jouw standpunt kunt benadrukken, wat jij goed hebt gedaan en zij fout, of dat je accepteert dat er binnen jullie relatie een aantal hobbels zijn geweest; triggers, waar e wel of geen weet van hebt gehad, die voor een reactie zorgden bij de ander.
Als dit een relatie is die belangrijk voor je is, kijk dan of je iemand kunt vinden die je kan helpen om je eigen stuk aan te pakken; jouw emotionele bagage dat je hebt meegenomen uit vorige relaties. Of de relatie wel of niet aanhoudt is uiteraard belangrijk, maar wat nog belangrijker is, is dat jij op een betere, liefdevoller en ‘schonere’ manier kunt relateren. Met haar of mogelijk met iemand anders.
Hallo,
Na een 2e poging om de relatie te doen slagen, zijn we – zo voelt het toch – aanbeland aan de vooravond van ” we moeten even praten”.
Na een ogenschijnlijk onbenullige “ruzie” had ik t mooi voor elkaar gemaakt ( dacht ik) door het eten klaar te hebben als ze thuis kwam.daar kun je toch niet boos om zijn? Wel dus.
Het gevolg was dat ik ook boos werd en het resultaat is dat we nu al dagen geen contact hebben.
Toch heb ik nog geprobeerd om de stilte te doorbreken, met de vraag om te praten en aan te geven dat ik haar mis. helaas nog niet het gewenste resultaat bereikt’ het kost nog teveel energie om in gesprek te gaan.
Tegelijk voel ik de behoefte om ook mijn gevoel mee te laten tellen – met de angst dat het dan niet goed komt en er een breuk ontstaat die niet meer gelijmd kan worden. Dat zou ik heel erg vinden. Maar ik wil ook graag dat mijn keuzes gerespecteerd worden.
Hoe doorbreek je een houding onstaan uit boosheid, gericht op fouten van de ander (die neiging heb ik namelijk zelf net zo goed)?
Wat moet je doen als sommige van de verwijten echt niet terecht zijn? En wat moet doen als ze zelf ook zeer kwetsende dingen heeft gedaan naar mij?
Hey Robert,
Inderdaad, het gaat vaak om winnen en om ego en om jezelf te beschermen. Ik heb vreselijke ruzie met mijn zus (per mail dan nog) gehad; wat jammer dat ik dit niet eerder heb gelezen.
De boel is zeer zwaar ontploft intussen. Ik ga het nu maar gewoon laten rusten zeker, want ik vind het vreselijk om ruzie te hebben. Hoop dat het zal zakken.
Heb je ook een tip als de schade al gebeurd is? zoals ik beschrijf? (de verwijten waren verschrikkelijk, sommige terecht, sommige niet volgens mij, dat heb ik ook laten weten).
Leen
[…] Los miscommunicatie zo snel mogelijk op Ruzie ontstaat vaak wanneer de één boos wordt omdat de ander over een grens is gegaan (dit is de […]
Hoi Robert,
Weer een mooi en bruikbaar onderwerp. Heel herkenbaar.
Dank voor je tips en tools.
Vriendelijke groet Inge
Onlangs zat ik behoorlijk gefrustreerd in de les Spaans, en helaas is de situatie uit de hand gelopen toen ik iets wilde vragen.
Ook heb ik steeds vaker ruzie met m’n ouders, en het lijkt wel alsof ze dan niet meer naar me willen luisteren ( m’n vader misschien nog wel een beetje, dat gelukkig wel).
Groet,
Maartje
Beste Kaya,
Hoewel de meeste ruzies om kleine dingetjes gaan die enorm opgeblazen worden, omdat het vaak uitloopt op een ego-kwestie (de ruzie gaat niet meer om wat er gebeurd is, maar wie er gelijk heeft), kan ik je wel een aantal tips geven die ervoor kunnen zorgen dat je redt van het schijnbaar onvermijdelijke.
1. Houdt contact of neem het opnieuw op.
Het is goed om even stoom af te blazen in je eentje en je gedachten weer te ordenen, of de ander die ruimte te geven. Vroeg of laat echter, is de beste keus om toch weer ‘on speaking terms’ met elkaar te zijn.
2. Luister naar de ander.
Laat je vriendin aan het woord en luister naar wat ze te vertellen heeft zonder haar in de rede te vallen of jouw argumenten waarom het niet zo aan te kaarten. Hierdoor krijg je meer inzicht in hoe zij de ruzie heeft ervaren en mogelijk zelfs waar de fout ligt.
3. Erken je fouten
Durf ook je fouten toe te geven. En ja… ik kan me voorstellen dat je nu denk “ik heb helemaal niets fout gedaan”. En stel jezelf dan vervolgens de volgende vraag: hoeveel mensen heb je minimaal nodig om een ruzie tussen twee mensen te hebben?
4. Vertel jouw verhaal zonder de ander de schuld te geven
Als het moment daar is, en je weet wanneer die ruimte er is, vertel dan hoe jij de ruzie heb ervaren en waar jij denkt dat het mis is gegaan, of misshcienook waardoor. In de meeste gevallen gaat het om gedrag. Iets wat de ander gezegd of gedaan heeft wat bij jou (of vice versa) iets losmaakte en je vervolgens boos werd.
In de meeste gevallen kan het ontdekken van dat bepaalde gedrag al genoeg inzicht geven om aanleiding te zijn om te onderzoeken wat je kunt doen om dit gedrag, als jij of de ander dat wilt, te veranderen. Ook hier: bedenk wat het je kost als jij (of de ander) dit gedrag wel of niet verandert, en wat het je oplevert als je het wel of niet doet.
Ik hoop dat jij en je vriendin gauw de ruzie kunnen oplossen en liefdevol een beslissing kunnen nemen in wat jullie nu willen.
Ik heb wel vaker ruzie met mijn vriendin, maar dit duurt nooit langer dan een dag.
Maar ik vraag me af wwaarop het ditmaal kan uitlopen. De ruzie duurt al een week.
Deze ker ben ik echt te ver gegaan.
Beste Robert,
Het zit namelijk zo dat ik steeds ruzie krijg met mijn vriend , omdat ik er problemen over maak dat hij niet perfect is (ik doe dit niet bewust , maar verwacht denk ik teveel van hem) Hij vind dat ik al veel te veel energie heb afgenomen van hem.
En hij wordt nu steeds sneller en sneller boos en lastig.
Enige tips?
Ik wil dit zo graag in orde krijgen.
Beste Dimitri,
Ik ken de achtergrond van je situatie niet om te kunnen vaststellen of het in dit stadium nog wel of geen zin meer heeft.
Waar ik je wel op kan attenderen is dat je aangeeft dat je de schuld bij de ander legt. Bedenk dat een situatie nooit zomaar ontstaat. Iemand zegt iets of doet iets, soms is het maar iets heel kleins, en daar reageert de ander op. Soms is die reactie klein en onbetekenend, en denkt hij/zij (of jij) ‘laat maar gaan’. Als dat lang genoeg over en weer blijft gaan, dan bouwt irritatie of boosheid zich op en vervolgens krijg je ruzie, waarvan de oorsprong vaa k in iets kleins ligt.
Kijk wat jouw aandeel is in deze ruzie en neem daar verantwoordelijkheid voor. Je kunt de ander niet veranderen, maar alleen jezelf en de manier waarop je in deze situatie staat.
Misschien is het handig om te bedenken dat je eerst beter jezelf uit de put kunt halen voordat je verder gaat. Ik wil je daar graag bij helpen als je daar voor open staat.
Groet,
Robert
ik heb het geprobeerd met mijn maten om een ruzie op te lossen en het heeft geen zin meer en tis door mijn ex vrienden zijn schuld dat ik ruzie hebt met mijn maten, ik vertelt de waareid tegen mijn maten en ze willen mij niet geloven en ze vertrouwt mij niet 🙁 ik wil zo snel mogelijk om een ruzie op te lossen en ik zit heel diep in de put pffff en ik weet het niet wat ik moest eigenlijk doen 🙁