De Paradox van Tijdreizen

‘Wat heeft tijdreizen in hemelsnaam met persoonlijke ontwikkeling te maken? ‘hoor ik je zeggen. ‘Meer dan je denkt’ zou mijn antwoord zijn. Geïnspireerd door de late uurtjes waarin ik starend naar het plafond lig te kijken en mijn eigen acties overpeins, is het volgende dat ik met je wil delen…

Tijdreizen. Wie heeft er niet over nagedacht. De wens om een tijdmachine te hebben en terug of vooruit in de tijd te gaan om een bepaalde gebeurtenis anders te laten verlopen is er één waar we waarschijnlijk allemaal wel eens over hebben nagedacht. Toch kleven er een hoop consequenties aan zo’n hypothetische actie – en dit op zijn beurt doet je afvragen of het werkelijk wel de beste beslissing zou zijn om zoiets te doen.

Het afgelopen jaar heb ik talloze keren de gedachte dor mijn hoofd laten gaan. “Had ik maar een tijdmachine. Kon ik maar terug in de tijd om die ene gebeurtenis te voorkomen of anders te laten ontvouwen.” Ik zou handen tekortkomen als ik de keren dat ik deze gedachte had op mijn vingers zou moeten tellen. Maar feit blijft dat ze gebeurd zijn.

Terug in de tijd

Daarmee blijft het een theoretische benadering, een fantasie over wat ik had kunnen doen als ik terug zou kunnen gaan in de tijd. Geen realiteit, ik weet het. En toch….  Dat stemmetje op de achtergrond dat dan in het moment wenst dat zoiets toch maar blijft hopen, wensen en verlangen.

De onderliggende gedachte is natuurlijk om met de kennis en inzichten die je nu hebt de situatie die toen plaatsvond anders in te gaan. En daarmee komen we op het psychische aspect van tijdreizen: waarom doe je wat je doet, of beter gezegd, deed je wat je deed – en waarom zou je het nu anders doen?

Elke actie die je neemt berust op een reden om hem te doen. Soms is dat een behoefte, soms een overtuiging, en weer een andere keer is dat gewoonte. Alle redenen om te doen wat je doet worden versterkt door emoties, en het is deze mix die ertoe leidt dat het knap lastig is om niet op de automatische piloot de functioneren wanneer het vuur aan je schenen staat, de nood aan de man is of de knopen doorgehakt moeten worden. Toch gebeurt dit in 96 tot 98 procent van de gevallen. Waarom? Omdat dit het percentage is waarin we op de automatische piloot draaien.

Het onderbewustzijn

Je onderbewuste is gigantisch krachtig. Het reguleert je lichaam, doet je ademhalen, je hart kloppen en laat je acties nemen op basis van de acties die je in het verleden hebt genomen. Daarin zijn het de onderliggende overtuigingen, waarden en gewoontes die je bij lange na niet op een lijstje bij de hand houdt, maar juist in je onderbewustzijn hebt opgeslagen die je leiden tot de beslissingen om iets juist wel of niet te zeggen, doen of laten.

Het is vaak wanneer je terugkijkt op een situatie wanneer deze al heeft plaatsgevonden dat je bewuste mind, de 2 tot 4 procent, nadenkt over wat je anders had kunnen doen. Het ijzer is gesmeed, maar wellicht is het kalf al verdronken, en juist op dergelijke momenten, gedurende de rustigere bezinning en het overzicht van de gevolgen, zijn het de gedachten van wat je had kunnen zeggen, doen of laten toen de situatie zich ontvouwde. Juist op deze momenten komen de wensen naar een tijdmachine naar boven.

De gevolgen van een tijdmachine

De tijdmachine ideologie is niet alleen een prachtig fabeltje, een mooie fantasie, het is tegelijkertijd ook een eenzijdige gedachte dat als je er een zou hebben, je de situatie ongedaan zou kunnen maken.

Hoewel dit in theorie waar is, nemen we vaak niet in acht wat de consequenties zouden zijn van een dergelijke verandering. In de afgelopen week heb ik veel over tijdreizen geleerd, met name door de Netflix serie the Flash, een superheld die zo snel kan rennen dat hij terug in de tijd kan gaan om gebeurtenissen te veranderen.

Wat deze serie boeiend voor mij maakt, is dat het goed laat zien, dat wanneer we een tijdmachine zouden hebben en terug in de tijd zouden gaan, de toekomst, het feitelijke nu, ook anders wordt. Door één enkele actie in het verleden te veranderen, ontstaat er een onvoorziene kettingreactie die impact kan hebben op alle mensen met wie je omgaat. Ook al zouden zij niet weten wat er veranderd is, jij zou het wel weten, en het zijn met name die kleine en grote verschillen waar je mee moet leven als je zou terugkeren naar het hier en nu.

Misschien blijft je relatie heel en voorkom je een dramatische ruzie die de emmer deed overlopen. Misschien voorkom je dat een familielid te laat gediagnosticeerd wordt met een levensbedreigende aandoening. Misschien zou je zelfs teruggaan om de loterij te winnen en voor de rest van je leven als miljonair te leven. Wat het ook is, die ene actie heeft dusdanige gevolgen dat het een ripple-effect zou creëren in alle ogenschijnlijke ongerelateerde, maar toch verbonden mensen en situaties.

Het als-dan principe. Zo noem ik het even voor het gemak. Als ik toen ….gedaan zou hebben, dan zou ik nu… hebben, doen of zijn. Tegelijkertijd reikt het als-dan principe verder. Als je namelijk … gedaan zou hebben destijds, dan zouden er ook veel meer andere onvoorziene situaties ontstaan die je nooit van tevoren zou kunnen inschatten. Het zou je de rest van je leven kosten om heen en weer te gaan in je tijdmachine om alle onvoorziene consequenties weer recht te zetten, wederom met alle nieuwe consequenties van dien. Je zou daarmee in een vicieuze cirkel stappen waar je nooit meer uit zou komen, tenzij je je erbij neerlegt dat wat er gebeurd is gebeurd is.

Vooruit in de toekomst

Hoewel het minder vaak voorkomt, zou je natuurlijk ook vooruit in de tijd kunnen reizen, bijvoorbeeld om te reizen hoe de toekomst zich gaat ontvouwen ten aanzien van de beslissingen die je vandag voor je hebt liggen.

Het is met name op basis van voronderstellingen over de toekomst dat we in het hier en nu beslissingen nemen die tot of dichterbij die gewenste toekomst komen. Met een tijdmachine zou je voruit kunnen reizen om te zien wat voor een impact een beslissing heeft gehad, en desgewenst terug te gaan naar het huidige hier en nu om een andere beslissing te nemen. Maar ook hierin lopen we weer tegen de paradox van tijdreizen aan: je belandt in een constante vicieuze cirkel die je doet blijven tijdreizen, omdat elke verandering talloze kleine en grote gevolgen met zich meebrengt, zowel naar het verleden alsook in de toekomst.

De ziel (alsook het ego) wil namelijk alles. Alles hebben, alles doen, en alles zijn. Maar feit is, dat met elke keuze die je neemt, er een hoop andere mogelijkheden afvallen; kies je voor deur A, dan blijven deur B, C en D gesloten en zul je eigenlijk nooit weten wat een andere keuze tot resultaat zou hebben geleid.

Om te zien hoe de toekomst zich ontvouwen heeft, moeten we daarom keuzes maken die nu voor ons liggen, en daarmee nemen we de best beschikbare keuze; een betere is er nu niet, en een slechtere wil je niet nemen.

De moraal

Ik zou nog pagina’s kunnen doorschrijven over waarom tijdreizen fantastisch zou zijn, maar ook waarom het enorme risico’s met zich zou meebrengen. Gelukkig is de conclusie, voor zover ik weet in ieder geval dat een tijdmachine niet bestaat, en dat er maar één manier is waarin we ons eigen verleden kunnen veranderen.

Als je gelooft dat er een hogere intelligentie bestaat – noem het God, Allah, Het Universum of Louise voor mijn part – die ook deze wereld en alles erin laat draaien met een reden, ook al weet niemand wat de ware reden zou kunnen zijn – dan is de belangrijkere vraag of je erop kunt vertrouwen en eraan kunt overgeven dat dingen verlopen zoals ze velropen.

Of je nu aan de kant staat van de mensen die geloven dat de toekomst al vaststaat, of dat je aan de kant van de mensen staat die geloven dat de toekomst nog onzeker en onbeschreven is, één ding is zeker: wat je ook kiest in het hier en nu, het is de beste keuze die je nu kunt maken. Of je dat nu met je 96 procent onbewuste of met je 4 procent bewuste doet, je neemt elke beslissing (hopelijk) met je volle verstand. Dat je niet altijd kunt anticiperen welke gevolgen die beslissing heeft, is een risico dat je bereid moet zijn te nemen. We kunnen namelijk niet constant in totale zekerheid leven – je zou je stierlijk vervelen op den duur als alles voorspelbaar is, toch?

Zoals ik in een ander artikel al schreef: de basis van leven is lef. Het is durven vertrouwen op dat wat je doet, bewust en onbewust, op de gedachte berust dat je in het hier en nu genoeg in huis hebt om de juiste beslissingen te maken, met de kennis die je nu hebt. Vind je dat je niet genoeg kennis hebt, of ontbreekt het je aan zelfvertrouwen of herkenning van je eigen patronen; doe er dan nu wat aan. Leer wat je moet leren, neem een coach in de arm, ontwikkel of versterk specifieke vaardigheden. Enkel op die manier kun je er voor zorgen dat je toekomst geen herhaling wordt van het verleden.

Al dit gepeins over wat ik gedaan zou hebben als ik terug in de tijd kon gaan en kon veranderen wat er gebeurd is of heeft plaatsgevonden heeft voornamelijk tot hoofdpijn en zelftwijfel geleidt. En dat wil ik je besparen. Het is wat het nu is. Punt. Leef daarom in het hier en nu. Niet in het verleden, noch de toekomst. Nu is waar het leven gebeurt, en daar heb je alle mogelijkheden om te denken, voelen, zeggen en doen wat je wilt.

Hier is mijn vraag voor jou vandaag: Als je wist dat je kon tijdreizen, zou je dan nu andere beslissingen nemen dan dat je eigenlijk  doet? ?

Ik ben benieuwd naar je mening. Laat daarom hieronder jouw reactie achter en ik kom er zeker bij je op terug.

Op jouw succes,

Robert

PS: kom je steeds weer die momenten tegen waarin je niet sterk in je schoenen staat? Is het tijd om echt de basis te leggen voor een leven van zelfvertrouwen en eigenwaarde? Download dan hier mijn gratis boek Sterker Dan Ooit.