Waar Focus Jij Op?

Vannacht kreeg ik van een lezer van mijn blog een reactie dat me niet alleen raakte, maar ook deed beseffen waar ik in mijn leven sta en welke kant ik op ga. Want zeg nou eerlijk, de afgelopen zes manden waren niet bepaald gefocust.

Even resumé overvlakee

April

Er lijkt nog niet veel aan de hand. Gezondheidsmatig zijn er nog geen alarmbellen die afgaan, hoewel er wel signalen zijn die erop duiden dat er geen gekke dingen moeten gebeuren.

Mei

Ik hoor tijdens een routinecontrole van mijn nefroloog (nierspecialist) dat de werking van mij nieren in verhouding met bijna 50% is gekelderd (van 15% naar 8%). Ik moet acuut starten met dialyse – binnen een week moet ik beslissen of ik voor buikspoeling (4x per dag, 7 dagen per week) kies of voor hemodialyse (3x per week, 4 uur per keer, ex aansluiten, afkoppelen en reistijd). Beide opties lijken me niets, maar als ik wil blijven leven, dan moet ik een keuze maken. Ik kies de minst slechte van de twee: hemodialyse: er wordt een katheter over mijn sleutelbeen gehangen die direct in een slagader van mijn hals steekt. Een open wond, een grote pleister, geef gefriemel, moeilijk slapen en douchen is voor de komende tijd de norm.

Juni

Mijn vriendin Petra overlijdt aan kanker. Liposarcoom (een kanker in de weke delen) zorgt ervoor dat de vrouw die mijn hart had gestolen en met wie ik het voorrecht had te mogen relateren nog geen 36 jaar oud wordt. Een week voor haar verjaardag. Zij was degene die me als enige vanaf de start aanmoedigde om mijn droom te vervullen. Mijn onmogelijke droom. Een voetreis van ruim 800 kilometer naar Santiago de Compostella. Van haar leerde ik hoe ik werkelijk open en oprecht kon zijn. De klap komt ondanks de wetenschap van haar ziekte toch als donderslag bij heldere hemel. Ik voel me verslagen, leeg en machteloos. Voor de eerste keer in mijn leven voel ik de verscheurende pijn van verlies buiten mijzelf. Met haar dood neemt mijn leven een andere wending.

Juli

Ik word ziek en beland 8 dagen in het ziekenhuis. Bijna 7 van de 8 dagen lig ik non-stop (dus 24/7) kotsend over de reling van een ziekenhuisbed, waarschijnlijk als gevolg van voedselvergiftiging. “Die periode was het dagelijks erg warm en misschien heb je broodbeleg buiten de koelkast bewaard’ is een mogelijk scenario. Maar als ik totaal uitgeput in een hallucinerende droom mijn diepste verborgen emoties ontmoet, dan weet ik dat het acute starten van dialyse (inclusief operaties) én het Petra’s dood zo’n zware klap teweeg brachten. Van dag 7 op 8 verdwijnen mijn ongecontroleerde antiperistaltische bewegingen als sneeuw voor de zon en is de kracht weer terug in mijn lijf.

Augustus

Ik verblijf twee weken om verder op krachten te komen bij mijn ouders in België. Dialyse moet gewoon doorgaan en ik tref een ziekenhuis op een half uur rijden, alwaar ik elke maandag, woensdag en vrijdag door mijn moeder heen en weer wordt gereden en zonder internet films kijk om de tijd door te komen. Door nog onbekende oorzaak (ik verdenk één van twee zelfbedachte theorieën) begint de katheter bij mijn sleutelbeen te ontsteken. Specialisten waarschuwen me dat als dit blijft er een nieuwe geprikt moet worden aan de tegenovergestelde kant. Gelukkig gaat de ontsteking mede dankzij een antibioticumkuur weg en kan ik verder tot rust komen. Later die maand heb ik een afspraak met een nierspecialist in het LUMC in Leiden over de mogelijkheden van transplantatie. Vier en een half tot vijf jaar voor een nier en bijna twee jaar voor een dubbele transplantatie (niet en pancreas). Ik moet dit goed tot me door laten dringen, en het kost me dan ook veel tijd en veel afspraakjes met vrienden om de boel helder te krijgen. Dit is de eerste keer dat ik kraakhelder voor ogen heb waar ik aan begin – in tegenstelling tot de diabetes en de slechtziendheid van respectievelijk 20 en 8 jaar geleden.

September

Hoewel het even wennen is om na slechts twee weken rust en stilte weer terug te zijn in het centrum van Haarlem, lijkt het erop dat ik langzaam aar zeker weer mijn draai vindt. Ik geef een avondseminar over hoe je dromen omzet naar concrete doelen én ze ook nog zo snel als mogelijk behaalt. Ik bouw enkele websites verder uit en ik schrijf bij het leven. Elke dag bijna een blog, en anders wel een stuk voor mijn eBook. Ik wordt wel nog een keer geopereerd in mijn arm, want na als die maanden is het dan toch tijd om een shunt in mijn arm te laten zetten, zodat daar voortaan dialyse door kan plaatsvinden. Hoewel dialyse eerder een noodoplossing is (stop je, dan heb je een groot probleem), is de katheter, de noodoplossing van de noodoplossing zullen we maar zeggen, eindelijk dan aan het eind van zijn gebruik gekomen.

Oktober

Dat is nu. Over een week of twee zal de shunt voor het eerst worden aangeprikt, en ongeveer een week later mag de katheter eruit. Vrijheid, hoewel dat ook nog aan banden ligt natuurlijk. Maar Vrij douchen en slapen kan ik weer wel. En sporten! Want daar kijk ik al maanden naar uit. Aan het begin van het jaar had ik als doel gesteld dat ik de marathon van Amsterdam op 17 oktober gaan rennen. Door alles wat er gebeurd is, en eigenlijk al vanaf de start van mijn dialyse ben ik gestopt met sport, en dat heeft me geen windeieren gelegd. Bedrijfsmatig gaat het ook in stijgende lijn. Ik krijg weer zicht op het geven van seminars en trainingen, ik ben met een nieuw boek bezig – ook al ligt de eerste weer bij een (andere) uitgever en ik zit barstensvol briljante ideeën.

En de toekomst? Wel, ik zal je dit vertellen. In dat mailtje dat ik vanavond kreeg heb ik iets geschreven wat mij trots, optimistisch en encouraged maakte. In dat mailtje had ik onder meer het volgende geschreven:

“Over een twee weken start ik een andere vorm van dialyse, en daarmee begint voor mij een nieuwe periode waarin ik mijn leven mag gaan wederopbouwen, of beter gezegd, uitbouwen naar een niveau van meer balans, meer rust en meer positieve focus.

Het kan nog wel even duren voordat ik een donornier en/of alvleesklier kan krijgen, maar wanneer dat gebeurt, dan bereik ik mijn ideale leven: kerngezond, sterk, optimistisch, doorzettend, gelukkig, succesvol en vrij.