Donderdagavond. Ik zit in een rustig theehuis in de hoofdstad van Kroatië te genieten van mijn vakantie. Het einde van het jaar is aangebroken en ik neem in vogelvlucht mijn ervaringen en belevenissen, die ik de afgelopen 12 maanden heb gehad, in gedachten door. Wie had ooit kunnen denken dat dit jaar mijn beste jaar ooit zou worden?
Naast me zit een stel en ik raak met ze aan de praat, nadat ik ze om de honing vraag om mijn kop thee te zoeten. Het is een jong stel. Zij is 34 en hij is 31. Hij werkt als Ayurvedisch therapeut en heeft zijn eigen organisatie van de grond af opgebouwd en zij werkt in de financiële sector en is daar erg succesvol in geworden.
We wisselen wat gedachten, vragen en ideeën uit over wie we zijn, wat we doen en waarom we dit pad gekozen hebben. Met name deze laatste vraag intrigeert ons het meest. Echt stilstaan bij de keuzes die we destijds genomen hebben en ons nu naar deze huidige situatie hebben geleid, komen zelden voor; het lijkt immers een automatische impuls op het moment dat we de keuze nemen: de kans komt voorbij, het lijkt een goede beslissing en voor we het weten zijn we één, twee of vijf jaar verder en volgen we nog steeds datzelfde pad.
“Ik zou eigenlijk heel graag in de kunst willen”, zegt de vrouw op een gegeven moment. “Mijn eigen sieraden maken.; dat lijkt me nou wat.”
“Wat een goed idee!” roep ik in vol enthousiasme. “Go for it!”
Even is het stil, waarna er een onzekere lach tevoorschijn komt, gevolgd door een lading aan argumenten waarom ze het niet zou moeten doen: slechte economie, onzekere toekomst, geen zekerheden wat betreft inkomen, en er zijn toch al zo veel kunstenaars die sieraden maken en verkopen.
Dit alles is waar, en tegelijkertijd hoeft het je niet tegen te houden om je hart te volgen en je passie te leven. De economie zal altijd blijven fluctueren, voor zover ik weet kan niemand in de toekomst kijken en is het dus per definitie onzeker, en zelfs bij een vaste baan weet je nooit honderd procent zeker of je volgende maand nog je huur of hypotheek kunt betalen, zeker met de slechte economie.
Maar wat me het meeste fascineert, is haar laatste antwoord: er zijn al zoveel anderen die doen wat ik wil. “Ja, er zijn al zoveel anderen die sieraden maken met hun naam erop, maar er is nog geen enkel sieraad met jouw naam erop.”
Of je nu de kunst in wilt, een boek wilt schrijven, een marathon wilt rennen of een liefdevolle en groeiende relatie wilt hebben – het gaat er niet om hoeveel mensen jou al voor zijn gegaan, maar om hoe graag je het wilt.
Toen ik mijn eerste boek schreef, wist ik dat er al genoeg andere schrijvers waren die over hetzelfde onderwerp hadden geschreven. Hun boek lag al in de winkels… maar het mijne nog niet. Had ik de gedachte serieus genomen dat mijn boek niet goed genoeg zou zijn vanwege al die andere boeken die al uitgebracht waren, dan had ik nooit het mijne uitgebracht en talloze mensen kunnen inspireren.
Vaak is de valkuil dat we onze dromen vergelijken met de resultaten van anderen. Mensen die hun doelen al bereikt hebben; dezelfde doelen die wij vandaag als dromen voor ogen hebben. En met die constatering vergelijken we onszelf met hen. Zij hebben het resultaat al behaald, en wij nog niet. Dat maakt hen beter dan wij, en waarom zouden wij dan nog überhaupt een poging wagen om onze droom te realiseren? Er zijn er al zoveel die ons voorgegaan zijn.
Er zijn honderden miljoenen mensen die al een relatie hebben, verliefd, verloofd en zelfs getrouwd zijn. Maar dat betekent toch niet dat je je daarom laat weerhouden om een liefdevolle relatie op te bouwen met iemand?
Het feit dat iemand het al gedaan heeft zie ik eerder als bevestiging dat het gedaan kan worden, in plaats van een vorm van competitie of vergelijking dat je energie naar beneden haalt.
We vergelijken heel wat af. Van kinds af aan vergelijken we onszelf met anderen; in sommige gevallen zijn het zelfs onze ouders die per ongeluk wel eens roepen ‘Was je maar eens zoals je broer of zus!” Dergelijke boodschappen, van anderen of van onszelf, zorgen ervoor dat eigenwaarde en zelfvertrouwen daalt en daarmee de overtuiging dat we goed genoeg zijn om iets te doen.
Er zal altijd iemand zijn die je is voorgegaan in dat wat jij als droom of doel hebt. Laat dat een inspiratiebron zijn in plaats van een belemmering, om het alsnog te doen.
De enige persoon met wie je je hoeft te vergelijken is jezelf. Hanteer het principe van Kaizen – constante verbetering in jezelf. Gebruik de kennis en ervaring van alle anderen die je zijn voorgegaan in jouw voordeel en laat ze jou helpen, jouw dromen te bereiken.
Welke vergelijking zou jij graag willen stoppen? Laat hieronder je reactie achter.
Op jouw succes,
Robert
Ik herken wat je schrijft. Mijn boek gaat 31 december naar de uitgever. En ik heb tijdens het schrijven vaak de gedachten moeten tackelen: ach waarom zou ik het doen…er zijn er al zoveel van…en inderdaad was er altijd een stemmetje in mij dat zei..maar niet geschreven door jou! Dus ga voor je dromen! Geef er jouw kleur aan!
Interessante tekst, het vergelijken met anderen als negatieve factor bij het kiezen is zeer herkenbaar. Maar ik denk dat het soms ook te maken heeft met de drang met altijd met iets origineel voor de dag te willen/moeten komen. Originaliteit wordt vaak gelinkt aan schranderheid, intelligentie en succesvol ondernemerschap. En zo proberen we onszelf anders voor te doen dan we eigenlijk zijn, om meer erkenning te krijgen.
Fijne groeten van Friedland.