door Bo Tan
Hoe vaak zeg je niet dat iemand geen moeite hoeft te doen of dat iemand dat cadeautje niet had hoeven geven? Waarom willen we vaak niet dat de ander betaalt? Wat is de reden dat we met een ingebouwde bescheidenheid vaak een tegenklank geven aan datgene wat er aan ons gegeven wordt? Is dit hoe we het doen, waarom hebben we toch enorm de drang iets terug te willen geven als we iets hebben gekregen?
Hebben we wel de juiste ontvanger in huis?
“Je bent een gever of een nemer”. Volgens mij hebben we deze dialoog allemaal wel minstens één keer in ons leven gevoerd. En wat is ‘ie leuk; je bent altijd de gever. In alle gesprekken die ik ooit in mijn leven hierover heb gehad, heeft er nog nooit eentje stellig gezegd dat hij een nemer was. Een gever of een nemer, eerlijk gezegd vind ik het nu wel een beetje psychologentaal uit de jaren ’80. We gaan beter om met psychologen dan vroeger en we gaan ook beter om met ons gevoel dan vroeger.
We zijn enorm ontwikkeld op allerlei gebieden en we zijn in alles veel sneller geworden. Als voorbeeld voor de snelheid op informatiegebied die we nu tot onze beschikking hebben hoef ik het internet niet meer op te noemen, en ook mobiele telefonie is een gemaksvoorwerp geworden dat ons bereikbaar maakt en veel tijd bespaart. Toch zijn we nog steeds verlegen, bescheiden en soms bezwaard als we iets krijgen en mogen ontvangen. Waarom?
Ik heb me voorgenomen een ‘nemer’ te worden (wat me nog slecht afgaat) omdat ik van mezelf weet wat ‘een gever zijn’ inhoud. Als ex-gever weet ik heel goed te reageren op alles wat ik ontvang, omdat ik nu als nemer de gelegenheid heb uit te spreken wat ik altijd als gever graag had willen horen..
De meesten van ons dragen nog steeds een stukje valse bescheidenheid in zich. ‘Valse’ klinkt heel negatief, maar is alleen maar negatief naar jezelf toe, omdat je nog steeds onbewust met dat gevoel kampt iets terug te moeten doen, dus maak je je geen zorgen dat je iets verkeerds doet. Misschien is het wel preutse bescheidenheid dat zich nog in dankbaarheid moet ontknopen. “Blijk van erkentelijkheid” - we kunnen het niet eens aanhoren, maar we verlangen wel altijd een ‘dankjewel’ of inderdaad dankbaarheid, of beter gezegd: we verlangen wel altijd een blijk van erkentelijkheid.
Één ding veranderen
We hoeven maar één ding te veranderen en dat is ons verwachtingspatroon. We kunnen ook iets doen zonder er iets terug voor te hoeven hebben. We creëren een open ruimte in ons hoofd waar we een ander de invulling voor willen zien doen. Het is daarom belangrijk alles wat je doet alleen te doen wanneer je zelf de beslissing hebt genomen het te willen doen; dan pakt niemand je wat af.
Negatieve gever
Ik noem je een 'negatieve gever' als je zoveel gegeven hebt dat je op een gegeven moment “leeg” bent. Gevers klagen het meest over het feit dat ze niets terug hebben gehad. Toch hebben ze uit zichzelf gegeven en kennelijk iets toegezegd waar ze zelf niet achter stonden. Het is een vreemd iets dat we ons vaak opofferen voor iets of iemand, terwijl het vaak niet eens opgemerkt wordt.
Maar het is een kunst om iets te geven zonder een lege ruimte in jezelf te maken. Een ware gever is een dankbare. Je draagt een hoop bij er voor anderen te zijn, maar vergeet niet dat je daarbij jezelf altijd op de eerste plek zet en het beste aan jezelf gunt. Want als je zelf op je allerbest bent heeft je omgeving ook het allerbeste van jou.
Het is misschien moeilijk voor sommigen er voor jezelf te zijn. Laat dat dan een start zijn van een tocht naar jezelf. Niemand zit te wachten op een kip zonder kop die maar van alles aanpakt en aan het einde van de rit overspannen is en zichzelf helemaal kwijt is.
Geloof erin dat je met je ogen dicht jezelf achterover kunt laten vallen wanneer je omgeving je goed kent. Geef daarom je omgeving en vooral je dierbaren, die je het meest vertrouwt, de gelegenheid jou goed te leren kennen. Je geeft je omgeving zo de kans uit zichzelf iets voor jou te doen, omdat ze dan kunnen zien waar je bijvoorbeeld hulp nodig hebt of behoeftig naar bent. Slecht ontvangst hebben betekent dat je ook slecht uitzendt.
Jezelf goed uitzenden is in zoveel opzichten een goed gegeven, waar iedereen wat aan heeft. Jezelf leren kennen en jezelf kunnen zijn is het grootste vrijwillige offer dat je naar je dierbaren kunt maken. Laat iedereen profiteren van wie jij bent en je zult ontvangen wat alleen voor jou bestemd is. J
Bo’tje
