Het is er de tijd voor. Wanneer de dagen korter worden en de nachten langer is het niet een bijzonder verschijnsel, maar een logische en misschien wel rationele constatering. Ik heb het over introspectie. Het reflecteren op jezelf.
Sommigen kijken terug op het jaar, bedenken de goede dingen die ze gedaan of behaald hebben, anderen zien de keuzes die ze gemaakt hebben en hoe ze in de toekomst bij dergelijk gelijke situaties andere keuzes maken. En weer anderen vliegen over het hele jaar en halen haarfijn alles er uit wat er is misgegaan.
Hoe dan ook, vrijwel elk weldenkend mens doet aan introspectie. Maar waarom?
Het begin van de winter, met name de piek rond de tijd net voor en net na de jaarwisseling, is een periode waarin het kouder wordt buiten. Waarin de warmte binnen wordt opgezocht en mensen ook langer binnenshuis blijven, bijvoorbeeld bij de open haard of op de bank met een boek. Een moment voor jezelf. Tijd waarin je dingen de revue laat passeren en alles even op een rijtje zet. Bewust of onbewust zoekend naar een aspect in het leven waarin je nog kunt groeien.
Want dat is het natuurlijke verloop. Groei of stilstand. En stilstand is acheruitgang, en dus (langzaam maar zeker) sterfte. En om dat te vermijden, kies je vrijwel automatisch voor groei. In welke vorm dan ook. Je leert van de ervaringen die je opgedaan hebt het afgelopen jaar, je gaat nieuwe uitdagiongen aan in het nieuwe jaar, of het nu gaat om grote dingen of de kleintjes, de keuze is gericht op groei.
Ook de natuur keert dan naar binnen. En hoewel het leven door blijft gaan – vogels blijven vliegen, vissen zwemmen – kun je zien dat de flora langzaam maar zeker het proces van wedergeboorte weer in gaat.
Voor sommigen is sterfte een metafoor voor de natuur in de winter. Ikzelf denk dat het een begin is. Een nieuwe start. Het oude van je afschudden en met een schone lei beginnen als het ware.
Als je goed kijkt, zie je dat bomen geen blad meer hebben en dat er ook geen knoppen zitten aan takken. Maar een boom is niet dood. Een boom is niet gestorven. Sterker nog. In de periode van de herfst, waarin een boom zijn blad verliest en deze terug aan de natuur geeft, en niet meer met nieuwe knoppen komt, dat is de tijd waarin een boom het metaforische proces van sterven ingaat. De winter is er om vanaf het nulpunt weer het potentieel van de boom op te bouwen. Het begin van een nieuw leven, so to speak.
Ook in de astrologie is de herfst geassocieerd met de dood. Neem bijvoorbeeld het sterrenbeeld van de schorpioen (November), die bekend staat om zijn fascinatie voor morbide en sinistere kanten, vaak gelinkt met de dood. Tja, de tijd van doodgaan, het proces van doodgaan en sterfte is al geweest, en de tijd van vernieuwing is begonnen.
Langzaam maar zeker begint van binnen iets te groeien. Iets heel kleins. En daarvoor is introspectie nodig. Als een natuurlijke nieuwsgierigheid neem je dan een kijkje in je ziel. Overdenk je oude gebeurtenissen en bekijk je – vaak onbewust – nieuwe. Verlangens, wensen, dromen, doelen, dit is het moment waarop deze langzaam maar zeker het sterkst zijn. Ik denk dat het dan ook geen toeval is dat veel mensen vanaf 1 januari, een nieuw begin als het ware, ook nieuwe uitdagingen willen en/of durven aangaan. Er groeit iets van binnen, en dat zaadje komt als geroepen rond deze tijd, om geplant en verzorgd te worden
Met deze feestelijke dagen voor de deur, en de kou buiten de deur, neem ook eens een kijkje achter je eigen deur. Wat speelt er zich af in jou? Wat voor mooie nieuwe dingen staan jou te wachten? Wat wil jij het komende nieuwe jaar gaan doen? Dit is de tijd om de tijd voor jezelf te nemen, om te zien waar je nu staat en waar je naartoe wilt. De tijd van introspectie. De tijd waarin je met neiuwe ideeën komt om jezelf te laten groeien. Ok Dit allemaal klinkt misschien wat zweverig, maar bekijk het eens vanuit de beeldspraak.
De lente en de zomer zijn er om juist naar buiten te gaan, om jezelf te latne zien. De herfst is er om die dingen die geweest zijn los te laten, en de winter is er om van binnenuit met iets nieuws te komen. Om vanuit die warme kern te reflecteren wat je hebt bereikt in bijvoorbeeld de afgelopen twaalf maanden.
Gebruik deze tijd. Om een begin te maken. Om dankbaar te zijn en dat te tonen voor waar je nu bent aangekomen, en wie er in je leven zijn. Want geloof het of niet, elke persoon in je leven, dichtbij of ver weg, is er voor een reden. En die reden heeft altijd wel iets te maken met liefde.
Vanuit een koud Haarlem, wens ik jou hele warme dagen toe.
Liefs,
Robert
