Hoe gaat het?
Werkelijk?
Wanneer je gevraagd wordt om in het kort te vertellen wie je bent en hoe het gaat, dan is je logische reactie dat je in het kort vertelt wie je bent. Hier een niet zo logische reactie.
Het lijkt in mijn ogen quasi beleefdheid wanneer iemand vraagt hoe het met je gaat, maar er eigenlijk niet de tijd voor heeft of niet geïnteresseerd in is hoe het werkelijk met je gaat. Het zit in onze cultuur, in onze taal, zelfs in onze gedachtes en overtuigingen. ‘Hoe gaat het met je?’ – het antwoord hierop mag enkel positief en kort van formulering zijn. ‘Goed’. ‘Prima’. ‘Lekker. En met jou?’ – voor als je net zo quasi beleefd wilt zijn. Want zeg nou zelf: hoe vaak loop je over straat en iemand die je een poos niet gezien of ontmoet hebt loop je tegen het lijf en vraagt je hoe het met je gaat. Dan ga je toch ook niet uitgebreid vertellen hoe het werkelijk met je gaat; dat je moeder gevallen is, dat je relatie voorbij is of dat je met een te hoge bloeddruk loopt. Nee, verwacht wordt dat je simpel en ‘gezellig’ je antwoord geeft.
En daarmee tref je de kern van onze Nederlandse cultuur: ‘Gezellig’. Het is zo’n Nederlands woord, dat er geen vertalingen in andere talen voor zijn. In geen enkele andere taal! Wij Nederlanders willen graag ‘gezellig’ zijn.
Dat geldt in vrijwel alle omstandigheden. Zelfs als je in het ziekenhuis ligt na een open hartoperatie. ‘Alles goed?’ wordt er dan gevraagd. En dan verwacht de vrager in kwestie dat je ‘ja’ zegt. En als je dan werkelijk je gedachten spreekt, dan weet de vraagsteller geen raad met je antwoord. ‘Nou, als alles goed zou gaan, dan zou ik hier niet zijn!’
In een enkel geval krijg je hierop nog wel eens als antwoord ‘Ja, nee, onder de omstandigheden…’ – Hoe bedoel je onder de omstandigheden? Wat doe ik überhaupt onder die omstandigheden?
Communicatie is een van de belangrijkste middelen om jezelf duidelijk te maken bij anderen en om anderen te begrijpen. Het is een wisselwerking tussen twee of meer entiteiten, die overigens ook in één en dezelfde persoon kunnen zitten.
Het vertalen van dat wat je voelt, denkt, en vindt (je overtuigingen) naar woorden is één van de lastigste dingen die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. Elke keer weer moet ik nadenken over mijn woordkeuze – in een vraag, in een opmerking, in een conversatie; overal.
In plaats van een verkapte vraag af te vuren op iemand is het beter om het bij jezelf te houden. Wanneer je bijvoorbeeld over straat loopt en je komt iemand tegen die je lange tijd niet gezien hebt, hou het dan bij jezelf: “Wat leuk om je weer te zien!”
Nog een middel dat communicatie vergemakkelijkt, zeker tussen twee of meer individuen, is werkelijke nieuwsgierigheid. Want wanneer je werkelijk nieuwsgierig bent naar de ander, dan komen de vragen bijna vanzelf. En wanneer je vragen stelt (zeker uit oprechte nieuwsgierigheid), dan hoef je niet met een masker op te zitten. Een conversatie zonder maskers betekent een gesprek tussen twee mensen die werkelijk in elkaar geïnteresseerd zijn.
Hoe gaat het met je?
Op ons succes.
Robert
Goedemorgen Robert,
..vroeger op school zei de leraar altijd onder een proefwerk fluisterend: “..hoe gaat het?” en dan zei ik altijd: “..met mij? of met deze biologie proefwerk?” en dan keek hij me altijd met een knipoog aan.
Soms komt een vraag uit automatisch-piloot, ik reageer meestal contra en maak er een hobby van een andere wending te geven aan de hoe-issie-gesprekken..meestal eindigd het gesprek in “we bellen snel!” en dat gebeurt dan ook als het gesprek inderdaad oprecht was verlopen, mission accomplished!
Hoe is je ochtend?
Bo’tje