Wat Je Zegt, Dat Je Doet en Waarom

  In de aanloop naar het uur U, het moment waarop de glazen bubbelende champagne geheven zouden worden, de vrienden en vriendinnen gekust en het vuurwerk met onder een oorverdovend gejuich zou worden aangestoken en de lucht in zou worden geblazen, sprak ik met een oude vriend over mijn voornemens v00r het komende jaar. Bij het verkondigen van één van mijn grootste doelen van 2012 kreeg ik, eerlijk gezegd zoals verwacht, de welgemeende advieswind van voren. Voorafgaand aan deze conversationele climax informeerde mijn spraakzame spiritdrinker naar mijn gezondheid en in antwoord daarop vertelde ik hem in het kort de ontwikkelingen van de afgelopen jaren, alsook de vooruitzichten voor de komende tijd. Iets wat ik nog niet aan de grote klok heb gehangen, maar vanaf vandaag wel door iedereen gelezen kan worden, is dat ik een week of vier geleden mijn eindgesprek gehad heb bij mijn specialist in het LUMC. Vanaf dat moment stond en sta ik officieel op de lijst voor een nier/pancreastransplantatie. Een onvermijdelijke gebeurtenis waar ik zowel naar uitkijk als tegenop zie. Deze ingreep betekent een ommekeer van immense proporties; werkelijke vrijheid, niet meer gebonden zijn aan dialyses, weer kunnen reizen, geen diabetes meer (iets wat op zichzelf al bijna niet te bevatten is. Al 22 jaar leef ik met diabetes en het vooruitzicht dat ik op een dag niets meer mee te maken heb is ronduit onvoorstelbaar) en dus de mogelijkheid om een leven op te bouwen dat echt een stevig fundament heeft: een optimale gezondheid. Dit vooruitzicht wordt realiteit in de komende 18 tot 24 maanden en dat zou betekenen dat vanaf de zomer van 2013 mijn leven een drastische omslag zal krijgen. In aanloop daarnaartoe is het mijn doel om zo goed mogelijk mijn gezondheid zo goed mogelijk te krijgen zodat het genezingsproces sneller zal verlopen. Om dat doel te behalen heb ik mezelf een subdoel gesteld: de New York Marathon van 2012. 42 kilometer en 195 meter van Staten Island naar Central Park West in Manhattan. Mijn doel is een sterk en gezond lijf, en mijn tool is de N.Y. Marathon. En hoewel ik weet dat er genoeg haken en ogen aan zitten die roet in het eten zouden kunnen gooien (uitgeloot worden, de eindstreep niet halen, complicaties), is dit waar ik me op richt. Zoals zo velen zieden toen ik met het idiote idee aankwam om de pelgrimstocht van 800 kilometer naar Santiago de Compostella in Spanje te lopen, zo kreeg ik ook de laatste avond van 2011 te horen dat ik niet goed bij mijn hoofd was. Dat ik mijn leven in de waagschaal legde omwille van een stom loopje waar niemand wat om geeft. Ik hoor het hem nog zeggen: ‘Het is niet dat je er de wereld mee redt. Dat zou tenminste nog nobel zijn. Maar je doet dit omdat je jezelf wilt bewijzen, terwijl je het risico neemt om je toekomst op een gezond leven te vergooien.” Hoewel ik aan zijn wankelende benen kon opmerken dat de door alcohol ongeremde kant van hem aan het woord was, kwamen zijn woorden wel degelijk binnen. Hij had ergens wel gelijk, dat ik de marathon wil lopen om mezelf te bewijzen. En ook had hij gelijk dat ik het risico loop om er fysiek slechter uit te komen dan dat ik erin zou gaan. Maar waarom voelt het dan alsof ik voet bij stuk wil houden? Tijdens de wandeling naar huis bleef deze vraag maar door mijn hoofd tollen en het was pas toen ik in mijn bed lag, dat de gedachte ‘Wat je zegt, dat je doet waarom’ in me opkwam. Ik denk dat we allemaal dromen hebben. Verlangens van ervaringen en gebeurtenissen die we het liefst vervuld zouden willen zien. Maar veelal zijn het de risico’s of de inspanningen die eraan verbonden zijn die uiteindelijk zwaarder wegen dan de kracht om de dromen te realiseren. Om die reden beginnen we het jaar met mooie voornemens, maar merken we along the way dat de inspanningen ons zwaar vallen of dat we bewuster worden van de risico’s – die ons al dan niet meegedeeld worden door anderen met goedbedoelde intenties – en uiteindelijk het bijltje erbij neerleggen. We verkondigen A, we doen B, en we denken C. Wanneer ik weet waarom ik iets wil bereiken, dus wanneer ik mijn interne drijfveer heb gevonden, dan is het voor mij gemakkelijker om aan vast te houden en dat beetje extra energie in mezelf te vinden om door te gaan. De reden waarom ik iets doe is veruit belangrijker dan het doel om het te doen. Dat betekent dat, ook al heb ik ter doel gesteld om de New York marathon uit te lopen, de reden van het lopen voor mij het belangrijkst is. Hoewel het een bekroning zou zijn om hem uit te lopen, gaat het mij erom dat ik mijn lijf en geest voorbereidt op het moment waarop ik het meest belangrijke telefoontje uit mijn leven zal krijgen. En die afweging, om dan mijn doel na te streven, is dan snel genomen. Wat je zegt – Ik wil het Dat je doet – ik ga ervoor En waarom – Het maakt me een beter mens   Wat is jouw droom en waarom wil je dat?   Op ons succes Robert   Als je dit artikel waardevol vond, deel het dan met je vrienden en volgers door op de Facebook, WhatsApp en andere Social Mediaknoppen te klikken, zodat zij ook van deze informatie profiteren.