Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets te zeggen één van de voorwerken, een lege mayonaisepot, te vullen met golfballetjes.
Toen deze hier helemaal mee gevuld was, vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.
Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord: ja, de pot is vol.
De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel.
Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen en zand. De hele inhoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
“Nu,” zei de professor, “nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt namelijk het leven van een mens voor.” “De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je gezondheid, je geloof, je familie en vrienden en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn.
De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn: bijvoorbeeld je werk, je huis, je vrije tijd.
Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je zijn.”
Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes. Dat zelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn.
Neem tijd om je familie en je vrienden te bezoeken. Werk aan het verbeteren van je gezondheid. Neem je liefje mee uit eten. Doe nog iets leuks, er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de dingen te repareren.
Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand.”
Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in die pot dan voor zouden moeten staan. De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag heeft gesteld. “Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken.”
Met dank aan Paul voor het doorsturen van dit bericht.
Op jouw succes.
Robert
Ik ben blij dat ik dit verhaal alsnog op je site ben tegengekomen Robert, wat prachtig en inspirerend!