Succes vs. Obstakels

Succes zonder obstakels overwinnen. Bestaat dat nog? In mijn belevenis niet. But then again, hoe zou je een succes vieren als je juist niet het gevoel van overwinning op die obstakel(s) ervaart? Het lijkt wel alsof succes onherroepelijk verbonden is aan obstakels. En misschien is dat wel één van de belangrijkste redenen waarom er zo veel mensen zijn die niet de eerste stappen wagen om succesvoller te worden.

In de afgelopen maand ben ik druk bezig geweest met de voorbereidingen voor een niertransplantatie. Rond de kerstdagen ontving ik – ironisch genoeg in verband met het overlijden van mijn vader – een mail en later een telefoontje van een oud collega van mijn ouders. Via via had zij te horen gekregen van de dood van pa en had besloten een mooie kaart te sturen naar mijn moeder. In reactie daarom nam min moeder contact met haar op, en in de loop van het gesprek kwamen de kinderen – mijn broer en ik – als gespreksonderwerp ter tafel.

Bij de mededeling dat ik inmiddels nierpatiënt ben en op de wachtlijst sta voor een transplantatie liet deze vriendin direct weten dat zij bereid was om haar nier af te staan. Een totaal onbaatzuchtige actie van ongekende proporties.

De hele maand januari is zij bezig geweest met het onderzoeken naar de mogelijkheid van orgaandonatie. Je kunt je misschien voorstellen dat het vertrouwen alsook de hoop op een leven zonder dialyse en met meer vrijheid met de dag exponentieel toenam. Ik durfde er weer op te vertrouwen dat ik mogelijk dit jaar nog mijn normale leven weer kon oppakken en de kwaliteiten die ik in me heb nog meer naar anderen over zou kunnen gaan brengen.

Meerdere keren per week hadden we contact en telkens liet zij me weten dat ze honderd procent achter haar beslissing stond en dat ze zo graag wilde dat ik weer een leven vol plezier kon gaan leiden. De donkere winterhemel leek weer open te gaan en verlichtte mijn directe toekomst.

Deze hoop bleek van korte duur toen bleek dat onze bloedgroepen niet overeenkwamen. Hoewel er nog twee andere alternatieven overbleven – een zogenaamde cross-over, waarbij meerdere donoren en ontvangers bij elkaar gezocht worden en een behandeling met medicijnen die ertoe moet leiden dat niet-compatibele bloedgroepen toch matchen – werd het in de afgelopen dagen duidelijk dat ook deze twee opties niet meer tot de mogelijkheden gingen behoren. In het laatste onderzoek – een bloedgroepbepaling en een weefseltypering – werd duidelijk dat deze geweldige vrouw niet in staat was tot het doneren van haar nier.

Nog geen half uur na de uitslag van dit laatste onderzoek belde ze me op met het laatste nieuws en liet me weten dat ze ontzettend ontdaan was door de uitslagen.

Op dat moment was ik met twee vrienden aan het lunchen en liet ik dit nieuws behoorlijk rationeel binnenkomen. Pas later besefte ik de impact ervan, en eerlijk gezegd had ik toch wel even een paar dagen nodig om dit nieuws te verwerken.

Ik herinner me dat ik in het telefoongesprek tegen haar heb gezegd dat ik me hierdoor niet uit het veld zou laten slaan. Dat ik met een optimistische blik naar de toekomst gericht blijf en dat ik ervan overtuigd ben dat er dag komt waarop het goede nieuws tot mij komt.

Dat geloof ik nog steeds. Hoe kan ik anders?

Simpel gezegd hebben we allemaal twee keuzes op dergelijke momenten: of je erdoor laten leiden en de beslissing nemen om je jarenlang depressief en uit het veld geslagen te voelen. Of de terugslag accepteren, verwerken en gefocust blijven op het eindresultaat. In mijn geval: een gezond lijf en de vrijheid die daarmee gepaard gaat.

En ik kan nu al zeggen , dat wanneer dit moment komt ik deze overwinning als nog groter zal ervaren.

Door het vertrouwen en de bereidheid je doorzettingsvermogen aan te spreken op momenten dat het niet meezit bouw je steen voor steen aan de realisatie van de toekomst waar je naar streeft.

Ik heb dit meegemaakt met alle doelen die ik in de afgelopen jaren heb gesteld, en bereikt. Geen enkel doel kwam zomaar uit de lucht vallen in de vorm van de perfecte manifestatie en juist omdat ik bereid was om door te zetten en dat doel te realiseren lukte het ook.

Mijn vraag aan jou: dat waar jij wel eens van gedroomd hebt en de eerste stappen in hebt gezet, was dat iets wat in één keer goed ging? Of merkte je dat je te maken kreeg met obstakels? En wat deed je toen? Gaf je op of zette je door? En misschien de belangrijkste vraag van allemaal nog: wat zorgde ervoor dat je doorzette?

Ik ga door het het zoeken naar een orgaandonor en ik blijf optimistisch. Ik vertrouw erop dat ik in de nabije toekomst dit succes kan vieren en met een tevreden big smile dit doel van mijn lijstje mag strepen. Tot die tijd blijf ik positief gestemd en dankbaar voor alles wat ik op dit moment mag genieten in mijn leven. En geloof me, die liijst is onnoemelijk lang 🙂

Op ons succes,

Robert