And how to live the life you (really) want.
Heb je wel eens stil gestaan bij de gedachte of opmerking, dat je verantwoordelijk bent voor jouw eigen leven? Velen van ons herkennen die uitspraak wel, maar de vraag die ik bij je wil neerleggen is: In hoeverre laat je deze gedachte daadwerkelijk toe?
Het was voor mij een wederkerende eye-opener toen ik hoorde dat de verantwoordelijkheid en de resultaten van mijn leven het directe gevolg waren van mijn eigen gedachten, woorden en inspanningen. Alsof ik tijdelijk even in slaap was gevallen tijdens de schoolsessies van het leven, en ik nu wakker geworden ben en gelukkig een herkenbaar stuk gepresenteerd krijg, waarvan ik de theorie inmiddels snap… en nu langzaam maar zeker begin te beseffen hoe de praktijk ervan werkelijk werkt.
Werkelijk elk vlak van mijn leven draagt mijn stempel, die ik er persoonlijk op heb gezet. Of het nu gaat om grootse successen, kleine successen, bijna successen, geen successen; alles wat ik meegemaakt heb in mijn leven is een resultaat van mijn gedachten, mijn woorden en mijn acties.
Recentelijk heb ik een vriendschap afgesloten, waar ik het best moeilijk mee heb. In korte tijd bloeide deze vriendschap op naar een intense vorm, waarin ik na bijna letterlijk jarenlange afwezigheid van intieme en emotionele kwetsbaarheid, gevoelens van liefde en connectie de draad weer durfde op te pakken en me langzaam maar zeker meer open durfde te stellen om een ander écht lief te hebben, zoals je dat doet bij een liefdesrelatie.
Dat proces ging niet van een leien dakje en met de wetenschap dat ik mezelf gemakkelijk kan afsluiten (of niet gemakkelijk openstel) duurde het een flink aantal maanden voor ik me vertrouwd genoeg voelde om ook mijn kwetsbaarder kanten te ontluiken.
Mijn gedachten en gevoelens echter liepen niet altijd synchroon met die verlangens en vaak genoeg betrapte ik mezelf erop dat ik onbewust bezig was met zelfsabotage in de vorm van angsten, twijfels en onzekerheden over mijzelf en deze vriendschap.
Ik kon erop wachten dat deze angsten, twijfels en onzekerheden op een dag bij me zouden aankloppen en me de rekening zouden presenteren. En dat is ook precies wat er gebeurde.
Met rationele en emotionele argumenten vanuit mijn ego en amygdala beredeneerde ik dat het de ander was die me gekwetst had, dat ze met me speelde alsof ik een lappenpop was en dat ik niet serieus werd genomen in dat wat ik in te brengen had in deze vriendschap.
Maar de vraag of dit klopt of niet is in feite helemaal niet zo relevant.
Want zie je, welk argument je ook voor een situatie vindt – in je voordeel of in je nadeel – je hebt altijd gelijk. En hoe je het ook draait of keert, je komt toch bij hetzelfde resultaat uit. Een soort Escher-methodiek die voornamelijk voor verwarring zorgt’ geen begin en geen einde en in de meeste gevallen zorgt dat voor een patroon waar je onbewust in vast komt te zitten.
Ja, ik voelde me gekwetst, aan de kant gezet en op m’n hart getrapt, en er waren genoeg argumenten te vinden om die overtuiging te onderbouwen. Maar tegelijkertijd kan ik ook zeggen dat ik me liet kwetsen in mijn gevoelens, dat ik op dat punt nog niet zo sterk was (of ben) als dat ik graag zou willen, dat ik in deze een slachtofferrol aannam in plaats van de desbetreffende opmerkingen van me af te vegen.
Hoe we omgaan met reacties en daden van anderen hangt voor een groot deel af van hoe we zelf in ons vel zitten. Zitten we vol met beperkende overtuigingen (naar onszelf), dan is de kans bijzonder root dat we sneller in een slachtofferrol stappen en de buitenwereld verwijten van de pijn die we voelen.
Door het leven heen krijgen we te maken met situaties waarin we de kans krijgen om die plekken te verstevigen, om ze kracht bij te zetten, zodat ze een volgende keer niet meer zo hard aankomen en we niet meer de enige optie zien om in de slachtofferrol te stappen, maar resistenter zijn voor soortgelijke situaties.
Niet wie, maar welke
De vraag wie de schuld heeft is in deze niet relevant. Ik besef nu dat het gaat om de uitkomst. En als ik eerlijk ben, dan kan ik niet zeggen dat ik tevreden ben met de uitkomst in mijn vriendschap. En die wetenschap levert me een nieuw inzicht op.
Hoewel ik misschien niet meer deze specifieke vriendschap kan terugbrengen in zijn oude staat (‘it takes two to tango’), heb ik wel de keuzevrijheid om me op dit gebied verder te ontwikkelen. Om mezelf sterker te maken en ervoor te zorgen dat in een nieuwe of volgende vriendschap (of intieme relatie) een dergelijke situatie minder kans heeft zich voor te doen. Het resultaat: een geweldige vriendschap of relatie en een gelukkiger leven!
Maar hoe begin je zoiets?
Tijdens het seminar van Mike Dooley, die ook featured in de film The Secret werd me duidelijk wat zijn kernboodschap was. T.B.T. ofwel Thoughts Become Things.
De opeenvolging van je gewoontelijke gedachten zorgen ervoor dat je in dezelfde flow de woorden uitspreekt die daar het beste bij passen.
Stel je nu voor dat je in het ritme zit van zelftwijfel, van verminderd of laag zelfbeeld, van depressie of zelfs continue angst, hoe zie je dan de wereld om je heen? Wat is dan de boodschap die je uitzendt? En wat denk je dan dat je naar je toe trekt? – Precies. Meer van hetzelfde.
Als er meer gebieden zijn waarop je niet een sterke, krachtige en/of positieve boodschap uitzendt – bijvoorbeeld je gezondheid, relaties, je financiën of je happiness – dan neemt de kans ook alleen maar toe dat je op die gebieden meer moeite krijgt om daarin daadwerkelijk gelukkig te zijn en je leven te leiden waar je werkelijk op zoek naar bent.
Maar er is een keerzijde.
Ik hoop dat je op dit moment niet op zoek bent naar de Prozac of dat je je hoofd zodanig laat hangen dat je de rest van het verhaal niet meer wilt lezen, want er is goed nieuws.
Bovendien is het nooit verstandig om je hoofd te laten hangen als je beseft dat je tot je nek in de shit zit 🙂
Kans of bedreiging
Realiseer je dat je op elk van de vlakken waar je je nog in kunt ontwikkelen de kans krijgt om je er ook in te ontwikkelen. Het Universum is gewiekst en weet maar al te goed dat je jezelf graag wilt ontplooien en ontwikkelen. En dus zal het je meer kansen geven om jezelf te versterken.
“Ja, wacht even. Ik kreeg al shitty situaties voorgeschoteld en nu zeg je dat ik nog meer shitty situaties krijg voorgeschoteld om mezelf te kunnen ontwikkelen op de gebieden waar ik nog niet zo sterk ben als dat ik zou willen?” – exact!
Uiteindelijk gaat het erom hoe je er naar kijkt. Je kunt zo’n moment zien als een shitty situatie waarin je voor de zoveelste keer het slachtoffer bent van je omstandigheden, of je kunt diezelfde situatie zien als een kans of gelegenheid om jezelf te ontwikkelen en te versterken op dat specifieke gebied. Wat een betere oefening dan de praktijk?
Een zeer effectieve tool om de koers te zetten naar het resultaat wat je zoekt, is om te starten met het eindresultaat. Waar ben je op zoek naar? Wat wil je verbeteren of versterken?
Is het een liefdevolle relatie waar je naar verlangt, focus je daar dan op. Of is het een baan die je voldoening geeft of een gezond lijf wat je belangrijk vindt – zet dat dan als doel neer.
Maak je niet te veel zorgen om de details, die zijn minder belangrijk dan je denkt. De werkelijke kernvraag is: waar wordt ik blij en gelukkig van?’ en koppel dit aan de thema’s waar er nog grote winsten te behalen zijn.
Hoe je een situatie ook bekijkt, je hebt altijd gelijk.
En als je altijd gelijk hebt, dan kun je er beter voor zorgen dat je richt op de best mogelijke resultaten, waarbij je je het lekkerst voelt en waarbij je het vaakst gelukkig bent.
Als je werkelijk verantwoordelijk bent voor je eigen leven en wat er zich daarin afspeelt, dan wordt het wellicht tijd dat je je afvraagt op welke punten je nog het een en ander kunt bijsleutelen. Een beperkende of belemmerende gedachte is zo geboren. Hetzelfde geldt voor de woorden die je uitspreekt en de acties die je onderneemt.
Of het nu gaat om een optimale relatie, een gezond en sexy lichaam, een voldoening gevende carrière, een goedgevulde bankrekening of je eigen persoonlijke ontwikkeling; op menig gebied liggen er nog kansen om stapjes te zetten om dichterbij het leven te komen waarvoor jij gemaakt bent.
We zijn allemaal goddelijke wezens en we hebben veel meer in onze macht dan we denken. Hoewel we allemaal soms vergeten dat we die kracht en power hebben, zijn er altijd anderen in de buurt die ons van die kracht bewust maken. We zijn allemaal een leermeester voor elkaar. En we laten elkaar continue een spiegel van onszelf zien om onszelf te wijzen op de verantwoordelijkheid van ons eigen leven.
Tja, de mensen in ons leven en om ons heen zijn de fysieke representaties en vertolkingen van de overtuigingen die we hebben op onszelf en de wereld die we door onze eigen ogen zien.
Wat is het Universum toch een prachtig mechanisme, he 🙂
Op ons succes,
Robert
