Waarom Doen We Dierbaren Pijn?

Deze vraag kreeg ik onlangs via Facebook gesteld, en het zette me aan het denken. Waarom doen we anderen die dicht bij ons staan of waar we zelfs van houden pijn? En andersom, waarom laten we ons pijn doen door die anderen?

Nu heb ik het niet over fysieke pijn, that’s a whole different ball game. Nee, ik doel op emotionele, vaak onbewuste pijn die we anderen aandoen.

Jouw Pijn

Eén van de antwoorden vind je eigenlijk al in de manier waarop ik het opschrijf, en met name het laatste stukje tekst achter de laatste komma: ‘Waarom laten we ons pijn doen’. Is het doorgaans niet dat de ander ons pijn doet en wij die pijn ervaren? Mijn antwoord in deze is ‘nee’. Hoewel ik hier wil benadrukken dat het om emotionele en/of psychische pijn gaat en niet om fysieke pijn, denk ik niet dat de ander werkelijk in staat is om ons pijn te doen, maar dat we de ander toelaten die pijn bij ons te ontketenen, of dat we zelf de pijn ervaren naar aanleiding van het edrag van de ander.

Perceptie en Procedure

Dit laatste zal ik verder toelichten. Wanneer we pijn bij onszelf ervaren, dan is het een signaal van ons lichaam en/of onze mind, dat een boodschap wil overdragen. Pijn is bijna altijd een signaal dat aangeeft dat onze verwachtingen niet zijn uitgekomen. We ervaren een zeker gevoel van verlies, bijvoorbeeld als de ander juist met een chagrijnig en vermoeid hoofd thuis komt, en wij eigenlijk hadden gehoopt op een liefdevolle partner die blij was dat hij thuis zijn geliefde weer kon omarmen. De oplossing – als jij degene bent die de pijn ervaart, en de ander heeft er geen weet van – is evaluatie.

Misschien doe je er goed aan om juist je perceptie bij te stellen: als je geliefde thuiskomt, dan is hij moe van het werk en heeft hij even tijd nodig om bij te tanken voordat hij met volle aandacht jou op een liefdevolle manier kan benaderen. Zijn gebrek aan liefdevolle enthousiasme heeft dus niets met jou te maken. Of, verander je procedure. Wat ik hiermee bedoel, is dat je de manier waarop je je geliefde benadert kunt veranderen. In plaats van te verwachten dat hij op je afrent met een twinkeling in zijn ogen, loop zelf naar je geliefde toe, omhels hem en zeg dat je blij bent om hem te zien. De keus is aan jou.

Uiteindelijk is alles een keuze – welke kleren je aantrekt, hoe je je dag indeelt, of, en welke doelen je najaagt, met wie je omgaat, of je wel of niet naar de tandarts gaat, of je wel of niet voor een bepaalde behandeling gaat. Zelfs de gedachten die je in je hoofd houdt, zijn vrijelijk te kiezen. In dat licht is het ook een keuze om de ander zijn of haar pijn bij jou neer te leggen en dat te accepteren. Wil je andermans pijn niet, dan is het belangirjk dat je dat aangeeft en een grens stelt en de pijn retourneert naar de afzender.

Maar hier eindigt het verhaal allerminst. Want, we maken zaken vaak ingewikkelder dan ze hoeven zijn. Onze mind is op zoek naar problemen. Stel het een vraag over een potentieel probleem en je zult verbaasd zijn hoe snel je mind met een probleem komt. Dit is overigens één van de redenen waarom je mind niet goed met rust kan omgaan.

Pijn van de ander, ook jouw pijn

Het klinkt misschien hard om te zeggen, bijvoorbeeld als het de ander is die de relatie dreigt te verbreken. De pijn die ontstaat is dan toch veroorzaakt door de ander; die maakte het immers uit? De werkelijke vraag schuilt achter het resultaat, zoals bij alle consequenties die je ziet. Wat drijft de ander om te overwegen de relatie te verbreken? De kans is groot dat het antwoord ergens ligt in het gebied van pijn bij de ander, in wat voor vorm dan ook, en dat de ander die pijn te zwaar vond on langer te verdragen, dat hij of zij haast geen andere uitweg zag dan de relatie te beëindigen.

Dit is een nogal extreem voorbeeld, immers, niet alle relaties waar pijn in voorkomt worden verbroken. Gelukkig is een goede communicatie van wat er leeft van binnen een goede aanpak om pijn en ongenoegen te laten verdwijnen.

Lees het vervolg op de volgende pagina.