Het verleden is niet te veranderen. Toch ligt het niet vast hoe je je eigen geschiedenis schrijft. En hoe je je geschiedenis ook kiest, in mindere of meerdere mate beïnvloedt het je toekomst.
Er zijn twee aspecten aan het verleden: de feitelijke aspecten en de subjectieve invulling of interpretatie van deze feiten.
We leren op school onnoemelijk veel jaartallen; of het nu om de 80-jarige oorlog gaat (1568-1648) of de ontdekking van Amerika door Columbus in 1492 – je wordt geacht deze jaartallen uit je hoofd te leren, en in het gekste geval deze 20, 30 of 50 jaar na dato nog steeds op te rakelen op elk gewenst of ongewenst moment.
Dit zijn de feitelijke gegevens van geschiedenis. Het feit dat het heeft plaatsgevonden is ontegenzeggelijk waar, en over de jaartallen zijn we over het algemeen ook vrij zeker.
Maar, naast de feitelijke gegevens hebben we ook te maken met de interpretatie van wat er gebeurd is; de subjectieve invulling. Wat zei of dacht Columbus, toen hij Amerika voor het eerst zag door zijn verrekijker (en keek hij wel door zijn verrekijker?). Wie was verantwoordelijk voor de 80 jarige oorlog? Wie of wat was de aanleiding? Het verhaal dat vertelt wordt is niet per definitie dé waarheid; het kan evenwel een invulling zijn van hoe het heeft kunnen plaatsvinden.
En dat is ook niet anders met je eigen geschiedenis.
Gebeurtenissen en evenementen vinden plaats, daar kun je niet omheen. Maar hoe je deze gebeurtenissen invulling en betekenis geeft, dat is aan jou.
Het is (nagenoeg) onmogelijk om een objectieve kijk te hebben op wat er gebeurd is in je eigen leven . Wie deed wat, zei “zus” of deed “zo” – het is allemaal een invulling of interpretatie van de gedachten en emoties of gevoelens die je op dat moment had.
Hoewel we een gebeurtenis niet meer kunnen veranderen, kun je wel de kijk op die gebeurtenis van dusdanige invulling voorzien, dat het je niet meer in de weg zit om een gelukkiger of aangenamer leven te leiden.
Laat me je een voorbeeld uit eigen geschiedenis geven: vlak voor mijn 21e ging letterlijk het licht in mijn ogen uit. Van de ene op de andere dag zag ik niets meer. Hoewel dit een enorme schok voor me was en het me tijd kostte om hiermee te leren leven, was ik door de jaren heen in staat om de interpretatie van mijn blindheid een andere betekenis te geven. Ik had ervoor kunnen kiezen om depressief te blijven en bij de pakken neer te blijven zitten. Dat had een totaal andere toekomst opgeleverd dan wat ik vandaag de dag leef.
Ik had ook kunnen kiezen om de betekenis die ik gaf aan mijn blindheid op een andere manier te gebruiken; in plaats van depressie en beperking als kernwoorden en sleutelaspecten te gebruiken, koos ik er voor om de grenzen van mijn kunnen met deze nieuwe beperking te verkennen én te verleggen.
Het resultaat: een leven vol uitdagingen waarbij ik almaar de lat hoger weet te leggen. Van het lopen van een 1000 kilometer lange voettocht, tot het rennen van de grootste marathon ter wereld. Van het schrijven van verschillende boeken tot het spreken voor duizenden mensen en het inspireren van mensen over de hele wereld.
Mijn moraal is duidelijk: de feitelijke geschiedenis kunnen we niet veranderen. Wat gebeurd is, is gebeurd. Hoe we de geschiedenis interpreteren, is aan ons. Ofwel we geloven onze eigen gedachten en gevoelens, wanneer deze beperkend of bevrijdend zijn, of we kiezen anderzijds.
Wat er gebeurd is, is niet te veranderen. De manier waarop het gebeurd is of waarom het gebeurd is, daarin zijn we vrij om te geloven wat we willen.
Kies de geschiedenis die het beste bij je past, en kies de geschiedenis die je vandaag de dag, alsook morgen blijft ondersteunen om het maximale uit je leven te halen.
Creëer een nieuwe geschiedenis wanneer de oude je niet in staat stelt om een lang en gelukkig leven te leiden.
Op jouw succes,
Robert
“Het enige nieuwe in de wereld is de geschiedenis die we nog niet kennen”
