Met een driewieler de trap op

Tijdens een van mijn onwetende, onbekwame en ongeadviseerde escapades die ik als een mannetje van nog geen drie jaar oud uithaalde, kan ik zeggen dat het nu volgende voorbeeld wel een van de meest eigenwijze, doch nutteloze acties was die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Nu schrijf ik dit vanuit een perspectief van een 28-jarige en niet vanuit de geest van een peuter, dus wellicht dat het in een andere tijdsgeest een volkomen logische actie geweest zou zijn. Het verhaal begint als volgt.

Ik ben thuis, in mijn ouderlijk huis en rijd rond op een driewieler die voorheen aan mijn broer toebehoorde, en die ik nu gekregen heb van mijn vader en moeder om te leren hoe ik me op andere manieren dan lopen kan voortbewegen. Een wereld die voor me open gaat, want dit voertuig gaat als de bliksem en ik vlieg van hot naar her op mijn tot Harley-Davidson omgedoopte driewieler. Hoewel ik nog geen ervaringen heb met motoren, komen de ‘vroem-vroem’ geluiden vloeiend uit mijn kleine bekkie.

Don’t take anyting for granted
Het is tijdens één van mijn ontdekkingen van mijn wereld dat ik besluit om met deze driewieler niet van de trap, maar juist de trap op te fietsen. Ondanks dat mijn moeder me had gewaarschuwd dat ik dit beter niet kon doen, wilde ik maar al te graag voor mezelf uitvogelen of het mogelijk was om met mijn driewieler de trap te trotseren. Onder het mom van ‘don’t take for granted what somebody else thinks you should or shouldn’t do’ besloot ik mijn groene metalen driewielertje de trap op te rijden.

Erg ver kom ik niet, maar wel ver genoeg om met driewieler en al naar beneden te donderen, een buil op mijn hoofd te vallen en een aantal blauwe plekken aan deze ervaring over te houden. Bovendien zou ik voor de rest van mijn leven niet meer met een driewieler de trap op rijden.

Persoonlijke groei
Dit verhaal heeft meer met persoonlijke groei te maken dan je zou denken, en misschien nog wel meer met het leven dat jij en ik nu leiden. Nu is het niet zo dat ik je vergelijk met een driejarige, maar de manier waarop we soms dingen doen en vervolgens verbaasd zijn over de resultaten die we ermee bereiken.

Ervaringen
Allereerst zou je dit voorbeeld in het licht kunnen zien van ‘weer een ervaring rijker’. Tenslotte heeft een kind meer die onbevangenheid, en minder angst (en in mijn geval ook minder common sense) voor het onbekende. Als volwassenen merken we maar al te vaak dat we bepaalde dingen liever niet doen, en daar allerlei redenaties voor bedenken. Te gevaarlijk, onlogisch, onzinnig, te raar. Let wel, ik zeg niet dat je met een driewieler de trap op moet rijden, maar laat het wel een voorbeeld zijn van ‘niet geschoten is altijd mis’. Je kunt beter iets doen en een ervaring rijker zijn (want er is geen mislukking, enkel informatie), dan dat je gaat theoretiseren over wat er gebeurd zou kunnen zijn als je het eventueel wel had gedaan.

Creative thinking
Ten tweede is dit een interessant voorbeeld van creative thinking. Hoe onlogisch het ook lijkt, als volwassene zijn we vaak zo geconditioneerd, dat we in systemen, modellen en automatismen denken. Het zou me dan ook niets verbazen als het fenomeen ‘thinking out of the box’ bedacht is door een volwassene die een kind iets totaal onlogisch heeft zien doen, en vervolgens zag dat dit kind er nog in slaagde ook! Kinderen zijn ontzettend creatief, en daar kunnen wij als volwassenen nog best wel eens wat van leren.

Goal oriented
Als laatste wil ik hier graag mijn eigen persoonlijke doel in naar voren brengen. Nu heb ik het geluk dat mijn moeder vrijwel alles tot in de puntjes heeft gedocumenteerd over wat ik voor vreemde, bizarre en opmerkelijke capriolen uithaalde. Wanneer ik door mijn kinderfotoalbum blader, kan ik zien dat er een bepaalde lijn in te zien is, en dat is de lijn van ‘recht op mijn doel afgaan’. Sommigen herleiden dit terug naar mijn sterrenbeeld, anderen denken dat het in mijn karakter zit en weer anderen roepen dat ik simpelweg eigenwijs ben (alhoewel ik dat in sommige gevallen geen negatieve karaktertrek vind). Hoe het ook zij, het is een voorbeeld van durven gaan voor je doel, hoe onmogelijk dat ook lijkt. ‘The truth lies in the eye of the beholder’, net als het concept van ‘onmogelijk’.

Onmogelijk
Het was bokser Cassius Clay, beter bekend als Muhammad Ali die het volgende zei over onmogelijk:
Impossible is just a big word thrown around by small men who find it easier to live in the world they’ve been given, than to explore the power they have to change it. Impossible is not a fact, it’s an opinion. Impossible is not a declaration. It’s a dare. Impossible is potential. Impossible is temporary. Impossible is nothing.

Ik weet dat ik al vaker heb geschreven over doelen stellen, en te meer omdat het een van de meest belangrijke factoren is als het gaat om persoonlijk succes, wilde ik er graag nog een blog over schrijven. Wat is jouw onmogelijke doel? – Durf groots te denken, durf groots te leven.

Op jouw succes!

Robert