It's Not How Far You Fall,
But How High You Bounce
That Counts
Zig Ziglar
Leven met een fysieke uitdaging is niet makkelijk. Soms lijkt het wel alsof je eerst de hordes van de uitdaging zelf moet overkomen, voordat je de “normale uitdagingen” kunt aangaan. Is het dan nog wel mogelijk om echt gelukkig, en succesvol te zijn, en echte voldoening uit het leven te halen?
Je kent ze wel: die dagen waarop het gewoon niet lijkt te lukken, wat je ook doet. Murphy’s Law noemen ze dat; alles wat verkeerd kan gaat, gaat ook verkeerd. En hoewel dit niets meer dan een epigram (kort interessant en gedenkwaardige statement) is, lijkt het soms alsof degelijke labels gemaakt zijn om gemakkelijk en zonder al te veel verantwoordelijkheid de vinger toe te wijzen aan de ‘grote boze buitenwereld’.
Als je nu kijkt naar je fysieke uitdaging, wat het ook is, heb je dan soms het idee dat, nog voordat je dag, week of maand begonnen is, je al te maken hebt met Murphy’s Law?
Laat ik het anders zeggen: geloof je dat je fysieke uitdaging je in de weg staat om meer uit het leven te halen?
Ik weet dat ik vaak genoeg gedacht heb dat ik nergens toe in staat zou zijn met alle tegenslagen die ik voor mijn kiezen gekregen had. Maar toch kan ik zeggen dat ik vaker gelukkig ben dan ongelukkig, meer dan een handvol successen behaald heb, en echt in staat ben om mijn idealen na te streven.
Ik geloof niet in toeval, dus de gedachte dat ik geluk heb gehad verwerp ik direct. En zeker wanneer ik bij anderen navraag hoe ze succesvol zijn geworden, dan kom ik telkens weer op dezelfde kern uit: het maakt niet uit wat er van buiten gebeurt of gebeurd is – het is de wereld binnen in je die het verschil maakt.
Nu is dit niets nieuws. Maar zoals wel vaker het geval is in persoonlijke ontwikkeling: het gaat er zelden om wat nieuw is, maar eerder om wat je toepast. Herhaling is de moeder van alle vaardigheden, en kennis omzetten in gedrag, dat is voor veel mensen nog steeds een uitdaging.
Onthoud dat je (vooralsnog) niet je fysieke uitdaging kunt veranderen. Het is er nu, en je hebt hierin twee keuzes: je uit het veld laten slaan, bij de pakken neerzitten, al vingerwijzend naar de buitenwereld en jezelf blijven vertellen dat omdát je een fysieke uitdaging hebt, je niet meer een zorgeloos, vrij en vervullend leven kunt leven… of, voorbij de grenzen van je fysieke uitdaging kijken, en jezelf de vrijheid te geven om te dromen wat je werkelijk wilt, op elk gebied in je leven, en jezelf daarin toe te staan om vrij van oordelen of limiterende overtuigingen te zijn.
Maar hoe kom je tot zo’n moment, zo’n kruispunt waarin je voelt en weet dat dit het moment is om die keuze te maken?
Albert Einstein zei ooit eens dat tijd niet is wat het lijkt. Het stroomt niet alleen in één richting. De toekomst bestaat tegelijkertijd met het verleden, in hetzelfde moment.
Stephen Hawking ging nog een stapje verder en zegt dat kwantummechanica niet één definitief resultaat voor een observatie voorspelt. We weten niet exact wat er in de toekomst gaat gebeuren, maar het voorspelt eerder een aantal verschillende toekomsten en het vertelt ons hoe waarschijnlijk elke toekomst is.
Op school leer je dat tijd in twee richtingen stroomt, namelijk vooruit en achteruit, ofwel de toekomst en het verleden. Maar de hedendaagse wetenschap laat zien dat tijd niet alleen in deze twee richtingen stroomt, maar in drie richtingen.
Er is een andere manier dan naar de toekomst of het verleden waarop tijd stroomt. En die derde manier is iets wat we verticale tijd (of vertical time) noemen. Verticale tijd suggereert dat op elk moment in de tijd meerdere gebeurtenissen plaatsvinden op hetzelfde moment. Het geheim is dat ze al reeds zijn gecreëerd.
Vaak zeggen trainers, coaches, motivational speakers, managers of vrienden dat je jouw eigen realiteit creëert. Kwantummechanica zegt nu dat dit best zou kunnen kloppen. Maar het zou wellicht nog nauwkeuriger zijn om te zeggen dat in plaats van dat je jouw eigen realiteit creëert, de realiteit al gecreëerd is. We kiezen welke van de reeds gecreëerde mogelijkheden we in ons leven toelaten.
Voor elke situatie van persoonlijke uitdaging (als je gediagnosticeerd bent met een mogelijk levensbedreigende aandoening) zijn er andere mogelijkheden waarin dit simpelweg niet bestaat. Op wereldniveau, zoals bijvoorbeeld een wereldoorlog, zijn er andere mogelijkheden waarin dit nooit heeft plaatsgevonden. De vraag is: Hoe komen we van de ene naar de andere?
Deze ideeën worden parallelle mogelijkheden (of parallel possibilities) genoemd. Ze werden voor het eerst gesuggereerd in 1957 door dr. Hugh Everett III op de Princeton University in Engeland. Dr. Hugh Everert zegt dat er niet alleen meerdere mogelijkheden zijn, maar ook dat we soms op een moment aankomen waar we van de ene mogelijkheid naar de andere kunnen springen. Hij noemde dit Choicepoints.
We kunnen onze dag beginnen in het bereik van één mogelijkheid. En door de keuzes die we maken, door de technologie die binnen in ons leeft – zowel individueel als collectief – kunnen we samenkomen en een zone creëren waarin we naar andere mogelijkheden kunnen springen. Ook al lijkt het alsof we een levensbedreigende aandoening hebben, het betekent niet dat we die conditie hoeven te dragen naar zijn volledigheid.
Om dit punt duidelijker te maken, heb ik een film gevonden die hier naadloos op aansluit. Het is een film dat, wat ik hierboven uitgelegd heb, verder uiteenzet. Verschillende experts, professionals en bekende mensen delen hun kennis en ervaring over het Hoe en Wat van Choicepoints, momenten in je leven waarop je de mogelijkheid hebt om je leven een andere koers te geven.
Ik ben ervan overtuigd dat je het de moeite waard vindt om te kijken, dat het je tot nadenken aanzet, en dat je net als ik begint te geloven dat je meer kunt, dan je in eerste instantie denkt. Het gaat uiteindelijk maar om één ding: awakening possibilities – en van daaruit die kansen aangrijpen om op elk vlak – persoonlijk, relationeel, werk, gezondheid – het leven te kiezen dat je werkelijk wilt leiden.
Denk hier eens over na:
Wat is de volgende stap in jouw leven? Welk gebied wil je aanpakken om meer te kunnen hebben, doen en zijn? En wat heb je nodig om daar te komen?
Deel jouw antwoord hieronder in het comment-veld, en ik kom er zeker bij je op terug.
Bekijk, beluister en beleef de informatie van deze video. Ik hoop dat het jou net zo veel meerwaarde geeft als dat het voor mij gedaan heeft. Soms is de wereld waarin je wilt leven namelijk al gecreëerd – en is het enkel de handreiking die je hoeft te doen om ook je interne wereld te synchroniseren met je ideale wereld buiten je.
Op jouw succes,
Robert
PS: Als je dit artikel en de film waardevol vond, deel het dan door op de social mediaknoppen te klikken zodat mensen uit jouw netwerk er ook van kunnen profiteren.
@Ria: sommige overtuiging zijn diepgeworteld, en mijn vermoeden is dat de overtuiging waar je het over hebt een oerovertuiging is die je nog steeds in z’n greep houdt.
Het goede nieuws is, dat je elke overtuiging kunt vervangen voor een andere. Zo kun je een overtuiging zien als een filter van je mind waarmee je de wereld om je heen ervaart; het is een gedachte waar je zeker van bent dat het zo is.
Een goede manier om een beperkende overtuiging aan te pakken en te veranderen is door de tegenovergestelde overtuiging (bijvoorbeeld “IK ben heb absoluut waard”) te nemen, en voor jezelf na te gaan waar en wanneer je deze overtuiging eerwaarde in jouw leven.
@Hedda: Structuur en regelmaat werkt inderdaad effectiever en efficiënter om je leven meer in de richting te laten verlopen zoals je dat werkelijk wenst.
Heb je nog een aantal tips of ideeën – buiten je wekker om – hoe je dat gaat realiseren
Het gaat de laatste jaren gelukkig al steeds beter met mij. Mijn zelfvertrouwen groeit en ik pieker steeds minder. Ik merk dat ik hierdoor ook meer energie heb, hoewel ik nog steeds regelmatig slecht slaap.
De volgende stap is om meer regelmaat in mijn leven te creëren. Hiermee bedoel ik een regelmatiger ritme, meer op vaste tijden naar bed gaan en eten. Desnoods moet ik misschien af en toe een wekker zetten, zoals een vriendin van mij doet, om mezelf hieraan te helpen herinneren.
Door een regelmatiger ritme zal ik denk ik nog meer energie krijgen en daardoor nog meer uit mijn leven kunnen halen.
Ik wil graag minder onzeker zijn, me zelf minder te hoeven bewijzen of te verdedigen. Het is nog steeds mijn angst niet goed genoeg te zijn. Ik maak dingen nog steeds persoonlijk.
Ben bang om te leven terwijl ik weet dat ik de kracht heb om alles te overwinnen als ik mezelf maar durf over te geven aan de flow en het vertrouwen heb dat er voor mij gezorgd wordt dat ik het niet alleen hoef te doen.