We hebben allemaal weleens het gevoel op een verlaten eiland te zitten. Niemand om ons heen, niemand die ons begrijpt, alleen wij zijn overtuigd van ons uniek probleem. Hoe zit het werkelijk? Kan het zijn dat er iemand anders, of zelfs meer dan een, ook te maken heeft met jouw probleem?
Ons ego wil ons graag doen geloven dat het probleem, waarmee we te kampen hebben, zo groot, zo impactvol en zo ingewikkeld is, dat niemand ons begrijpen zou, ook al zouden we een uur de tijd nemen om het aan een ander uit te leggen.
We zien onszelf graag als anders dan anderen. Geen eenheidsworst, die tijd is lang voorbij. Het is anno 2018 tijd voor individualiteit. Had ik tijdens mijn middelbare schoolopleiding nog een eigentijdse Simpsons agenda, die ik volplakte met stickers, om me zo te onderscheiden van de rest – tegenwoordig ben je pas echt cool, als je ergens juist niet toe behoort, want dan ben je pas echt uniek.
De ironie is dat mensen altijd al tot een groep behoorden. Het zit in ons DNA. Het verzekert ons van overleving. Waar die drang naar uniekheid dan vandaan komt? Het antwoord is simpel: we willen graag opgemerkt worden. Iemand die er anders uitziet, anders denkt, zich anders gedraagt, onderscheidt zich van de rest. Significantie heet dit, en het is een basisbehoefte die we allemaal hebben.
Halverwege de vorige eeuw, het Industriële Tijdperk, werden mensen geschoold in grote groepen tegelijkertijd. Iedereen leerde hetzelfde, en werden aan het einde hierover getest. Ons schoolsysteem, al is het voor de overgrote meerderheid nog steeds zo, is hier een overblijfsel van.
Omdat we allemaal anders zijn dan anderen, als je kijkt naar de persoon in zijn geheel, is het niet raar dat het klassieke schoolsysteem de laatste jaren kuren begint te vertonen. De eenheidsworst is weg en heeft plaats gemaakt voor het meer individuele leren waar scholieren meer de ruimte krijgen, om zichzelf op hun eigen manier te ontplooien.
Nu gaat het niet zozeer over het schoolsysteem, maar meer om de manier waarop we naar onszelf en onze eigen problemen kijken.
Laat ik beginnen met mijn definitie van een probleem: het is het verschil tussen waar je nu bent en waar je wilt zijn. Met dat in je achterhoofd is het makkelijk om tal van problemen te zien – sommige klein, anderen groter.
Het zijn met name de grote problemen die we onbewust categoriseren als ‘moeilijk op te lossen’ problemen. In enkele gevallen is dat probleem ogenschijnlijk zelfs onoplosbaar. Je hebt al verschillende manieren onderzocht, en geen van allen lijkt te werken, althans in je mind. Daadwerkelijk het probleem onderzoeken, door middel van actie, levert vaak al nieuwe inzichten en zelfs nieuwe kansen op. Maar daar straks meer over.
Na nog één of twee onsuccesvolle pogingen, gooien we in onze gedachten het bijltje er al bij neer, en zeggen we, dat we “alles al geprobeerd” hebben. Als je jezelf dit ooit hebt horen zeggen, dan kun je, wederom, concluderen, dat je niet uniek bent in deze handelswijze.
Zoals Generaal Patton ooit zei: “A good plan today, is better than a great plan tomorrow.”
Je kunt elk probleem aanpakken door jezelf de 6 probleemoplossende vragen te stellen. Als zevende vraag zou ik hieraan toevoegen: Welke actie kan ik nu nemen om een oplossing te vinden voor dit probleem?”
Wetende dat jij in jouw totale hoedanigheid uniek bent, en dat je probleem dat niet is, kun je zowel iemand vragen, die al eerder met dit bijltje gehakt heeft, naar zijn of haar aanpak, alsook zelf met unieke en creatieve oplossingen komen.
Elk probleem heeft zijn eigen handleiding. Voor kleine of middelgrote problemen kun je bijvoorbeeld de MacGyver methode inzetten. Voor grote problemen kun je wellicht beter een professional inschakelen.
Maar de wetenschap, dat er op deze planeet maar één is zoals jij, kan je al genoeg vonkjes doen geven om in beweging te komen. Niemand anders is exact hetzelfde, en met jouw mind daarbij opgeteld, kan jij alleen connecties en verbanden zien, die je helpen om voor jouw probleem oplossingen te vinden, die je peace of mind geven en je openstellen om je leven met intrinsieke motivatie te vervolgen.
Maak daarom het onderscheid dat jij uniek bent, en niet jouw probleem. Jouw probleem is iets dat je bezit. Wie jij bent, wel, is wie je bent.
Stop met je te identificeren en zie je probleem als een extern iets. Je bent niet je probleem, je probleem is het probleem en jij neemt er deel aan.
Hier is een gedachte ter afsluiting: Jouw vaardigheid om een probleem op te lossen is groter dan het probleem zelf.
Hier is mijn vraag voor jou vandaag: welke (unieke) eigenschap of kwaliteit heb jij of zie jij in jezelf om met één van jouw problemen aan de slag te gaan?
Laar hieronder jouw reactie achter, en en ik kom er zeker bij je op terug.
Op jouw succes,
Robert
Tjonge, wat een goed stuk weer, Robert, opnieuw inspirerend! Thanks!
De discussie, hier gevoerd, is ook nuttig…
Berste Marc,
“Een probleem is pas een probleem wanneer je het als probleem ervaart.” Mooi gezegd, en zeker waar.
We zijn vaak geneigd om problemen te vinden, zelfs wanneer we daar niet op zoek naar zijn. Dat heeft onder meer te maken met ons brein, dat ingericht is om gevaar (en dus problemen) op te sporen.
Om die reden is het dus makkelijk om opgezadeld te zitten met iets wat we niet willen; een probleem. Hoe je problemen voor jezelf definieert is afhankelijk van hoe je ermee omgaat. Zijn situaties die anders zijn dan verwacht of gehoopt moeilijk om bij te stellen, dan neigen we vaak naar het vormen van een groot probleem.
De constatering is dan ook belangrijk om elk probleem – klein of groot – als een actiesignaal om in beweging te komen en stappen te nemen teneinde de situatie of je gevoel over de situatie te veranderen.
Of je nu een situatie kenmerkt als probleem, issue, kans, of uitdaging – in alle gevallen biedt het je de mogelijkheid om ergens beter in te worden; zij het in wat je doet, wat je hebt, of zelfs wie je bent. Daarmee hebben we allemaal de unieke kwaliteiten om met een probleem aan de slag te gaan, én kunnen we anderen om advies, ulp of raad vragen die eerder met het bijltje gehakt hebben.
Nogmaals dank voor je reactie Marc.
Robert
Beste Robbert,
Een probleem is pas een probleem wanneer je het als probleem gaat zien. De beste oplossing voor een probleem is anders er naar te kijken. Dat betekent dat je naar je eigen overtuigingen moet kijken die er voor zorgen dat je het als een probleem ervaart.
Een overtuiging is een gedachte die je bent gaan geloven. Een overtuiging roept per direct een gevoel op. Ontmantel de overtuiging en het probleem is er niet meer. Bij zwaar gewortelde overtuigingen kan het angstig zijn om je eigen overtuiging niet meer te geloven. Immers, je gevoel en gedachten zeggen namelijk iets anders. Hierbij helpt het wanner je onthoudt dat dit “geloof” ooit door jezelf is gevoed en is “opgeslagen” in het ego.
Het is per definitie dus niet waar. Maar dat is voor ons ego niet te geloven. Het enige wat werkt is vasthouden aan het idee dat het niet waar is en de bijbehorende emotie en gedachten laten gaan voor wat het is.
Langzaam komt de Waarheid, ik laat maar even in het midden wiens Waarheid, in de plaats van de overtuiging en weg probleem. Er bestaan eigenlijk geen grote of kleine problemen. Het ego kan van iedere situatie jou tot een slachtoffer maken. Daarom is de een bang voor een spinnetje en een ander totaal niet.
Succes met je next post.
Groet,
Marc