“Wanneer je leeft voor resultaten, dan sterf je voor resultaten”, las ik ooit ergens. En ik zie het overal om me heen, elke keer weer.
In mijn werk met mensen en organisaties zie ik het keer op keer.
- De student die zijn of haar eigenwaarde en zelfvertrouwen laat berusten op het behalen van een cijfer;
- Het sales team dat extra tijd en energie blijft pompen in het project, voorbij het punt van persoonlijke moment van burn-out, en onvermoeid doorgaat om zo ‘het beste kwartaal ooit’ te halen;
- Of zelfs de multinational die miljoenen pompt in het op de markt brengen van een onnodig product om bij te kunnen blijven met de concurrentie.
Het probleem met resultaten is juist het feit dat je ze kunt behalen.
De student behaalt de perfecte score, en dan? Het sales team behaalt het beste kwartaal, en dan? En de multinational verkleint de kloof met de concurrentie. En dan?
Of het tegenovergestelde wordt een feit: je behaalt je resultaten niet, en jij of je team zit er verslagen bij.; uitgeput en stuurloos.
Wanneer je enkel voor resultaten gaat, dan blijf je altijd met meer doelen, meer werk en meer producten komen om jezelf en anderen gemotiveerd te houden.
Resultaten helpen je om vooruit te komen op de korte termijn, maar op de lange termijn ontnemen ze je van zingeving en voldoening, omdat er altijd wel weer een nieuwe stip aan de horizon ligt waarop gefocust moet worden.
Dat is een kostbare manier van doen.
Maar er is een alternatief voor de eindeloze spiraal van resultaatdenken, en het is een kracht die je niet zozeer “duwt” om een resultaat te bereiken, maar eerder “trekt” om stappen voorwaarts te nemen.
Resultaten inspireren mensen niet. Purpose wel.
Al sinds de jaren ’50 blijkt keer op keer uit onderzoek dat het verlangen om te werken, studeren of om jezelf te verbeteren op motivatie berust dat veel dieper gaat dan financiële zekerheid.
In een specifiek onderzoek van die periode vroegen socioloog Nancy Morese en Robert Weiss zich af waarom mensen werken. Zij legden de hypothesevraag “Als je de loterij zou winnen, zou je dan blijven werken?” voor aan hun groep mensen, en het verbluffende antwoord was, dat een overweldigende hoeveelheid ‘ja’ zei.
De gevraagde groep van ruim 400 medewerkers liet zien dat deze mensen werkten voor veel meer dan alleen het geld. Sterker nog, zelfs als ze volledig financieel zekergesteld zouden zijn, dan nog zouden ze willen blijven werken, “omdat het een gevoel van sociale zingeving, integratie en interactie met de maatschappij”, aldus de ondervraagden.
Ook uit recentere onderzoeken blijkt dat geld niet op de eerste plaats staat waarom mensen werken. Een gevoel van voldoening, een bijdrage leveren aan anderen, en veelzijdig werk worden hierin vaker genoemd als het gaat om de eisen en voorwaarden voor een baan.
Waarom committeren mensen zich aan een organisatie of beweging dan?
De sterkste schakel van commitment hierin is niet die van geld en secundaire arbeidsvoorwaarden; dat is juist de zwakste. De sterkste berust op het emotionele: de verbinding met een organisatie of een leider, of zelfs levensrichting.
Een van de manieren om emotionele commitment te cultiveren is door het cultiveren van betekenis en purpose.
Ook al worden we omringd met de denk- en handelwijze van bedrijven, organisaties en mensen waarin we mogen geloven dat we werken voor geld als belangrijkste reden, de clou is dat resultaten als opzichzelfstaand medium niet meer werken, niet meer overtuigend genoeg zijn om tot het gaatje (en verder) te gaan.
Het goede nieuws is, dat je wel degelijk van mindset kunt veranderen.
Research laat zien dat wanneer we handelen vanuit een Purpose mindset, we gelukkiger, gezonder en zelfs succesvoller zijn voor wat betreft de resultaten die we behalen, dan wanneer we werken vanuit een mindset dat enkel leeft voor resultaten.
En waarom?
Omdat wanneer je werkt om anderen van dienst te kunnen zijn, je werk nooit voldaan is. Het is niet het einddoel dat belangrijk is, maar het pad dat je volgt; dat je in staat stelt om de persoon te worden die je wilt zijn; dat je helpt om te blijven groeien in de reden voor jouw bestaan; jouw purpose.
Resultaten zijn geweldig. Ze zijn een meetlat voor hoe je iets doet. Maar leven voor resultaten alleen, is leven in een bodemloze put.
Hieronder zet ik de verschillen van een Resultaten Mindset en een Purpose Mindset naast elkaar, in de vorm van vragen, zodat je duidelijk kunt zien wat het onderscheid maakt.
Hier is mijn vraag aan jou: waar zie jij jezelf, of de organisatie waar je in werkt?
Ik hoor graag van je, dus laat je antwoord hieronder achter, en ik kom er zeker bij je op terug.
Op jouw succes,
Robert
Deel dit artikel door op de Facebook en WhatsApp knoppen te klikken, zodat vrienden uit jouw netwerk ook van deze informatie kunnen profiteren.
[…] In het Engels wordt dit purpose genoemd, en de reden waarom dit zo belangrijk is, is omdat een ikigai-mindset je in staat stelt veel verder te komen dan een resultaten mindset. Of je reeds weet wat jouw ikigai is of niet, door bewust en nieuwsgierig te blijven naar wat het […]
Resultaatgericht zijn is prima. Zeker in je studie, waarbij je toch je punten moet halen om verder te komen, zijn het de resultaten die tellen.
Tegelijkertijd is het ook de moeite waard om te zien of onderzoeken waarom je je studie doet, en hoe dit bij kan dragen aan je visie zoals je die vandaag hebt. Een purpose mindset is zeker ook resultaatgericht, maar kijkt tegelijkertijd naar de onderliggende factoren; het beantwoord hoogstpersoonlijk e vragen waarom je doet wat je doet, hoe je niet alleen verder kunt komen voor jezelf, maar zeker (of bovenal) ook voor anderen.
Ik ben echt nog wel resultaatgericht vanwege de studie en het halen van punten omdat ik anders nooit afstudeer. Maar ik denk dat de purpose mindset heel bevrijdend kan werken.