De Omweg Naar Succes

Het stellen van doelen is één van de makkelijkste stappen in het hele succes-proces. Bijna iedereen die weet wat hij wil kan zonder al te veel moeite van het verlangen een doel maken. De grotere stap echter, is het nemen van actie – de eerste stap die je in beweging zet en doet realiseren dat je met deze keuze ervoor gekozen hebt om aan een nieuwe reis te beginnen. De grootste stap echter moet nog komen… Na zes weken hard trainen – gemiddeld drie keer per week hardlopen, drie keer per week wandelen en vijf tot zeven keer per week krachttraining – merkte ik gister dat ik tegen een onzichtbare barrière aanliep. Elke week was het me tot dusver gelukt om mijn grenzen, en dus ook mijn persoonlijke records te verleggen: van letterlijk vijf minuten hardlopen (en daarna kapot zijn) tot een vol uur hardlopen. De sky leek de limit en mijn verwachting dat ik in dit tempo uiteindelijk de marathon glansrijk zou kunnen uitlopen leek met de dag reëler. Maar zoals bij elke uitdaging en elk doel, succes is nooit een lineaire lijn. Dat houdt in dat je onderweg met obstakels en onvoorziene omstandigheden te maken krijgt. Na mijn wekelijkse zondagsloopje met mijn hardloopcoach, waarin ik tot nu toe eigenlijk altijd te maken kreeg met een stijging van mijn bloedsuiker (op zich geen ramp), voelde ik gisteren na een aantal kilometer bij elke stap de kracht uit mijn benen vloeien. Het gevolg: een gedwongen stop en een noodzakelijke pauze waarbij ik met Dextrose mijn bloedsuiker weer op peil moest krijgen. De hele afgelopen week heb ik het gevoel al gehad dat ik tegen een onzichtbaar plafond kwam. Een grens waar ik maar niet voorbij leek te kunnen komen, hoe hard ik ook mijn best deed. En met de extra stressfactoren buiten het rennen om – werk, woning, sponsoringsdeadlines, actieve dialyse, slaapgebrek – was het alsof de onzichtbare berg die de grens markeerde alleen maar groter was dan dat hij werkelijk was. De reden waarom velen hun doel staken is niet omdat ze denken dat het doel niet haalbaar is. de reden waarom mensen de achtervolging van hun doel stoppen is omdat ze onderweg tegen een probleem aanlopen en beginnen te geloven dat zij het doel niet kunnen te bereiken. Het besef van de desillusie dat een succes niet lineair verloopt zorgt voor twijfel, angst en onzekerheid. Was je aan het begin nog zo standvastig en zelfverzekerd, zo sta je later op het kruispunt van twijfel en volharding. Uit mijn ervaring tijdens mijn voettocht door Spanje heb ik geleerd dat wanneer je in zo’n situatie het beste jezelf kunt remotiveren. Wat ik daarmee bedoel, is dat de motivatie die je voorafgaand aan je doel had tijdelijk op de achtergrond is geschoven en plaats heeft gemaakt voor zelftwijfel. Het grootste en machtige beeld dat je van jezelf had (je imago) blijkt er toch anders uit te zien, met name nu het moeilijker wordt. Maar het zijn juist deze momenten die uiteindelijk bepalen of je je beoogde succes kunt gaan vieren of niet. Geef je op of zet je door? Eén van de beste keuzes die je nu kunt maken is je verwachtingen bijstellen. De gedachte dat je tocht vlekkeloos en soepel zou verlopen is klaarblijkelijk misschien iets te optimistisch geweest. Dat betekent niet dat je dit optimisme niet meer moet inzetten, het is enkel een signaal dat je jouw werkelijkheid en overtuiging iets kunt bijstellen. Blijf optimistisch en gebruik die energie om jezelf weer op te pakken en neem je ervaring van de uitdaging mee in je ervaring. Vraag jezelf af welke tool je kunt inzetten om het probleem dat je zojuist bent tegengekomen kunt oplossen. Soms is dat erkenning van je reeds behaalde resultaat, soms is dat positieve zelfpraat, soms zelfs het nemen van een kleine rustpauze. Het zijn allemaal kleine stapjes in de richting van je beoogde doel. Nadat ik mijn gelei-benen wat rust had gegeven gister en mijn energievoorraad had bijgetankt, pakte ik langzaam mijn wilskracht weer op om te gaan hardlopen. Met eerst nog een korte wandeling als aanloop, schakelde ik uiteindelijk weer om naar een tempo waar ik me goed bij voelde en rende ik mijn rondje uit. Ondanks het feit dat ik halverwege moest stoppen om te voorkomen dat ik flauw zou vallen, was ik blij met de keuze die ik op dat moment gemaakt had; alleen zo kon ik uiteindelijk mijn weg vervolgen. De erkenning dat je goed bezig bent geweest en dat je zeker niet hoeft te voldoen aan je eigen verwachtingen zorgt er al vaak genoeg voor dat je in een situatie waar je tegen een obstakel aanloopt jezelf kunt vergeven en het pad naar je succes, met een omweg, kunt vervolgen. Bedenk: je hoeft niet altijd met zeven mijlslaarzen je doel te bereiken. De werkelijke waarde van het succes van je doel ligt grotendeels in de weg er naartoe. Hier is mijn vraag voor jou vandaag: Heb jij wel eens een omweg moeten maken om een bepaald doel te bereiken? Hoe kijk jij daar nu op terug? Laat hieronder jouw reactie achter, en ik kom er zeker bij je op terug. Op ons succes! Robert