Echte Liefde

We don’t give to those whom we love.
We love those to whom we give
– rabbi Desssler

Een man zit een heerlijk stukje vis te eten. Nieuwsgierig kijkt de man aan een naastgelegen tafeltje naar de viseter. “Waarom eet je de vis?” vraag de man op een gegeven ogenblik. “Wel, omdat ik van vis hou”, antwoord de viseter. “Dus omdat je van de vis houdt, dood je hem, kook je hem en eet je hem op?”, beargumenteert de nieuwsgierige man vragend. “Vertel me niet dat je van vis houdt; je houdt van jezelf. En omdat de vis je goed smaakt, haalde je het uit het water, doodde en kookte je het, en eet je het nu op. Dat is geen echte liefde; dat is visliefde.”

Het komt vaak genoeg voor dat we echte visliefde zien voor echte liefde. Je wordt verliefd op een man of een vrouw, en, vaak onbewust, zien we in de ander iemand die in staat is om onze eigen behoeftes te kunnen vervullen. Wanneer de vonk overslaat bij veel nieuwe geliefden, verruilen we de echte liefde voor de ander voor de visliefde die onszelf geeft wat we nodig hebben. De ander is daarin slechts het voertuig om ons die liefde te geven, die we nodig hebben.

Externe liefde daarentegen, is niet berust op wat je krijgt, maar wat je geeft.

De onderliggende gedachte is simpel: wanneer ik iets aan jou geef, dan heb ik geïnvesteerd in jou. En omdat we allemaal in meer of mindere mate van onszelf houden, en er nu een deel van mij in jou schuilt, is er ook een deel van mij in jou waar ik van hou.

De kwintessens is deze: echte liefde is een liefde waarin je geeft, niet een liefde waarin je neemt.

Ik leerde dit principe zo’n 15 jaar geleden, toen mijn eerste mentor me bijbracht hoe ik mijn relatie met mijn partner met integriteit en openheid het beste kan vormgeven. Geen verborgen agenda’s waarin ik iets kom halen, maar juist mijn aandacht, energie en andere hulpbronnen, kom brengen.

Vaak genoeg heb ik geloofd dat ik iets bij mijn partner kwam brengen, terwijl ik er later achter kwam dat mijn intenties waren, om iets te komen halen; een behoefte waarvan ik dacht dat deze door mijn partner bevredigd kon worden.

Binnen relaties kennen we doorgaans twee rollen: die van gever, en die van ontvanger. De ‘doener’ geeft, en degene die ‘gedaan wordt’ ontvangt. Klinkt logisch en voor de hand liggend. Toch is er een extra dimensie te vinden, want ook de gever kan plezier beleven aan hetgeen hij geeft, en dus ontvangt de gever ook door te geven.

Enkel met duidelijke afspraken tussen beide partijen kan je als gever ook nemen – iets wat voor veel koppels gezien wordt als onacceptabel of zelfs taboe.  “Wanneer je geeft, mag je niet komen halen” is vaak de gedachte. Dit klopt absoluut, tenzij je van tevoren de afspraak met elkaar hebt gemaakt dat je iets wilt komen halen of nemen. In dit geval is ook de doener degene die komt nemen. De rol van degene die gedaan wordt verschuift daarmee automatisch naar die van toestaan dat de ander neemt.

Het is belangrijk om te weten dat geen van de rollen belangrijker is dan de ander, en dat elke rol een nieuwe dimensie kan geven aan de liefde tussen twee personen. Juist omdat we voornamelijk zijn opgegroeid in een maatschappij en een cultuur waarin we hebben meegekregen dat je ofwel geeft, ofwel ontvangt, is het aspect van nemen of toestaan er een die nog volledig onontwikkeld en verborgen is.

Hoewel echte liefde komt uit de ideologie van geven in plaats van nemen, is het voor veel mensen verwarrend om te geven terwijl het verlangen er is om te nemen. Het gevolg is vaak dat we in eerste instantie bij onze geliefde aankomen met iets dat we laten voorkomen als geven, waarna het geven omslaat in het nemen, en de ontvanger zich vaak teleurgesteld, geschonden of gebruikt voelt.

Wil je je relatie met je partner werkelijk levendig houden, en de liefde voor hem of haar echt houden, onderzoek dan, in overeenstemming, wat het is dat je werkelijk wilt.

Durf de ander te laten weten wat dat is (bijvoorbeeld door het volgen van een cursus of een opleiding), en je de ander vraagt om toestemming, om je de ruimte die je daarvoor nodig hebt, toe te staan. Zeker wanneer er verplichtingen zijn (zoals bijvoorbeeld kinderen), dan is het uiten van de ruimte die je in wilt nemen, in welke vorm dan ook, een bericht dat helder, duidelijk en in overeenstemming moet zijn met je partner. Enkel vanuit de toestemming en instemming van je partner kun je vervolgens dat nemen waar je behoefte ligt. Hou wel in gedachten dat je de ander ook deze ruimte moet kunnen bieden om hem of haar te laten nemen wat hij of zij wil; eveneens in overeenstemming met jou.

Ook wanneer je dus neemt, en de ander je de toestemming geeft om te nemen, geef je de ander en jezelf de mogelijkheid en de kans om je eigen ontwikkeling te verbreden en jullie relatie met elkaar te verdiepen.

Visliefde an sich is prima. Liefde voor jezelf is immers het fundament om liefde aan de ander te kunnen geven. Enkel visliefde (dus liefde voor jezelf) biedt je echter niet de mogelijkheid om je band met je geliefde te versterken. En om die reden zie ik echte liefde als het geven aan anderen wat je in huis hebt, en bij voorkeur het beste dat je in huis hebt.

Hoe zie jij echte liefde?

Laat hieronder jouw reactie achter, en ik kom er zeke op terug.

Op jouw succes,

Robert

Deel dit artikel door op de Facebook en WhatsApp knoppen te klikken, zodat mensen uit jouw netwerk ook van deze informatie kunnen profiteren