Nieuwsgierig zijn naar de ander, daar draait het om als je de ander beter wilt leren kennen. Of je nu aan het begin van je relatie staat, of jullie al jaren samen onderweg zijn, dit is veruit het belangrijkste element dat je moet hebben om je relatie te maken… Of te breken.
Als je ooit in een verhitte discussie bent geweest over kleine of grote onderwerpen, dan weet je dat wanneer de strijd is geleverd, en beide strijders het toneel hebben verlaten, er dikwijls ook een moment van bezinning is, vlak erna.
Dan neem je jouw standpunt nog eens door, die je mening, gedachten of gevoelens onderbouwden.
Terwijl ik op het balkon zat gaar te stomen van een verhitte discussie, kwam ik tot de gedachte, dat keuzes als voorganger van de handeling, voor een enorm deel voortkomen uit emoties: pijn of plezier.
Misschien wel elke handeling die we doen volgt de regel om zoveel mogelijk pijn te vermijden en zoveel mogelijk plezier te vergroten. En hiertoe behoort ook emotionele pijn.
Niemand wil zich namelijk gekwetst voelen of in een hoek gedreven worden. Niemand wil willens en wetens een discussie met een geliefde voeren en hopen op een volumineuze verbale vechtstrijd. Maar toch gebeurt het. Heb jij je ooit wel eens afgevraagd hoe dat komt?
Ik geloof, dat onder de meerderheid van onderwerpen waar over gepraat en gediscussieerd wordt, er een emotionele lading zit. Niet altijd is deze emotionele lading of emotionele drive zichtbaar – je hoort zelden echt de persoonlijke reden waarom iemand iets niet, of juist wel wilt.
Terug naar het balkon. Terwijl de zonnestralen als onzichtbare kooltjes op mijn armen branden, lijkt het alsof mijn hoofd juist gekoeld wordt door diezelfde stralen; misschien wel vanwege de zojuist gevoerde discussie met mijn partner. Hoewel het onderwerp niet fundamenteel belangrijk was voor ons beiden, bleek de emotie die erachter zat, wél essentieel te zijn.
Als je ooit na een verhitte discussie bij de ander toenadering zocht (of de ander bij jou), dan weet je dat het lang niet altijd even makkelijk is om de reden achter iemands gedrag te vinden. “Ja, maar waarom?” lijkt hierin de meest gestelde vraag te zijn. Vrijwel elke praktische of logische reden hierin is niets meer dan een gevolg van de emotionele reden waarop de keuze of de opmerkingen zijn gebaseerd:
Het standpunt van de ander komt voort uit mogelijke angst voor (emotionele) pijn, of het verlies van plezier. Wanneer je je realiseert dat dit de absolute kern is van waarom iemand met hand en tand zijn of haar standpunt verdedigt en er zelfs bereid toe is, om daarvoor de goede vrede met jou in het moment op te offeren, pas dan ben je echt in staat om een discussie op lange termijn voorgoed tot het verleden te laten behoren.
Vaak genoeg echter, blijven we bij ons eigen standpunt, en wel om dezelfde redenen. Het gebrek aan nieuwsgierigheid naar de ander staat ons in de weg, om niet alleen het strijdtoneel zonder kleerscheuren te verlaten, maar ook om elkaar echt beter te leren kennen. In plaats hiervan staat het volledige arsenaal aan argumenten, verleden discussies, kwetsingen en verbale opmerkingen klaar om ingezet te worden en de ander zoveel mogelijk schade te berokkenen.
Niet dat dit de intentie is, oh nee. Maar omdat de beste verdediging een aanval is, zoeken we naar allerlei manieren om onszelf te verdedigen tegen de steken van de ander, door zoveel mogelijk pijnpunten te vinden bij de ander – degene met de minste verwondingen is daarmee de winnaar.
Jammer genoeg zijn we allemaal wel eens vergeten dat onze geliefde niet onze vijand is, maar deel uitmaakt van ons team. En in plaats van te kiezen voor de strijd, is er gelukkig ook een andere, veel effectievere manier om tot de kern van de kwestie te komen.
Deze manier vraagt wel om eerlijkheid, authenticiteit en de moed om jezelf kwetsbaar op de durven stellen. Maar misschien wel boven alles uit, vergt het nieuwsgierigheid. Eerst naar jezelf, en vervolgens naar de ander.
Door mezelf af te vragen waarom ik zo koppig vasthield aan mijn standpunt, en mezelf telkens weer terug te roepen tot de vraag ‘en waarom is dat belangrijk voor me?’ kwam ik na enige tijd tot het inzicht dat wanneer ik zou toegeven aan het standpunt van mijn vriendin, ik het gevoel zou hebben dat ik een belangrijke liefdevolle verbinding, en daarmee erkenning, zou verliezen.
Met dit inzicht besloot ik om vanuit oprechte nieuwsgierigheid de spreekwoordelijk witte vlag te zoeken en een resolutie te vinden voor ons meningsverschil.
Ik veranderde mijn focus van mijn eigen standpunt naar dat van haar, ik paste mijn lichaamstaal aan naar een open en nieuwsgierige houding en gebruikte een zachtere toon in mijn stem om haar te vertellen welk inzicht ik zojuist op het brandende balkon had verkregen. Na een korte monoloog, stelde ik haar dezelfde vraag die ik eerder mezelf had gesteld.
Wat of hoe zou je je voelen wanneer de situatie onveranderd bleef? Door de nadruk te leggen op het voelen, hoopte ik op een directere link naar haar emotionele redenen. Mijn vraag bleek goud waard te zijn: een reeks emotionele redenen, die zich later uitmondden in praktische redenen volgden. En ik moet zeggen, een hoop van de punten die ze aanhaalde waren niet alleen belangrijk voor haar, maar ook voor mij: bewegingsvrijheid, intimiteit, rust en ontspanning, fysieke gezondheid.
Wanneer je nieuwsgierigheid inzet om de ander beter te leren kennen, ook wanneer je met elkaar botst, creëer je een speelveld waar jullie je kwetsbaar kunnen opstellen en elkaars werkelijke gevoelens kunnen delen, zonder dat er een spanningsveld ontstaat.
Ik laat aan jou over of je uiteindelijk bij je eigen standpunt wilt blijven of dat je op basis van de nieuwe informatie van mening verandert. Maar wetende wat de werkelijke reden is waarom iemand iets doet of zegt, geeft in ieder geval de mogelijkheid om tot de kern te komen.
En dat kan alleen tot stand komen door nieuwsgierigheid. Wanneer je niet nieuwsgierig bent naar wat er bij de ander speelt, en hoe het komt dat iemand doet, zegt of reageert zoals hij of zij doet, zul je je altijd blijven afvragen of je iemand werkelijk leert kennen. Is het niet nu, dan is het zeker op een later tijdstip.
En bedenk: hoewel discussies vermijden optioneel is, is het wellicht interessanter om je af te vragen: kies” je voor “gelijk hebben” of “gelukkig zijn” Vasthouden aan je eigen gelijk heeft namelijk ook een prijskaartje, en die prijs is je relatie.
Integere authentieke nieuwsgierigheid, dat is de sleutel tot iemands hart. En we weten allemaal dat in het hart de meest krachtige emoties huizen.
Op jouw succes,
Robert
[…] beter leren kennen wil zeggen dat je nieuwsgierig wordt naar de ander. En dat betekent vaak dat je een aantal goede vragen hebt die anders zijn dan de geijkte ‘Wie ben […]
[…] van de ander. Dat inzicht begint met de bereidwilligheid om open te zijn, te luisteren en bovenal nieuwsgierig te zijn naar de ander, zonder steeds klaar te staan met verwijtende […]
[…] een vaardigheid is, maar die vaardigheid krijg je pas werkelijk goed onder de knie wanneer je oprechte interesse toont in de […]
Prachtig Robert, en zo raak.
Fijn om dit artikel te lezen, werkt heel reflecterend en uitnodigend om naar nieuwsgierigheid te zoeken in mijn relatie!
Liefs~
Wat een prachtige aanvulling Angelique. Dank je wel voor deze waardevolle informatie.
De drie basisprincipes die je hierboven noemt zijn erg belangrijk en hebben allen een diepere laag dan je in eerste instantie zou denken.
Wat betekent het precies om toegankelijk te zijn voor je partner? Kun je je dusdanig opstellen dat de de ander zonder veroordeling kunt verwelkomen in het moment? En wat heb je daar voor nodig?
Ben je daarnaast ontvankelijk voor wat je geliefde brengt, ook al is dat van kritische aard? Lang niet altijd is dit gemakkelijk, en toch levert het zo veel meer op om ontvankelijk te zijn dan om je af te sluiten voor de ander.
En dan natuurlijk betrokkenheid: wat er zich afspeelt in jouw leven is belangrijk, en daarnaast echt nieuwsgierig zijn en oprecht willen weten wat er van binnen en buiten gebeurt in het leven van je partner is fundamenteel voor een gezonde en groeiende relatie.
Als je niet betrokken bent in het leven van je geliefde, wat is dan de werkelijke reden dat je bij elkaar bent? Is dat om een behoefte te vervullen, jouw behoefte? Als dat zo is, weet dan dat je een relatie nooit een éénrichtingsverkeer kan laten zijn. Liefde stroomt, en is een wisselwerking waarbij niemand de score bijhoudt. Het gaat om wat je te geven hebt.
En frappant genoeg is dat wat je geeft een indicatie van dat wat je zult ontvangen. Geef je liefde, ondersteuning, aandacht, compassie en nieuwsgierigheid, dan is dat wat je ontvangen zult.
Geef je echter boosheid, afkeur, veroordeling en afwijzing, dan kun je ook overeenkomstige gevoelens en gedachten van de ander verwachten – en wanneer dat gebeurt, dan is er echt serieus werk aan de winkel.
Hai Robert,
Ik ben het volkomen met jou eens!
Er zijn 3 basisbehoeften die zorgen voor een goede communicatie en emotionele verbinding tussen Geliefden, en dat zijn; Toegankelijkheid, Ontvankelijkheid & Betrokkenheid. Als een of beide partners deze basisbehoeften niet kan of wil geven, zul je verzeild raken in eeuwige discussies en/of strijd, en zo raak je steeds meer van elkaar en van jezelf verwijdert.
Groetjes,
Angelique