door Marguerite van der Wolk
In de ruim twintig jaar dat ik nu les geef in zijdeschilderen valt mij telkens op hoe vaak de vertwijfeling toeslaat als ik de maker of maakster van het kunstwerk complimenteer over zijn of haar werk.
Het is kennelijk een gewoonte om eerst kritiek te uiten, af te kraken, te verbeteren of zo je wilt, te veranderen.
Kritiek remt niet alleen de creativiteit, het haalt ook het gemaakte naar een lager niveau. En dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Zoals ik al in een eerder artikel schreef, is een schildering op zijde een kunstwerk dat nooit een tweede keer op precies dezelfde manier gemaakt kan worden. Rembrand, Matisse of Appel, om er maar een paar te noemen, maakten ook nooit een gelijke kopie van hun eerste werk. Het werd altijd anders. En dat kan ook niet anders, omdat geen mens zich elke dag hetzelfde voelt. Er is altijd een verschil met gisteren, al was het maar om de opgedane ervaring van de dag ervoor. De druk van je hand, de kleuren samenstelling, het inzicht van de vlakverdeling, of zelfs de intensiteit van je gevoel; het speelt allemaal mee.
Hoe zou ik daar nu kritiek op kunnen hebben.? Ik wil er met belangstelling naar kijken, met nieuwsgierigheid en vanuit dat punt mijn vragen stellen.
Techniek is een andere zaak.
Techniek kan iedereen leren.
Een ieder op zijn eigen manier.
En ja, de ene techniek ligt je beter dan de andere.
Waar ik les in geef, is de techniek. En met belangstelling kijk ik hoe de cursist het geleerde toepast met de creativiteit die in haar of hem aanwezig is. De vlakverdeling, de lijnen die ontstaan, en vooral de gekozen kleuren zeggen zoveel over degene die aan het werk is.
Wees ook spaarzaam met je zelfkritiek.
Het remt af.
Kijk er liever op een open manier naar en wanneer je constateert dat het niet is geworden wat je in je hoofd had, bedank je creativiteit voor wat er wél is ontstaan, en begin met een nieuw lapje zijde om dichter bij je doel te komen.
Kijk voor meer informatie over zijdeschilderen en creativiteit op mijn website: www.zijde-schilderen.com
Marguerite
Mooie metafoor voor het leven, bedanken voor wat er wel is ontstaan, in plaats van ‘blindstaren’ op wat niet.
Spaarzaam zijn met zelfkritiek, dat is een echte uitdaging wanneer je veel verwachtingen hebt….en ze soms niet kunt realiseren….maar bedankt voor de reminder dit toch toe te passen!