Toen ik deze ochtend een zebrapad overstak en mijn duim naar een auto opstak als bedankje voor het stoppen, een ritueel dat ik zonder er bij stil te staan eigenlijk altijd doe, besefte ik dat er met de komst van het internet een duidelijke scheidslijn ontstaan is tussen de digitale en de analoge wereld.
Laat ik eerlijk zijn: ik ben een fanatiek Facebooker. Uit onderzoek blijkt dat ruim 20 procent van alle mensen op Facebook minstens één keer per dag inlogt op de sociale mediasite en kijkt wat anderen doen of deelt wat er in zijn of haar eigen leven gebeurt, Wel, ik hoor zeker bij dat percentage, en misschien mag ik mezelf wel rekenen tot de topgebruikers van Facebook; ik besteed de laatste maanden meer uren per dag aan Facebook dan ’s nachts aan mijn nachtrust. Niet omdat ik elke stap die ik zet op Facebook wil plaatsen, God no! Nee, de Facebook Fan Pagina’s zijn voor mij een unieke mogelijkheid om enerzijds mijn interesse voor het toch wat nerderige IT-gebied te vergroten en anderzijds anderen te helpen met het promoten van hun boodschap. En dat
Met al die activiteiten op het internet, en met name de sociale media zie ik ook veel berichten voorbij komen. en ook ik betrap mezelf erop dat, als ik er geen tijd voor of zin in heb, ik met één muisklik toch kan aangeven dat ik het bericht, de foto of video leuk vind. Precies: de -button.
De waarde van een
We vinden een hoop leuk op het internet, Misschien wel zo veel, dat we de waarde van de waardering hebben gedevalueerd. Zoals veel centrale wereldbanken meer geld bijdrukken en daarmee de waarde van hun munteenheid verlagen, zo lijkt het ook alsof de lat van oprechte interesse met de komst van Social Media verlaagd is. is social media dan helemaal niet zo social. Zo ver wil ik niet gaan.
Uit marketingonderzoek blijkt dat een op een Facebook Fan Page ongeveer een kwartje waard is. 25 eurocent! Dat heeft te maken met de conversieratio van sales die bedrijven doen naar aanleiding van het aantal mensen dat hun pagina leuk vindt. Wel, hoewel ik op het overgrote deel van mijn pagina;s nog geen enkele sale maak, mag ik hopen dat de waardering van een op mijn pagina hoger wordt ingeschat dan €⁄0,25. Voor mij in ieder geavl wel!
Ik denk dat de wereld een flink stuk kleiner is geworden door het Internet, EN dat we in de afgelopen jaren steeds meer zijn gaan doen, zowel in het dagelijks zakenleven als ook ons privéleven. Deze ochtend betrapte ik mezelf er dan ook op dat ik met mijn nieuwe iPhone zat te spelen terwijl ik een paar minuten moest wachten op de trein. Vrije tijd wordt een kostbaar goed, maar dat zal ik voor een andere keer houden 🙂
De wereld verkleint en de mensen erop vergroten (in figuurlijke zin dan). Geen wonder dat die blauwe bol sneller is gaan draaien; wij zijn gewoon sneller gaan hollen om meer gedaan te krijgen in dezelfde tijd. Meer multitasken door meer singles. Ironisch eigenlijk.
Iconologie
Dat hoge tempo en die zelfgecreëerde bergen zijn de voedingsbodem voor de diverse sociale mediawebsites om hun pakkende icoontjes aan je te presenteren wanneer je geen tijd of zin hebt om een daadwerkelijke reactie achter te laten: , , .
Het is niet nieuw dat icoontjes worden ingezet om een boodschap over te brengen. Momenteel lees ik de biografie van Steve Jobs, mede-oprichter van Appl Inc. en later ook Pixar. Al in de jaren ’80 werden icoontjes de standaard voor applicaties, in plaats van tekst. En met de komst van de App Store en de Android Market is die iconologie alleen maar uitgebreid. Sociale sites slaan daar hun voordeel uit.
Het zijn deze visuele eenhapscrackers die onze sociale wereld verbonden houden terwijl we ons bezighouden met de uitdagingen in ons eigen leven.
Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet tegen de versimplificatie van reageren. Waar ik me wel over verbaas is dat deze digitale toevoeging er niet voor gezorgd heeft dat we in het dagelijkse fysieke leven ons ook socialer zijn gaan opstellen.
Wanneer is de laatste keer dat jij tegen een onbekende zei en je duim opstak na het zien van een actie of handeling die de ander deed? Wanneer zei je welgemeend (respect) tegen iemand die ergens tijd en moeite instak om de kwaliteit van het leven te vergroten?
De drempel om vanaf een veilige plek achter je computer, tablet of telefoon je digitale duim op te steken is inmiddels de normaalste zaak van de wereld geworden. Maar om dat in het ‘eggie’ te doen is voor velen nagenoeg absurd. Kijk maar eens naar onderstaand filmpje.
Het is zo’n kleine moeite om in de fysiek wereld ook even dat kleine beetje extra te doem om je waardering voor andermans inspanningen of gestes te waarderen, al was het maar een naar een stoppende auto bij het oversteken van een zebrapad.
Ik heb tijdens mijn pelgrimstocht door Spanje geleerd dat grote doelen niet in één stap te bereiken zijn. 800+ kilometer kost ongeveer anderhalf miljoen stappen. Misschien dat we de 800+ miljoen gebruikers op Facebook ongeveer 150 dagen de wereld kunnen laten zien dat wat we op het web doen ook in de werkelijkheid waarmaken. Een testje.
Geniet van het leven. En als je deze post waardeert, klik dan bovenaan even op de button.
Op ons succes,
Robert.
Mijn (ergens ‘gestolen’) motto: een compliment is een cadeautje dat je altijd bij je hebt!
Leuke post! 🙂