Het je ooit een droom gehad, dat zo levendig was, dat je het kon voelen en proeven? Een droom die jouw leven, en dat van anderen zo zou beïnvloeden, dat het voorgoed alle levens zou veranderen? En zelfs toen de droom in duizend stukjes leek te vallen, omdat er weerstand, angst, of gewoonweg een koerswijziging ontstond – hoe sterk bleef die droom in jou leven?
We hebben allemaal wel eens te maken gehad met wensen, dromen en doelen; idealen die we onszelf voorhielden, en waarvan we gaandeweg beseften dat we misschien een tikje te enthousiast waren; te naïef, te idealistisch, te optimistisch. Het terugkomen-van-een-koude-kermis-gevoel, zonder dat je daadwerkelijk naar de spreekwoordelijke kermis geweest bent.
Zo’n ervaring vermijden we het liefste allemaal. Sommigen doen dat door de droom kleiner te maken, onder de noemer ‘realistischer’; anderen doen het door de gehele droom van tafel te vegen – zonder droom immers, kun je ook niet falen, en hoef je ook niet in dat anticlimactische gevoel te blijven zitten. Maar slechts weinigen kiezen een andere optie, één die voor altijd de status quo zal veranderen.
Michelangelo, de wereldberoemde schilder die de Sixtijnse Kapel schilderde, zei ooit: “Het is niet dat we onze doelen te hoog stellen en missen; het is dat we ze te laag stellen, en ze raken.” Hiermee doelde hij op het langzame-dood-syndroom; een fenomeen waarbij je je grote doel laat vervliegen, en in de ruil ervoor een te kleine versie ervan accepteert, die nooit de leegte in je ziel kan vervullen, voor dat wat je ooit dacht en wist dat mogelijk was. Daarmee laten we die grote droom een langzame dood sterven; elke keer, dat we zo’n klein doel stellen en behalen, herinneren we ons eraan, dat het grote doel steeds verder is komen te liggen.
Ook het alternatief om de grote droom helemaal te laten gaan, voordat de gedachte zich heeft kunnen manifesteren in concrete actie, is er één die ervoor zorgt dat we onszelf tekortdoen. “Niet geschoten is altijd mis”, zegt het Nederlandse gezegde, voordat we in het diepe springen om het te gaan doen; en toch lijkt dit gezegde zijn bestaansrecht te onderstrepen.
Een mentor leerde me dat één keuze feitelijk geen keuze is; het is die ene keuze of niet. Twee keuzes daarentegen vormen dikwijls een dilemma. Het is of de ene, of de andere optie. Een keuze is pas werkelijk een keuze, als je drie opties hebt. En ik denk dat hij daarin gelijk heeft.
Dus als je niet je grote doel wilt vervangen voor een te klein doel, en je wilt ook niet nalaten je droom achterna te jagen; wat is dan de derde optie? Waarschijnlijk raad je het al: het is gaan voor die grote droom; het geloof en vertrouwen hebben dat je het wel kunt realiseren. De moed en de durf ontwikkelen om de acties te nemen en het doorzettingsvermogen te creëren om jouw droom, jouw doel, dat waar jij je zinnen op gericht hebt, te manifesteren.
Ik ben ervan overtuigd dat wat het ook is dat je in gedachte hebt, mogelijk is. In mijn TED-talk quote ik Muhammad Ali: “Impossible is just a big word thrown around by small men, who find it easier to live in the world they’ve been given than to explore the power they have to change it. Impossible is not a fact. It’s an opinion. Impossible is not a declaration. It’s a dare. Impossible is potential. Impossible is temporary. Impossible is nothing.”
En deze quote heeft me al die jaren ondersteund in mijn doorzettingsvermogen om mijn leven dusdanig in te richten op een manier dat werkte voor me. Terugkijkend op de afgelopen jaren kan ik dan ook alleen maar concluderen dat mijn keuze om mijn dromen levendig te houden en te blijven geloven in de kracht van mijn eigen kunnen, het me dan ook verder gebracht, dan ik ooit had durven dromen.
Ik schrijf je dit niet omdat ik om een compliment vraag. Ik schrijf dit ook niet, omdat ik denk dat je dit niet eerder gehoord hebt. Ik schrijf je dit, omdat het een reminder is voor dat wat we vergeten zijn te onthouden: de ware kracht, de werkelijke power, de oneindige mogelijkheden liggen in je. En het is aan jou en mij om deze mogelijkheden te ontwaken.
Daar is moed voor nodig. En durf. En focus, geduld, doorzettingsvermogen en overtuiging. En dit alles is al aanwezig. Je hoeft het niet opnieuw te creëren; enkel te herinneren, waarom je jouw droom wilde realiseren, welke persoon je wilde worden in het proces, en vervolgens de eerste stap te nemen.
De tijd verstrijkt toch wel. Of je nu opgeeft aan je droom, of doorzet. In dat opzicht denk ik dat je er beter aan doet om wel de stappen te zetten, wel een poging te wagen, en wel de ervaringen op te doen – ook al slaag je de eerste, tweede of zelfs pas de dertiende keer.
Een dame vertelde me na een van mijn lezingen, dat haar moeder maar liefst dertien keer haar rijexamen heeft gedaan, voordat ze het befaamde papiertje kreeg. Over doorzettingsvermogen gesproken…
Spijt komt nooit vooraf. Wanneer je besluit iets niet te doen dat je wel graag wilt, dan ervaar je het gevoel van spijt pas achteraf. Je kijkt terug op een kans die je hebt laten schieten, een tijd waarin de mogelijkheid er was, maar de daadkracht en overtuiging ontbrak. Die tijd ligt nu achter je.
Wat er voor je ligt, is een nieuwe mogelijkheid. Een kans om je droom te gaan realiseren. Of het nu gaat om een nieuwe droom of een oude. En het is aan jou om deze droom te brengen naar jouw realiteit.
Impossible is just a big word.
Awaken possibilities.
Op jouw succes,
Robert
