“Alles is een metafoor voor alles”, zo vertelde een leermeester me ooit. Zo sprak ik laatst met een vriendin over één van de metaforen van het leven, of liever gezegd: één van de manieren in de kijk op het leven.
Haar gedrevenheid om te willen weten wat er ‘hierna’ is, zo vertelde ze, heeft ertoe geleid dat dit haar grootste focus is in het leven. Niet noodzakelijk stilstaan bij waar wat er op dit moment te zien is, maar primair op wat er nog meer te verwachten is.
Ze zei het in de mooie metaforische woorden: ‘Ik wil zo graag het paradijslandschap zien, maar ik sta voor een muur. Ik weet niet wat er achter die muur is, maar ik ben zo verdomde benieuwd!’ Haar woorden klonken alsof ze uit de grond van haar hart kwamen, en door die filters luisterend kwam ik op de volgende uitspraak.
Als er een muurtje voor het uitzicht naar het paradijslandschap staat, dan zou je kunnen zien dat de jaren in je leven voor de traptreden naar het uitzicht van dat paradijslandschap staan. Elke keer klim je weer een trede hoger.
Hoewel dit aannemelijk klonk, antwoordde ze na een stiltemoment: ‘Ja, in theorie klinkt dat geloofwaardig of overtuigend, maar ik wil zo graag nu al weten hoe dat uitzicht is. Ik wil niet weten dat er vanaf de eerste trede een stukje groeiend mos te zien is!’
Ook een ad rem antwoord ‘Maar het biedt wel de optie om alles over dat ‘mos’ te weten te komen; het geeft je weer extra informatie, en dat kan interessant zijn voor de klim naar de top’ gaf geen directe sparkle tot een andere zienswijze. ‘Ja, en zo zijn er nog 100 van dat soort treden’ was haar antwoord hierop.
Een brainwave sloeg in. Alsof het een glimp door het sleutelgat van de filosofische deur naar de boom van het leven was.
Op de eerste trede zie je misschien niets meer dan mos.En op de volgende trede zie je wellicht enkel een boom. En ook daar kan je van onderzoeken wat voor boom het is, hoe hij groeit en wat voor vruchten hij draagt. En op de volgende trede vind je weer iets anders waar je met nieuwsgierigheid naar kunt kijken. En zo leer je al klimmende alles over wat er uiteindelijk te zien is als je bovenaan de ladder staat en naar het paradijslandschap kijkt. Met andere woorden:
Je weet wat je ziet; je ziet waaruit het paradijs bestaat.
Mijn metafoor sloeg in als een bom, en hoewel het mijn eigen woorden waren, verbaasde ik bovenal mezelf met wat ik zojuist gezegd had.
Het besef drong tot me door dat ik mijn mogelijke antwoord had gevonden op de vraag: wat is er hierna?
Het leven leert je. De omstandigheden, gebeurtenissen, ervaringen, zienswijzen, overtuigingen – allen zijn ze onderdelen van het leven die je laten zien dat ze een waarde vertegenwoordigen van waaruit je kunt putten om je eigen paradijs vorm, inhoud en kleur te geven.
Hoe zou jij antwoord geven op deze belangrijke filosofische levensvraag? Laat hieronder jouw kijk op het leven, en dat wat erna komt, achter en deel dit bericht door op de Like-button te klikken als je dit een interessante post vindt.
Op ons paradijselijk succes.
Robert
