Tja, het feit dat ik deze week elke dag ofwel in het ziekenhuis dan wel in het dialysecentrum te vinden ben ligt niet aan een verslechtering van de situatie. Het moet leiden naar meer goede dingen en een beter eindresultaat (voor zover dat er uiteraard ooit is dan).
Maandag is de eerste dag van de week. Op die dag laat ik mij ‘ophangen’ aan de machine die via het uitstekende slangetje in mijn borstkas het bloed uit mijn lijf haalt. Die machine onttrekt de afvalstoffen (o.a. fosfaat en ureum) van het bloed en geeft het vervolgens weer terug aan mij. Een soort interne carwash.
Dit duurt vier uur, en samen met de heen- en terugreis en het aan- en afsluiten ben ik rond half drie klaar.
Nu was ik dinsdag in het ziekenhuis omdat de leiding in mijn sleutelbeen een noodoplossing is en we willen kijken naar de shunt die afgelopen november is gezet. Momenteel doet hij het niet en we willen precies achterhalen waarom, zodat een rappe ingebruikname mogelijk is.. Zolang je iets kunstmatigs uit je lijf hebt steken, weet je dat het eigenlijk slechts fungeert als een overbruggingsperiode.
Eenmaal bij thuiskomst diezelfde dag ontvang ik een telefoontje waarin me wordt voorgelegd om donderdag a.s. (vandaag) de anchiografie te laten doen. Met röntgenvloeistof kan er dan bekeken worden hoe de ader eruit ziet, of hij vertakkingen heeft of dat er een obstructie zit. Dit hele gebeuren vindt plaats onder locale verdoving en duurt ongeveer 1 tot 2 uur.
Woensdag is eigenlijk een herhaling van maandag, met uitzondering dat er andere mensen in het dialysecentrum werken, ik me iets meer begin te wennen aan tijd in de stoel (lijkt een beetje op een tandartsstoel vind ik). Ik werk wat en luister soms een audiotape of –boek. Om toch het maximale uit de situatie te halen nestel ik me met mijn laptop zo gemakkelijk als mogelijk en schrijf een blog of iets voor mijn websites, bedenk nieuwe concepten, doe wat administratie of surf wat over het web. Tot nu toe is woensdag echt een breekpunt voor me. Soms duurt de dag erg lang, soms vliegen er uren voorbij alsof het minuten zijn.
Vrijdag is de laatste dag. Dan weet ik dat ik twee en een halve dag ‘vrij’ heb. Met dat in het vooruitzicht geniet ik inmiddels meer van het moment, waardoor ik me beter kan concentreren en me meer kan verdiepen in de acties die ik onderneem. Wanneer ik iets hebt om naar uit te kijken (een soort positieve deadline), dan krijg ik meer motivatie en energie om mijn to-do lijstje sneller af te werken.
Al met al, is het een heen en weer gereis tussen Haarlem en Beverwijk. Niet echt een lang stuk, maar toch zo verplicht. En dat zal in de komende weken ook niet afnemen.
Met een mogelijke dubbele transplantatie in het verschiet wordt ik flink door de molen gehaald om te zien of ik een ‘goede kandidaat’ ben. Ogen, kaak, buik, hart, bloedvaten, van buikecho tot kaakinspectie. Alles om te zien of mijn lijf een dubbele transplantatie aankan (denk ik).
Maar ik weet dat door dit alles, door deze ervaringen van en in aaneengeschakelde momenten, dat het beter wordt. Het wordt altijd beter (misschien ook als het slechter wordt). In een gesprek met mezelf zeg ik dan het volgende:
“Ok, just for this one time, think of all the unlucky setbacks, unhappy challenges and unfortunate outcomes of your life. Just for 1 second, though! That’s enough
Now, realize that all these events only could happen, so that you were able to go to a much better, richer, more loving and successful way of living.
Change needs to happen in order to evolve; to grow to a bigger and more fulfilled person. Besides, setbacks are also good to enjoy the victories more 🙂
– We all win on Wednesday! (as goes for Thursday, Friday, Saturday, Sunday, Monday and Tuesday”
Stel je voor: een leven zonder diabetes, een leven waarin gezondheid weer piekt van kracht en energie. Een leven waarin de mogelijkheden voor het oprapen liggen. Zoveel, dat je haast niet weet welke je wilt kiezen.
Stel je voor een leven waarin de tegenslagen nodig zijn, in grote getale, enkel om ervoor te zorgen dat als je het magische getal van ‘tegenslag’ hebt bereikt, je overtipt naar volledig succes; gezondheid, rijkdom en verlichting.
Dat is de gedachte waar ik me op focus. En ondertussen geef ik elke dag alles wat ik heb, om het maximale eruit te halen. Yes, nierfalen. Yes diabetes. Yes slechtziend. Yes medisch (en misschien ook wel mentaal J ) total loss,, maar ik geloof in de kracht van mijn dromen. Onmogelijke dromen.
Met zoveel dingen die ik nog wil doen in dit leven – zoveel leuke ervaringen en memorabele momenten in het verschiet – kan ik niet anders dan een positieve mindset hebben en mijn mind toe te laten de andere werkelijkheid zich te laten voltrekken. Zo ben ik er toch bij. Zo leef ik mijn droom.
En misschien zelfs wel in tweevoud…
Op ons succes!
Robert
