Ik vlieg naar een land dat ik niet goed ken, naar een stad waar ik zelden in mijn eentje verder ga dan de dichtstbijzijnde groenteboer om de hoek, en waar ik de taal niet vaardig ben. Heb ik toch een afspraak aan de andere kant van de stad, dan neem ik de taxi. Een veilige haven… tot nu toe.
Terwijl mijn vriendin met een gebroken kuitbeen en een hersenschudding op de bank zit en met moeite de krukken, die haar ondersteuning moeten bieden, kan beheersen, run ik zo goed als ik kan het huishouden.
Dat betekent niet alleen het huis op orde houden, maar ook de dagelijkse boodschappen doen, inclusief de onvoorziene, ongewone en onbekende producten vinden, die meestal in kleine, achtergelegen of makkelijk te missen plekken, in de verste hoeken van de stad gelegen zijn.
Misschien heb je zelf wel eens een vakantie gehad in een land waar je de taal niet machtig was, en waar je ineens op zoek moest gaan naar een nagelschaartje, rekverband of een kruik. Normaliter zou dat op zichzelf al een uitdaging zijn, ware het niet dat je ogen een goede scanner zijn voor hetgeen je zoekt; veni, vidi, vici!
Bij mij ligt dat helaas iets anders: met een gezichtsvermogen van slechts 2 tot maximaal 3 procent, is het vinden van de juiste winkel al een wonder, laat staan dat ik, zonder overal met mijn handen aan te zitten, visueel kan herkennen dat ik het juiste product heb gevonden, of niet.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik niet in de veilige omgeving blijf zitten; het zou immers niet het gewenste resultaat opleveren, ik zou geen ondersteuning kunnen bieden aan anderen, en mijn wereld zou letterlijk steeds kleiner worden.
Hoe eng ik het ook vindt om in een vreemde taal iets te vragen, waar ik het woord niet van weet, om een weg te bewandelen met obstakels die ik niet kan zien en waar ik vrijwel elk aanknopingspunt in mijn geheugen graveer om te onthouden waar ik wezen moet – ik dwing mezelf om telkens weer een stap verder te gaan, mijn comfortzone te verleggen en nieuwe extra overwinningen te behalen (hoe klein ze ook zijn).
Een brood met sesamzaad bij de bakker bestellen in een vreemde taal, de ingang van de stomerij vinden, waar ik mijn pak wegbreng en later weer ophaal; het is zowel de noodzaak, als de gedachte van angst voor het onbekende, dat me voortstuwt, om dit alles, en meer te doen. Immers, een mens moet toch leven. En overigens, volgens de hoofdpersoon van Fifty Shades of Grey zit angst voornamelijk in je hoofd… en ik geef hem daarin zeker gelijk.
Gelukkig zit flexibiliteit ook in je hoofd, en daarmee zijn we allemaal in staat om bijna elke situatie het hoofd te bieden en te zegevieren, hoe futiel zo’n kleine onderneming ook moge lijken.
In situaties waarin we praktisch flexibel moeten zijn, maar ook op momenten waarin emotionele flexibiliteit soelaas kan bieden – ligt de keuze uiteindelijk bij jezelf. In wat voor innerlijke wereld je wilt leven, en uiteindelijk daarmee ook, in wat voor uiterlijke.
Onze mind is flexibel, hoe structureel en gedragsmatig we elke dag ook bezig zijn. Goed, onbewust gedrag runt ons leven voor zo’n 96%. Maar dat wil niet zeggen dat, wanneer we in een nieuwe situatie op de automatische piloot moeten draaien, we als geconditioneerde Pavlov-hondjes de aangeleerde trucjes of hulpeloosheid ten uitvoer moeten brengen.
Nee, mentale flexibiliteit stelt je in staat om in onbekende en nieuwe situaties je comfortzone te verleggen, ook al doe je dat met knikkende knieën. Hoewel we vaak terugvallen op dat wat we kennen, de veilige haven (ook al is dat op korte of lange termijn schadelijk voor ons), wil het niet betekenen dat je de rest van je leven als een muis in hetzelfde kooitje moet blijven zitten.
Denk eens aan al die keren dat je voor een uitdaging stond. Een nieuwe situatie waarin je niet wist wat je moest doen of hoe je het moest aanpakken, maar dat je toch de eerste stappen zette.
Misschien denk je bij jezelf “Dat was toen. Daar ben ik nu te oud voor”, of “Toen was het anders”. Wees gerust: dit is je ego, die bang is om te “falen”, om af te gaan voor jezelf en mogelijk anderen.
Groei, in elk opzicht, vindt enkel plaats wanneer je de status quo, het bekende, los durft te laten en het risico aan durft te gaan om een beter resultaat te krijgen. Om die reden hebben we leren lopen en fietsen, ontdekten we dat we konden zingen, dat we een gesprek met die leuke jongen, of dat leuke meisje, aan wilden knopen. Zo zijn er nog zeker honderd andere voorbeelden te noemen.
Wees flexibel van geest, en ontdek hoe je jezelf in nieuwe situaties kunt krijgen waar je minder bekend bent en toch durft te gaan voor dat wat je wilt.
Als er ook maar 1% in je zegt dat je meer wilt dan wat je nu hebt of doet of wie je nu bent, dan is flexibiliteit van je mind een absolute must, om je aanpassingsvermogen te vergroten.
Wil je exact weten hoe je jouw mentale flexibiliteitsspier kunt vergroten, kom dan naar mijn gratis seminar De Doorbraak. Klik hier voor meer informatie.
The Sky is NOT the Limit.
Deel hieronder jouw laatste succes waarin je in een nieuwe en onbekende situatie jezelf over je angst durfde te zetten – en zegevierde. Ik kijk uit naar je reactie!
Op jouw succes,
Robert
