“Ik heb een winkel, dus Maarten kookt altijd.” – In een artikel dat op de voorpagina van De Pers, één van de gratis dagbladen voor het openbaar vervoer staat deze kop vetgedrukt. Niet zozeer door het artikel zelf, maar met name door de kop is mijn nieuwsgierigheid gewekt.
Het artikel gaat over hoe voetbalvrouwen hongerig achterblijven, daar de mannen ‘ s lands eer moeten verdedigen in Zuid-Afrika. Maar hoewel ik verder geen enkel verstand heb van voetbal, is hetgeen dat me intrigeert niet het verhaal zelf, maar de reden waarom deze dame, de vrouw van keeper Maarten Stekelenburg, de koppeling maakt tussen het hebben van een eigen winkel en het laten bereiden van het eten door haar man.
Natuurlijk ontstaat er een logische gedachte in menig hoofd, waardoor te verklaren valt dat mevrouw Stekelenburg een druk leven leidt en daarom niet in staat is om tijdig het eten te koken, en dat daardoor manlief vrijwel elke dag voor het gasfornuis staat teneinde een smakelijk maal op te kunnen dienen. Maar dat is en blijft bij een interpretatie!
We interpreteren ons suf als het gaat om uitspraken die we horen: “Jantje heeft een onvoldoende gehaald op school; Jantje heeft een leerprobleem.” Of “Ik heb even geen geld; ik kan nooit iets leuks doen.”
Complexe Equivalentie
De verbinding van twee op zichzelf losstaande zinnen noemen we binnen de NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) complexe equivalentie. Het gaat daarbij om het trekken van een conclusie op basis van onvolledigheid.
Nu is communicatie vrijwel altijd onvolledig, want op het moment dat je een gevoel of ervaring onder woorden gaat brengen ontstaat er al ruis; woorden kunnen namelijk nooit exact dát beschrijven wat je voelt of ervaart. Om die reden koppelen we dan ook bijna altijd een eigen interpretatie aan wat we van de ander horen; omdat het verhaal nooit volledig is van wat het kan zijn volgens de ander en we om die onvolledigheid het moeten doen met de informatie die beschikbaar is.
Het gevaar schuilt erin, dat juist door deze aannames we feiten of informatie aan elkaar koppelen die niet klopt, waarbij de gevolgen tot grote proporties kunnen uitvallen. Zo ben ik een keer bijna van middelbare school gestuurd, omdat er na een lesuur door de leraar geconstateerd was dat er op een tafeltje een aantal opmerkingen geschreven waren die geadresseerd waren aan het adres van een andere docent. Omdat ik volgens die docent aan het betreffende tafeltje zat tijdens zijn les, werd verondersteld dat ik ook de misdaad had gepleegd. Na dagenlang volhouden, uitleggen en heel veel vragen stellen hoe ze n precies zo zeker ervan waren dat ik de dader was, bleek uiteindelijk dat ik niet de vermoedelijke dader was. Uiteraard wist ik dit al lang, maar kostte het me wel bijna mijn resterende schoolcarrière.
Mijn conclusie is simpel: pas op met interpretaties, blijf vragen stellen, zeker als het om een misvatting gaat met ene dierbare en wees je ervan bewust als jezelf of een ander twee dingen aan elkaar koppelt die in eerste instantie niet aan elkaar gekoppeld zijn. Je kunt overigens altijd wel een vraag bedenken en eindeloos doorgaan, maar soms is het zeker de moeite waard om meer informatie in te winnen alvorens je met een conclusie komt.
Op ons succes!
Robert
