Love Openly: Hoe Ver Ga Jij?

    Een partner, je vader, je moeder, broers, en zussen. Maar ook je vrienden en kennissen. De buurvrouw, postbode, en de parkeerwachter. Of wat dacht je van die collega, met wie je niet zo’n goed contact hebt? Het is lang niet altijd even makkelijk om alle mensen lief te hebben … toch? In een oud artikel van me schrijf ik over de drie vragen, die ik mezelf gedurende een periode dagelijks stelde. Het zijn de vragen die me terugzetten in de bestuurdersstoel van het leven, en niet alleen de passagiersstoel. Vragen, die me hielpen om de kwaliteit van mijn leven positief te beïnvloedden, en niet enkel de kwantiteit. Deze drie vragen zijn: Do I live fully? Do I love openly? Do I matter? En elk van deze drie vragen zette me onlangs weer opnieuw aan het denken. Live Fully Volledig leven, wat houdt dat precies in? Leef je met een fysieke uitdaging, dan is leven in volledigheid toch niet mogelijk? Je weet immers dat er grenzen zitten aan dat wat je kunt met je leven. Wat nu, als je te maken hebt met omstandigheden, zoals een fysieke uitdaging, waar je niet de invloed op kunt hebben, zoals je zou willen, en toch een vol leven kunt leiden?  Ik heb het niet over de Nick Vujicic’s of de Sean Stephenson’s van deze wereld, die laten zien dat de grens rekbaar is, maar over een leven dat je wilt leiden, en ook leidt; no matter what. Love Openly De kans is groot dat je meer liefde voelt voor de ene persoon, dan voor de ander. Mensen die dichterbij je staan, krijgen doorgaans meer liefde, omdat ze van grotere betekenis zijn; als ik je zou vragen of je liefde voelt voor Andy Weir, onze minister-president, of de voorzitter van de Europese Centrale Bank, dan is de kans groot dat je onverschillig of onbekend met deze mensen bent, laat staan dat je, als je ze al kent, er liefde voor voelt. De wetenschap alsook verschillende religieuze stromingen vertellen ons dat de wereld waarin we leven, een hologram of afspiegeling van onszelf is. Wat ze daarmee bedoelen is, dat hoe we vanbinnen leven, zich weerspiegelt in hoe ons leven buiten ons ontvouwt; je overtuigingen, gedachten en handelingen, alsook je eigenwaarde, zelfbewustzijn en zelfdiscipline spelen een enorme rol in hoe je in je leven staat, wat voor soort relatie je hebt met jezelf en anderen, en hoe je jezelf ontwikkelt. Openlijk liefhebben is dan ook veel meer dan een mooie uitspraak. Het lijkt een filosofie, een levenswijsheid, die ervaren moet worden, voordat we werkelijk de ware betekenis ervan kunnen begrijpen. Kan ik van mezelf houden, ongeacht wie ik ben en wat ik doe? Kan ik dit ook bij een ander doen? Kan ik zelfs iemand liefhebben die ik niet mag of ken? Meningen zijn snel gevormd over iets of iemand, zelfs als de informatie niet direct van jezelf is, maar van een externe bron. Daarmee is de wereld waarin we leven niet objectief meer, maar leeft het op vooronderstellingen; veronderstellingen of aannames vooraf, die niet meer ter discussie staan: “Zo is hij nu eenmaal”, en daarmee is de volharding en vastberadenheid om vast te houden aan die zienswijze, onwrikbaar. Ik moet eerlijk toegeven, ik ben nog niet een persoon die openlijk de wereld om zich heen liefheeft. Natuurlijk heb ik vooroordelen over mensen die ik nooit persoonlijk heb ontmoet, maar wel van gehoord heb. Zelfs mensen die ik wel ontmoet heb, en geconstateerd, dat ik ze niet in mijn leven hoef te houden, zijn daarmee de bakens, die me laten zien dat openlijk liefhebben nog niet in het hoogste stadium bereikt is. De spirituelen onder ons zullen beamen dat de kern van alles in de wereld, en daarbuiten, liefde is. Welke emotie ook naar boven borrelt; het is een afgeleide van liefde – zelfs haat. Het lijkt enkel zo ver in het spectrum van emoties af te staan van liefde, dat we het het tegenovergestelde ervan zijn gaan noemen. Jezelf kunnen liefhebben voor wie je bent op dit moment, dat is misschien dan ook wel het belangrijkste. Jezelf kunnen vergeven voor dat wat er gebeurd is in het verleden en inzien dat de kern van die emotie toch liefde is, en je daarom toestaan de emotie te vervangen voor liefde. Van daaruit namelijk, kunnen we volledig accepteren wie we zijn, waar we zijn, wat we doen en hoe we het doen. Jezelf eerst de liefde sturen om te accepteren, te helen, en te vergeven. En van daaruit anderen liefde kunnen geven, wie ze ook zijn, wat ze ook doen. Nu hoef je van mij zeker niet te beginnen met liefde te sturen naar mensen zoals Slobodan Milosevic, Osama Bin Laden, George Bush of Adolf Hitler. Maar begin eens bij de mensen die het dichtst bij je staan. Je familie, je partner, je vrienden en collega’s; zelfs degenen die je niet liggen. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen die geloven dat wat we doen, onszelf, en hopelijk ook anderen, ten goede komt. En ook al hoef je het daarmee niet eens te zijn, deze gedachte geeft je daarmee wel de mogelijkheid om een betere understanding te krijgen in waarom iemand doet wat hij of zij doet. We willen allemaal een verschil maken in de wereld waarin we leven. Of het nu op kleine schaal of op grote schaal gebeurt; de behoefte om betekenisvol te zijn, om bij te dragen aan iets dat groter is dan enkel onszelf – dat is de drijfveer die er werkelijk voor zorgt dat we, zelfs in onzekere en moeilijke momenten, bereid zijn door te blijven gaan. En die bereidheid vindt zijn oorsprong in de liefde voor wie we zijn en wat we doen en wat we geloven dat goed is. Ik heb de afgelopen jaren met mensen te maken gehad die ik toestond me te beïnvloeden, ook op momenten waarin ik niet de begunstigde was. Als persoon van vlees en bloed kies ik bewust voor die mensen die me juist ondersteunen, die me kunnen laten groeien, alsook die mensen die iets van me willen leren. Vanuit mijn onderbewuste kan ik daar nu ook aan toevoegen, dat ik die mensen, die me niet ondersteunden, of zelfs waar ik me gekwetst door voelde, liefde wil sturen. Ook al zijn deze mensen niet meer in mijn leven, het vasthouden aan een emotie, dat mij boosheid, pijn of verdriet oplevert, is niet een emotie dat me ondersteunt of gelukkig houdt. En om die reden stuur ik hen dan ook mijn liefde, en wens ze een mooi leven. Een betere wereld begint inderdaad bij jezelf wat dat betreft. Hoe zet jij liefde in om een betere wereld te creëren? Ik ben benieuwd naar je reactie. Op jouw succes, Robert   Deel dit bericht door op de sociale mediaknoppen hieronder te klikken, zodat vrienden uit jouw netwerk ok van dit artikel kunnen profiteren.