Vrijheid van Geloof en Overtuiging en het Respect Dat Daaraan Ten Grondslag Ligt

In één van de reacties op mijn laatste artikel stond een opmerking over nieuwsgierigheid en het niet willen opleggen van een eigen overtuiging richting een ander. Nieuwsgierig zijn naar de kaart van de wereld van de ander, ook al betekent dit dat je jouw eigen overtuiging ten aanzien van het onderwerp ziet botsen met dat van de ander. In mijn jeugd ben ik niet religieus opgegroeid. Dat wil zeggen, er waren van huis uit geen verplichtingen of gewoontes om elke zondag een kerkbezoek af te leggen, communie te volgen of andere kerkelijke tradities te onderhouden. Ondanks dat mijn grootvader zijn bijna zijn hele dominee was, en ik, op vrije keus van mijn beide ouders vlak na geboorte werd gedoopt, was de vrijheid om wel of niet te geloven in religie aanwezig. Wel had mijn moeder de opvatting om me op een gedisciplineerde school te zetten, en bij uitkomst bleek deze Christelijk te zijn. Dat bood gelegenheid om twee vliegen in één klap te slaan: enerzijds werd ik op een nette (misschien wat formele en ouderwetse) en strakke manier onderricht  en anderzijds pikte ik ook nog een graantje Bijbelkennis mee. Terugkijkend op die vroege periode van mijn leven moet ik wel zeggen dat veel van die kennis naderhand niet is blijven hangen. Wat het me wel geleerd heeft is om respect te hebben voor iemands geloofsovertuiging. Ook al houdt een ander er andere of zelfs tegenstrijdige opvattingen op na (in vergelijking met die van jou), de vraag of het wijs is en een wezenlijke meerwaarde biedt om de discussie aan te gaan whether or not God meer van je houdt als je op zondagochtend de Kerkdiensten bijwoont (of welke andere religieus-geaarde discussie dan ook), en de ander van jouw zienswijze tracht te overtuigen, is er niet één waarvan ik zeg dat die respectvol is. Nee, vrijheid om het oneens te zijn met wat iemand zegt, denkt of vindt vind ik persoonlijk dan ook een belangrijke vrijheid. Ten tijde van de regering(en) Balkenende stonden de normen en waarden zelfs zo hoog op de agenda, dat nationale campagnes bedacht werden om bovenstaande persoonlijke mening aan de grote massa over te brengen. En, in grote lijnen is dit ook gelukt. Uit onderzoek is gebleken dat wij Nederlanders vinden dat je de ander in zijn waarde moet laten, ook al doet of denkt hij anders. Op zich is dat ook niet zo vreemd, gezien de rijke historie dat ons kleine landje heeft. Al meer dan 400 jaar hebben we onze grenzen opengesteld voor de toevluchtzoekende medemens. En met die toevlucht werden ook de lokale gebruiken meegenomen. Een goed voorbeeld daarvan zie je nu nog terug in de vele kerken, moskeeën en andere religieuze instituten die ons land rijk is. Het is een vrij algemeen geaccepteerde en vooral geloofwaardige norm geworden dat jij jouw eigen opvattingen mag hebben, en Mohammed, Nathan en Deepak die van hun. Maar hier komt de crux. Al jarenlang heb ik een diepe fascinatie  voor quantum fysica, het spirituele en de ongekende mogelijkheden die hiermee gepaard gaan. Dat is een persoonlijke opvatting en je zult me dan ook nooit iemand ervan zien proberen te overtuigen in mijn meningen mee te gaan. Instead, ik zoek eerder de mensen op die like-minded zijn, zodat de kans op verhitte en op niets uitlopende confrontaties uitblijft. Sinds korte tijd ben ik op de hoogte van een medicijnloos ziekenhuis in China, dat een zeer hoog genezingspercentage heeft om (chronische) aandoeningen en ziektes als kanker, diabetes en reuma grotendeels of zelfs compleet te doen verdwijnen. De voornaamste techniek die daarbij gebruikt wordt is een meer dan 5000 jaar oude techniek ChiLel. ChiLel is een variant op de meer bekende Qigong (of Chi Kung), en in het bijzonder nog de Zhineng Qigong. Qigong heeft in het Chinees twee tekens: ‘Qi’ en ‘Gong’. ‘Qi’ betekent ‘energie’ en ‘Gong’ betekent ‘dagelijkse inspanning. Kort gezegd, Qigong is een practice waarbij Chi gebruikt wordt voor verschillende doeleinden, één daarvan zijnde de zelfgenezing. Nu is mijn overtuiging en geloof dat zelfgenezing mogelijk is. Wanneer je tijdens het koken jezelf in de vinger snijdt, dan ontstaat een snee. Die snee geneest echter weer binnen een aantal dagen, vanwege het zelfgenezend vermogen van het lichaam. Bij grotere lichamelijke uitdagingen, zoals kanker of diabetes geloof ik dat het zelfgenezend vermogen ook geactiveerd kan worden. De vraag die bij de meesten op de lippen gebrand staat (en tot voor kort ook op de mijne) was: Hoe dan? Nog voor die vraag beantwoord kan worden, is het (in mijn optiek) belangrijker om te zien of je er überhaupt wel voor open staat. Geloof je dat zoiets kan, ook al weet je nog niet hoe het zou kunnen? Bij een bespreking met een verpleegkundige in een ziekenhuis tijdens één van mijn toch al zo vele afspraken, kwam het onderwerp ‘genezen van Diabetes’ ter sprake. Nog voordat ik over ChiLel gehoord of gelezen had, was ik wel op de hoogte dat Diabetes, en in het bijzonder type 2, te genezen is door over te stappen op een ander voedingsdieet. Bepaalde kruiden, specerijen en andere levensmiddelen dragen enorm bij aan de stimulatie van de pancreas (de alvleesklier: het orgaan dat bij defect voor Diabetes zorgt) en uiteindelijk (binnen 1 maand zelfs!) voor totale genezing kan zorgen. Het antwoord dat de verpleegkundige me gaf was: ‘Maar Robert, je hebt toch geen verwachting of hoop dat jij van de Diabetes afkomt?’. Eerlijk gezegd was ik geschokt door haar antwoord, zeker omdat de gedachte dat gedachtekracht, overtuiging –­ en met name van invloedrijke personen als doctoren en andere medici – en geloof er aan bijdraagt of en in hoeverre iemand in staat is te genezen. Er zijn talloze studies uitgevoerd waarbij een patiënt dacht dat hij voor een kwaal behandeld werd, maar waar er feitelijk niets gedaan werd. Enkel op basis van de overtuiging van de patiënt, met behulp van de boodschap van de doctor, de kwaal wegging. Goed, genoeg hierover. Mijn punt is het volgende: We leven inmiddels in een maatschappij waar de norm omtrent respect, tolerantie en acceptatie van de ander meer is ingeburgerd. Wat iemand voor geloof heeft dat is zijn of haar zaak, en dat is prima, ook als dat geloof anders is van het onze. We kijken niet meer op van Katholieken, protestanten, Jehova’s. Krishna’s. Boeddhisten, hindoeïsten, Islamieten of Joden, en alle vertakkingen die bij elke stroming horen. Hoe komt het dan, dat wanneer we iets horen dat buiten de inmiddels bekende regel van de werkelijkheid valt, zoals zelfgenezing van een chronische aandoening, we ervan overtuigd zijn dat het niet mogelijk is? Is dat niet respectloos en veroordelend naar degene die dit wel gelooft? Om nog maar te zwijgen over arrogant en zelfingenomen. De wereld zit vol met informatie waar we geen weet van hebben, en ervan uitgaan dat je over vrijwel elk onderwerp wel een oordeel kunt plakken vind ik ronduit neerbuigend en respectloos. Zeker als je een maatschappelijke functie hebt (maar ook als je dat niet hebt). Oké, zoals je wellicht merkt, ik snij een onderwerp aan dat me na aan het hart ligt en misschien ben ik zelf wel veroordelend bezig over degenen die uit onwetendheid een overtuiging hebben en een oordeel vormen over dat wat de norm is voor de moderne wetenschap. Mijn eerste trainer zei ooit: aannames en interpretaties zijn negen van de tien keer verkeerd omdat ze berusten op een invulling van een incompleet en onvolledig geïnformeerde mind.  De beste remedie hiertegen is nieuwsgierigheid en onderzoek. Wat zou dat mooi zijn als er meer mensen zouden zijn, die in mijn ogen deze zo onbetaalbare en waardevolle eigenschappen tot hun norm weten te maken. Wat jij gelooft is van jou. Wat de ander gelooft is van hem. En uit respect voor de ander (en zeker voor mezelf) verkies ik in een (diepgeworteld) meningsgeschil er liever voor om de confrontatie uit de weg te gaan en mijn eigen opvattingen voor mezelf te houden. Een Engels gezegde weet dat mooi te omschrijven: I do my thing and you do your thing,    I am not in this world to live up to your expectations, and you are not in this world to live up to mine, You are you and I am I and if by chance we find each other, it is beautifulYou live your life, and I’ll live mine. And if by any chance we can meet each other, it is great. (F. Perls) Op ons succes, en onze gezondheid. Robert