Life’s Philosophy IV – Ondersteboven Achterstevoren de Trap Af

Een vervolggedachte over mijn laatste uitspraak borrelde op als een warme luchtbel uit een scheur van mijn mentale oceaankorst. Een herinnering. Naar een moment in mijn leven – ik moet een jaar of zeven geweest zijn, waarin ik als een waaghals en een gedeeltelijk naïeve idioot bovenaan de trap in mijn ouderlijk huis stond en vanaf de bovenste trede naar mijn moeder riep dat ik ondersteboven en achterstevoren van de trap zou glijden. En ondanks de vele waarschuwingen van haar, trok ik toch de stoute schoenen aan. Met mijn hoofd achterover gebogen en mijn armen boven me uitgestrekt, liet ik me al achterover zwaaiend vanuit een zithouding de trap afglijden, met als gevolg een bult op mijn hoofd door de botsing met de muur ten hoogte van de knik in de trap. ‘Geen geslaagde actie’ antwoordde de vriendin. ‘Ja, of juist wel’, zei ik. ‘Want het had me wel gelijk geleerd dat dit specifieke gedrag me pijn opleverde.’ Hoewel ik de waarschuwingen van mijn moeder kon aannemen, koos ik ervoor om proefondervindelijk te ervaren of ik niet een andere, leukere manier kon vinden om de trap af te komen. ‘Zelf doen’ heet dat bij kinderen. Daarnaast lag het in mijn kinderlijke karakter om te zien hoe ver ik kon gaan totdat mijn moeder ofwel zou ontploffen, ofwel wanhopig zou worden. De ironie is echter dat we dat vaak niet beperkt houden tot onze kindertijd, maar dat terzijde. ‘Het levert me dus op zijn minst interessante en waardevolle informatie op over wat het resultaat is van die specifieke actie. ‘Maar wat het voor mij zeker niet wil zeggen, is dat ik nooit meer de trap moet nemen. Anders zou ik de rest van mijn leven op de eerste verdieping blijven. En daar zijn, hoe belangrijk ook, alleen maar de slaapkamer en de badkamer. Maar ik heb ook de mogelijkheid om de trap af te gaan, en zelfs op een manier waarop ik er zonder kleerscheuren vanaf kom. Sterker nog, ik weet een manier waarop ik erg vlot en gemakkelijk de trap op- en afloop. Die keuze heb ik ook in mijn leven voor die gebieden die ik belangrijk vindt. Voor het vinden van een nieuwe liefde, voor het laten groeien van mijn business, voor het verbeteren van mijn gezondheid en voor het genereren van een financieel rijker leven.’ Met die gedachte zouden we nog wel even zoet zijn. Of misschien was het wel de reeks van brainstorms die opgekomen waren en in het mentale huishouden flink wat stof heeft doen opwaaien. ‘Ook al zou je kunnen zeggen dat je niet voor het leven gekozen hebt, het feit blijft dat je wel in dit leven zit. Net zoals je misschien niet gekozen hebt om de chauffeur te zijn, je bestuurt de auto wel. En het mooie is dat jij de keuze hebt om te bepalen welke route je wilt nemen onderweg naar je laatste bestemming. Ik kies graag voor een ritje met een boeiende scenery, dan dat ik achterin zit en mijn ogen gesloten houdt, terwijl ik al slapende naar mijn eindbestemming ‘word gebracht. Gedachte: als het leven maakbaar is - je klimt naar de top van de trede om van het adembenemende uitzicht op het paradijslandschap te komen, je speelt de bal in de flipperkast van het leven en je bent de chauffeur in jouw auto - hoe wil je dan dat je leven er uit ziet? Think about it. Wat is jouw kijk op je leven? Wat wil jij bereiken?   Op ons succes! Robert