Het Leven Is Een Achtbaan

  In een audioboek dat ik in een opwelling opzet hoor ik de volgende passage. In een tijd waarin er een hoop gebeurt in mijn leven besef ik dat idt geen toeval kan zijn. Tegelijkertijd met het beluisteren van het audioboek, krijg ik de geest en start driftig met het aan kant zetten van mijn woonkamer. Zo eens in de zoveel tijd vind ik het tijd om een soort nieuwe start te maken, en dat doe ik dan in de vorm van een herindeling van min appartement. Vrijdag is het zover. Het uur U. Mijn nood-shunt wordt geplaatst bij mijn halsslagader. Onder locale verdoving zullen ze een buisje plaatsen ter hoogte van mijn rechterlong waar de komende tijd de dialyse kan plaatsvinden. Half juni zal ik dan nog een keer onder het mes moeten om in mijn bovenarm een 'reguliere' shunt te laten plaatsen, zodat ik de komende maanden me op die plek kan laten prikken. Ik had al een shunt in mijn onderarm laten plaatsen in November 2009 ,maar die blijkt niet te werken. Vandaar dit 'alternatief'. En hoewel ik gewend ben om met naalden te leven (diabetes vanaf mijn 8e; 4x per dag mezelf een shot geven. Ik ben nu 28... reken dus maar uit), toch is dit andere koek. Ik heb geen fobie voor naalden, maar ze erg fijn vinden is ook weer een andere uiterste. De gedachte dat ik niet alleen vier keer per dag mezelf moet injecteren om te overleven, maar nu ook nog eens drie keer per week twee lange metalen naalden extra in mijn arm, geeft me een rommelig en onrustig onderbuik gevoel. Mijn wereld is net een achtbaan en nu staat het op zijn kop. Tegelijkertijd met deze gedachte hoor ik de volgende passage in het audioboek: "Yes! It's true: Life is a roller coaster. Most people get on out of excitement. But once it starts, they're terrified and want the carts to stop. But what do they expect? Having chosen the adventure, shouldn't they be prepared to go the whole way? Or do they think that the intelligent thing to do would be to avoid the ups and downs and spend all their time on a carousel going round and round  on the spot? I'm here because I chose this faith. The roller coaster is my life. Life is a fast dizzying game. Life is a parachute jump! It's taking chances, falling over and getting up again It's mountaineering. It's wanting to get to the very top of yourself and to feel angry and dissatisfied when you don't manage it. If you'd fallen asleep and woke up on a roller coaster, what would you feel? You might feel trapped and sick , terriefied of every bend, and trying to get of. However, if you believe that the track is your destiny and that God is in charge of the machine, then the nightmare becomes something thrilling. It becomes exactly what it is; a roller coaster. A safe reliable toy, which will eventually stop. But while the journey last, you must look at the landscape, and whoop with excitement!" Op jouw succes. Robert