Het enige constante in de wereld is verandering, is een uitspraak waar ik met regelmaat aan terugdenk als ik artikels en blogs lees, video’s bekijk en mensen spreek die het over verandering hebben. Het lijkt wel alsof deze mensen zo ontzettend gefocust zijn op verandering, dat ik me soms wel eens afvraag of zij weten waarom ze willen (of vinden dat wij moeten) veranderen.
Daarnaast vraag ik me ook af – maar dit is meer een hersenspinsel – of al deze mensen dezelfde verandering voor ogen hebben. Ik bedoel, er zijn tal van mensen, ik denk dat dit in de duizenden loopt, die het over verandering hebben en dit ondersteunen. Maar concrete verandering lees ik er niet uit. Waar wil je dan naar veranderen? En nog belangrijker, waarom wil je veranderen?
Die laatste vraag heb ik mijzelf ook gesteld. De laatste tijd merk ik dat zelfreflectie veelvuldig voorkomt, en ik moet bekennen, het levert me behoorlijk veel informatie op – en gelukkig maar, anders was het zonde van de tijd.
Zo sta ik aan de vooravond van een immense verandering in mijn leven. Een verandering waarin ik bijna automatisch in meegenomen wordt. Nieren falen –> dialyse. Dialyse eindigt –> transplantatie. Allemaal keuzes en veranderingen waar ik me (op advies van anderen) in laat meenemen.
Ik wil niet zeggen dat dit verkeerd is, integendeel. Ik ben blij dat ik heb ingestemd in de adviezen van deskundigen die, net als ik, het beste met mij voor hebben. Wat ik me wel afvraag is, waarom veranderen? Wat maakt dat ik – misschien meer op instinct of gevoel, meega in deze keuzes? Waarom? Dat is de hamvraag (c’est la question du jambon 😀 )
De enige reden van verandering
Vanmorgen kreeg ik het antwoord aangereikt via de mail. Hoewel ik even moest stilstaan bij de geschreven woorden, druppelde de betekenis ervan al vrij snel tot me door en begon ik te begrijpen waarom we veranderen.
We veranderen allemaal. Kleine, haast onbetekenende dingetjes zoals een nieuw wasmiddel of een andere douche gel. En grote dingen, zoals stoppen met roken, een gezonder dieet of meer fysieke activiteiten. Elke dag maken we keuzes die leiden tot verandering. En de reden waarom we dat doen – direct of indirect – is omdat die keuzes leiden tot verbetering. That’s it.
Moeilijk of makkelijk
Voor kleine dingen is verandering vaak makkelijk. Het kost weinig moeite en de beloning van die verandering is vaak niet meer dan convenient (gemakkelijk). Grote veranderingen daarentegen lijken meer moeite te kosten. Het is een langduriger proces, waarbij een terugval in oude gewoontes en patronen de eerste periode na de verandering telkens op de loer ligt.
Een bekende uitspraak (of het nu een argument, reden of excuus is) hierin is, dat het ‘vlees zwak is’. Degene die dit zegt is waarschijnlijk van mening dat zijn of haar eigen constatering van verandering representatief is voor de rest van de wereld. Ok, er zijn in essentie wellicht allemaal kanten van ons die we liever niet zouden willen hebben (zie het boek Psychology of Achievement, van Brian Tracy). Maar we hebben altijd de vrije keus om iets makkelijk of moeilijk te maken als het op verandering aankomt.
“Het gemak van verandering staat in directe verhouding tot iemands bereidheid om te besluiten wat het beste is voor hem” was de tekst die in de mail stond die ik kreeg. Onderaan stond nog een subtekst, en die las “Omdat, Robert, wanneer verandering komt, het altijd betekent dat er iets beters is.”
Ik ben het daar zeker mee eens. We nemen keuzes die leiden tot veranderingen omdat we ervan overtuigd zijn dat het ons altijd tot een beter persoon maakt, of dat het ons leven verbetert op het vlak waarop we de keuze maken.
En aangezien velen van ons graag beter willen worden (conditioneel, financieel, relationeel, spiritueel, carrièretechnisch), blijven we constant zoeken naar methoden, middelen en technieken die ons die verbetering kunnen leveren. En daarmee kom ik eigenlijk weer terug bij het begin:
Het enige constante in de wereld is verandering.
Want zeg nou zelf, er zijn toch ook bij jou gebieden waar je verbetering in zou willen?
Op ons succes!
Robert
