Zet Door En Wordt Succesvol

Dit is hem dan. De 60^e blog. Jeetje wat was dat een avontuur! Zestig artikels in dertig dagen. Een werkelijke uitputtingsslag. Zeker op het eind. Wat ze zeggen over die laatste loodjes is absoluut waar. Maar ik ben wel blij dat ik het gehaald heb! Toen ik aan dit project begon was ik behoorlijk zeker van mezelf. Schrijven is mijn passie en wanneer iets leuk is, dan gaat het toch altijd een stuk makkelijker dan wanneer je iets doet wat je niet leuk vindt. Maar ook leuke dingen kunnen soms moeilijk zijn. En dan gaat het erom dat je doorzet. Ik had nooit kunnen voorzien dat November zo’n heftige maand zou worden. Met name de dood van mijn vader wierp me vele blokkades op. Ineens was mijn focus weg, en zo ook mijn motivatie om nog door te schrijven. Ik heb er zelfs o over nagedacht om te stoppen met de marathon. Als ik dat gedaan zou hebben, denk ik ook dat niemand me het kwalijk genomen zou hebben. Maar het is juist dat moment geweest dat voor mij voor veel opluchting gezorgd heeft. Omdat ik mijn gedachten en gevoelens op het digitale papier heb kunnen neerzetten, en daarmee in staat was om het een plek te geven. Daarnaast heb ik veel inzichten verkregen met de dood van mijn vader (zie de blog van gisteren). Ik ben blij dat ik doorgezet heb, ondanks dat de laatste momenten het zwaarst waren. Hoewel het niet gaat om het voltooien van deze blogmarathon, maar juist om het geven van mijn 100 procent, weet ik dat ik dit juist gedaan heb door vol te houden, door te zetten en daarmee nieuwe gebieden binnen mezelf te ontdekken. Voor mij was het doel om deze blogmarathon op te zetten, door te voeren en uit  telopen. En ik weet dat ik deze blogmarathon primair voor mezelf deed, om te laten zien dat ik dit kon. Dat maakte het leuk om dit te doen en om dit te blijven doen. Omdat je een doel juist primair voor jezelf stelt. Voor niemand anders. Je doet het omdat jij het wilt, omdat jij weet dat je het kunt. Dat je daarbij anderen on the way helpt is alleen maar geweldig, en zo voel ik dat ook. Het was een droom van me om de marathon (ja, zo’n fysieke) te lopen dit jaar. Maar ik denk dat het dit jaar niet mijn tijd was om dit doel te realiseren. Dat betekent niet dat ik het doel weggooi en als onhaalbaar beschouw. Nee, zeker niet. Het doell staat nog, maar dan voor het komende jaar. De blogmarathon vond ik een goede vervanger. En nu achteraf bekeken vond ik het ook een passend en goed vervangend doel. Het was zwaar, in meerdere opzichten. En ik heb ervan geleerd. Ik ben gegroeid als persoon, heb mijn grenzen verlegd en heb onderweg nieuwe mensen mogen leren kennen – bedankt voor jullie reacties! Het einde van de blogmarathon mag dan behaald zijn. Ik ben je nog één blog schuldig. Één waar ik veel verzoeken en vragen over heb gekregen. Want al vanaf het begin van mijn eerste seminar – het IN ZICHT Evenement; een seminar waarin ik je leer hoe je jouw dromen kunt oomzetten naar doelen en je doelen kunt realiseren - is mij de vraag gesteld: ‘Maar wat als ik niet weet wat mijn doelen zijn? En het antwoord hierop ben ik je in ieder geval nog schuldig. Ik heb uiteindelijk veel geleerd en onderweg toch nog genoten, gelachen en een traan weggepinkt; kortom een marathon wat me heeft geraakt en in beweging heeft gezet. Ik hoop dat ditzelfde voor jou geldt. En wie weet zie ik je binnenkort op één van mijn seminars :-) Op ons succes! Robrert PS: bedankt voor de support :-)