Dank Je

In de openingsfase van mijn trainingen en seminars deel ik met mijn deelnemers een aantal gedachten die mij zelf hebben geholpen het maximale uit een dergelijk evenement te kunnen halen. Mensen komen immers naar trainingen om nieuwe kennis en vaardigheden op te doen om hun leven te vegemakkelijken, te versterken of de kwaliteit ervan te vergroten. Één van die gedachtes die ik deel is de gedachte ‘Don’t Make Yourself Wrong’. Wat ik hiermee bedoel is het volgende: vaak zijn er een aantal momenten in zo’n training waarbij mensen één of meerdere inzichten krijgen over iets wat in hun leven een belangrijke rol heeft gespeeld, maar wat niet optimaal werkte. Tot dat moment deden ze het op manier A, wat soms lang niet altijd even ondersteunend was. Dit kan bijvoorbeeld een overtuiging zijn of een manier van handelen. Met het zojuist verkregen inzicht ontdekken ze dat er meerdere, en vaak effectievere manieren zijn om iets te doen of om een probleem aan te pakken, dat zorgt voor een beter restultaat. Zo’n moment is uiteraard fantastisch, en ik mag alleen maar hopen dat dergelijke momenten bij al mijn deelnemers in alle trainingen mogen voorkomen. Stemmetje Maar het risico schuilt erin, dat er een klein stemmetje vanuit het achterhoofd op zachte toon fluistert dat je dat inzicht ook zelf wel had kunnen bedenken, of veel eerder had moeten inzien. Dat stemmetje vertegenwoordigt een overtuiging of een eigenwaarde die lang niet altijd even positief is. De boodschap van dat stemmetje zorgt er namelijk niet voor dat je je beter gaat voelen of dat je meer energie krijgt. Het zorgt er vaak wel voor dat je met verwijten naar jezelf komt of jezelf de grond in boort (figuurlijk gezien dan  :-) ), omdat je van jezelf moet vinden dat je dat bepaalde inzicht niet eerder, maar pas nu hebt ontdekt. Wat de exacte reden ook is, het is slechts zelden dat je met een goed gevoel naar dat stemmetje kunt blijven luisteren zonder dat je je daar door laat beïnvloeden. Die gedachte en dat gevoel levert je niet datgene wat je wilt op, dus rijst de vraag: waarom zou je het willen denken of voelen? Tenzij je een masochistische aanleg hebt, ben je bezig met zelfkastijding. Iets wat meer rust oplevert, de pijnlijke gedachte weghaalt en het stemmetje in je hoofd doet stoppen is om de informatie aan te horen en te reageren met ‘Dank je’. Where's the switch? Je kunt je mind niet uitschakelen. En er tegenin gaan door te zeggen, roepen of zelfs schreeuwen dat het moet ophouden of stil moet zijn, werkt ook niet. Je mind heeft een boodschap te verkondigen en het is zaak dat jij er naar luistert. Dat wil niet zeggen dat je het ook precies zo tot je moet nemen en er volledig in mee moet gaan en er naar moet gaan leven. Juist door het te bedanken voor de boodschap, zorg je ervoor dat je mind kalmeert. Het heeft zijn zegje kunnen doen en het is gehoord. Wat jij er vervolgens mee doet, dat is aan jou. Jezelf de grond in stampen heeft geen enkele meerwaarde. It’s making yourself wrong. En dat leidt tot niets positiefs. A, B, C - geen shortcuts Vaak heb je juist al die tijd (en die overtuiging) nodig gehad om tot dit punt te komen, waarin je juist dát ene inzicht kreeg over hoe je het op een andere manier kunt doen of hoe je die bepaalde uitdaging kunt aanpakken. En als je het op die manier bekijkt, voelt dat al vaak een stuk beter dan wanneer je jezelf met een mentale hamer een klap voor je ego geeft. Je bent waar je bent, omdat je was waar je was. Daarvandaan, en met de tools (vaaridgheden, kennis, overtuigingen) ben je gekomen tot waar je nu bent. En dat besef alleen al, dat je zoveel enorme stappen voorwaarts hebt gemaakt, is reden genoeg om trots op jezelf te zijn, meer energie te krijgen en te bedenken welke richting je nu wilt opgaan in je leven. Don’t make yourself wrong. Make it right. Dank je :-) Op ons succes! Robert